Trwa ładowanie...

Badanie serologiczne kiły

Avatar placeholder
19.03.2021 15:55
Badanie serologiczne kiły
Badanie serologiczne kiły

W diagnostyce kiły dużą rolę odgrywa badanie serologiczne. Jest to badanie krwi, które pozwala wykryć w surowicy przeciwciała wskazujące na zakażenie krętkiem bladym. Przeprowadza się je w razie podejrzenia zachorowania na kiłę, w celu potwierdzenia diagnozy oraz w monitorowaniu procesu leczenia. Badanie serologiczne kiły jest prostym badaniem diagnostycznym, polegającym na pobraniu niewielkiej ilości krwi pacjenta i przeprowadzeniu badania laboratoryjnego.

spis treści

1. Istota badania serologicznego kiły

Kiła wywołana jest przez zakażenie krętkiem bladym, głównie drogą płciową. Metody przeprowadzania badań dzieli się na odczyny klasyczne i odczyny krętkowe. Ich cechą wspólną jest wykrywanie w surowicy krwi badanego pacjenta obecności przeciwciał, świadczących o zakażeniu kiłą. Odczyny klasyczne to odczyn Wassermanna i odczyn Kolmera (obecnie już nie stosowane), a także odczyny VDRL (mikroskopowy test kłaczkowania) i USR (makroskopowy test kłaczkowania z nieogrzewaną surowicą). Ten ostatni polega na zetknięciu antygenu kardiolipidowego z surowicą osoby badanej. Jeżeli pacjent jest chory na kiłę, kontakt antygenu z przeciwciałami pojawiającymi się przy kile prowadzi do strącenia się preparatu, co przybiera formę kłaczków. Wadą odczynów klasycznych jest ich mała swoistość. Nie tylko kiła, ale i zapalenie płuc, toczeń rumieniowaty i ciąża mogą dawać wynik dodatni. W przypadkach bardzo wątpliwych wykonuje się badania bardziej dokładne – odczyny krętkowe.

Są one bardziej swoiste niż klasyczne, tym samym ich wynik jest pewniejszy. Do badania serologicznego w tym przypadku jako antygeny stosuje się krętki blade. Ich kontakt z przeciwciałami osoby chorej prowadzi do określonej reakcji serologicznej. Jednym z głównych odczynów krętkowych jest odczyn FTA. Był on kilkakrotnie modyfikowany i dlatego wyróżniamy jego kilka podtypów: FTA ABS (test immunofluoroscencji krętków w modyfikacji absorpcyjnej), IgM FTA ABS, 19S IgM FTA ABS. Do odczynów krętkowych zaliczamy także metodę hemaglutynacyjną TPHA, SPHA, metodę Captia syphylis oraz metodę unieruchomienia krętków bladych TPI (odczyn Nelsona). Podczas tego badania krętki w połączeniu z przeciwciałami chorego tworzą kompleksy. Po dodaniu do preparatu przeciwciał fluorescencyjnych, kompleksy te zaczynają świecić, dzięki czemu są widoczne.

Zobacz film: "#dziejesienazywo: Dlaczego warto robić screening?"

Powszechnie w badaniach profilaktycznych kiły stosuje się odczyn USR, rzadziej odczyny FTA lub VDRL. W diagnostyce wystarcza na ogół tylko odczyn VDRL, FTA ABS i TPHA. W wyjątkowych przypadkach stosuje się dodatkowo inne odczyny, takie jak TPI, IgM FTA ABS czy Captia syphylis. W celu kontroli po leczeniu choroby używa się FTA, VDRL, rzadziej TPHA.

2. Powikłania po badaniu serologicznym kiły

Badanie nie wymaga od chorego żadnego przygotowania ani żadnego szczególnego postępowania po jego przeprowadzeniu. Jedynie przed jego wykonaniem należy zgłosić lekarzowi, czy badany wykazuje skłonność do krwawień (skaza krwotoczna) oraz wskazać osobę podejrzaną o zakażenie kiłą, z którą badany odbył stosunek seksualny. Badanie to jest bezpieczne. Jedyne możliwe powikłania to niewielkie krwawienie w miejscu wprowadzenia igły i ewentualny krwiak.

Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza.

Polecane dla Ciebie
Pomocni lekarze