Amniotomia

Opryszczka narządów rodnych polega na przebiciu błon płodowych lub upuszczeniu wód płodowych. Działanie amniotomii zmierza do pobudzenia wydzielania specjalnej substancji zwanej prostaglandyną, która przyspiesza rozwieranie się szyjki macicy. Obecnie amniotomia jest dość często wykorzystywana w celu przyspieszenia porodu. Zabieg ten nie powinien być stosowany rutynowo, a jedynie wtedy, gdy istnieje konieczność indukowania porodu.

1. Przebicie pęcherza płodowego

Przebicie pęcherza płodowego skutkuje pojawieniem się niefizjologicznych silnych skurczów, trudnych zarówno dla dziecka, jak i matki. Nagłe przyspieszenie porodu po przebiciu pęcherza płodowego nie pozwala odpowiednio zaadaptować się dziecku do warunków porodu. W trakcie naturalnego porodu pęcherz płodowy sam pęka. Najlepiej, jeżeli pęknięcie pęcherza następuje między pierwszym a drugim okresem porodu. Wody płodowe amortyzują wtedy ciśnienie napierające na główkę dziecka w trakcie silnych skurczów macicy. Płyn owodniowy natomiast stwarza pewien rodzaj poślizgu, ułatwiając przeciśnięcie się dziecka przez kanał rodny.

2. Zabieg amniotomii

Decyzję na temat porodu indukowanego lekarz powinien podejmować wspólnie z pacjentką, po uzasadnieniu konieczności wykonania tego zabiegu i przedstawieniu wszystkich powikłań i skutków ubocznych z nim związanych. Koniecznym warunkiem do zastosowania indukcji porodu jest rozwarcie szyjki macicy oraz niskie usadowienie główki dziecka w kanale rodnym.

Zobacz film: "Przekarmianie dzieci"

Amniotomię można wykonywać przy użyciu ostrego narzędzia. Zazwyczaj lekarz lub położna po wykonaniu badania wewnętrznego wprowadza do kanału rodnego ostre narządzie, ostrożnie przesuwając je wzdłuż swoich palców.

W celu wykonania amniotomii pacjentka najczęściej kłądzie się na łóżku. Pod pośladki kobiety wsuwa się basen. Samo przebicie pęcherza płodowego nie boli, ponieważ nie jest on unerwiony, jednakże w trakcie wprowadzenia narzędzia do pochwy można odczuwać ból. Po pewnym czasie pacjentka odczuwa wypływanie ciepłego płynu z dróg rodnych.

Po przebiciu pęcherza płodowego poród powinien odbyć się w ciągu 12 godzin, ponieważ wraz z upływem czasu wzrasta ryzyko infekcji. Jeśli po 24 godzinach od przebicia pęcherza płodowego akcja porodowa nie postępuje, wykonuje się natychmiastowo cesarskie cięcie.

3. Powikłania po indukcji porodu

• Wypadanie części drobnych płodu z macicy przed porodem (rączki, nóżki, pępowiny).
• Wzrasta ryzyko ukończenia porodu drogą cesarskiego cięcia.
• Zwiększa się ryzyko kolejnych interwencji medycznych (podanie kroplówki z oksytocyną), zwłaszcza jeśli przebito pęcherz płodowy za wcześnie.
• Wzrost ciśnienia działającego na główkę dziecka może przyczynić się do deformacji czaszki.
• Skurcze stają się silniejsze i bardziej bolesne, przez co zwiększa się potrzeba korzystania ze znieczulenia.
• Częściej występują zaburzenia pracy serca płodu.

4. Przeciwwskazania do amniotomii

• Położenie płodu inne niż główką w dół.
• Przodowanie części drobnych w kanale rodnym, takich jak nóżka lub rączka dziecka.

• Dysproporcja między miednicą matki a główką dziecka.
• Umiejscowienie główki dziecka nad miednicą matki.
• Nieprawidłowe usadowienie łożyska.
• Zakażenie pochwy u rodzącej.
• Wskazania do cięcia cesarskiego.
• Stan po cięciu cesarskim klasycznym.
• Zbyt duża ilość wód płodowych (wielowodzie).
• Przedwczesny poród.
• Aktywna opryszczka narządów płciowych.

5. Jak uniknąć porodu indukowanego?

W trakcie porodu pamiętaj o kilku zasadach:

• Dostosuj oddychanie do częstości i intensywności skurczów porodowych. Pamiętaj o długim, świadomym wydechu, który rozluźnia i pomaga radzić sobie z bólem.
• Możesz stymulować brodawki, żeby pobudzić wyrzut oksytocyny i stymulować akcję porodową.
• Nie denerwuj się, gdy po przybyciu do szpitala skurcze zmniejszą się lub nawet zanikną. To reakcja na stres związany ze zmianą otoczenia, tzw. efekt izby przyjęć. Gdy oswoisz się z nową sytuacją i rozluźnisz, skurcze znów powrócą.
• W przerwach między skurczami staraj się w pełni zrelaksować.
• Poproś osobę towarzyszącą, aby zadbała o to, by niepotrzebne bodźce nie rozpraszały twojej uwagi w związku z kontrolą oddechu i częstotliwości skurczów.

Każda kobieta w czasie porodu powinna być aktywna, tzn. zmieniać pozycje i ruszać się. Warto pamiętać również o spożyciu wody i pokarmu, aby mieć siłę na wytrzymanie bólów porodowych. Przy niedoborach energetycznych poród będzie trudniejszy, a skurcze porodowe przestaną być efektywne.

Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza.