Trwa ładowanie...

Choroby demencyjne

Avatar placeholder
06.12.2013 12:36
Choroby demencyjne
Choroby demencyjne

Choroba Alzheimera, jak inne choroby demencyjne, stają się wyzwaniem współczesnego świata. Wydłużanie się długości życia sprzyja zwiększaniu występowania tego typu chorób. Niestety do tej pory nie opracowano skutecznych metod leczenia. Jednak wielu specjalistów (psychologów, terapeutów, psychoterapeutów) pracuje nad technikami pracy z osobami cierpiącymi na otępienia – rozwijaniem już istniejących, a także tworzeniem nowych.

1. 
Cechy charakterystyczne chorób demencyjnych

Niezwykle istotnym w przypadku chorób degeneracyjnych mózgu i układu nerwowego jest skuteczne porozumiewanie się z podopiecznym. By osiągać sukcesy w komunikacji z osobą chorą trzeba pamiętać o tym, że:

  • Podopieczny wraz z postępem choroby będzie bardziej rozumiał gesty niż słowa.
  • Sfera emocjonalna chorego z czasem będzie się powiększać.
  • W wyniku powolnej utraty pamięci, chory będzie zatracał swoje wspomnienia lub będą ulegały one zniekształceniu.
  • Świat osoby cierpiącej na chorobę otępienną jest dla niej bezpieczny.

2. 
Komunikacja z osobami chorymi

Przebywając w otoczeniu osoby chorej warto:

Zobacz film: "#dziejesienazywo: Czy warto wykonywać badania profilaktyczne?"
  1. Nauczyć się komunikować z seniorem stosując jednocześnie słowa i gesty podkreślające ich znaczenie. Wypowiadając krótkie polecenia wzmocnijmy je wyraźnym gestem. Podopieczny nauczy się ich i gdy nie będzie już rozumiał wielu słów, najprawdopodobniej zrozumie nasze gesty.
  2. Nauczyć się rozpoznawać emocje chorego, jak i swoje. Przeżywane emocje są zawsze takie same, zmienia się powód dla których odczuwamy je w sobie. Kiedy nauczymy się rozpoznawać swoje emocje, poznamy sposoby radzenia sobie z nimi, wtedy będziemy mogli trafnie nazywać je u podopiecznego i szukać odpowiednich sposobów zaradzenia im. Dzięki temu chory poczuje się zrozumiany. Przykład: „Widzę, że jest pan smutny?” Chory uspokaja się i spogląda nam w oczy. Widzimy wyraźnie, że czuje się zrozumiany. Dzięki nawiązanemu kontaktowi możemy zadać kolejne pytanie: „Dobrze pan spał?”. Nasz podopieczny przeżywa wiele emocji i jednocześnie jest wyczulony na nasz stan psychiczny. Łatwo na niego reaguje. Gdy my się zdenerwujemy, chory szybko wejdzie w stan podenerwowania. Gdy my będziemy spokojni, w pogodnym nastroju jest duża szansa, że nasz podopieczny także będzie spokojny i uśmiechnięty.
  3. Ze starością najczęściej kojarzą nam się problemy z pamięcią. Często uważamy, że senior lepiej pamięta wydarzenia z dawnych lat niż to co zdarzyło się przed chwilą. W procesie naturalnego starzenia tak faktycznie często się zdarza. W przypadku chorób otępiennych zauważamy dodatkowo zacieranie się wspomnień i/lub wystąpienie ich zniekształceń. Stąd warto rozmawiać z chorym i zbierać informacje o jego dzieciństwie, wieku młodzieńczym, o osobach znaczących, wykształceniu, zawodzie wykonywanym, partnerze życiowym, o sposobach radzenia sobie z trudnymi sytuacjami oraz o sposobach wyrażania przez niego emocji. Jeśli nie możemy uzyskać tych informacji od chorego dobrze szukać ich u osób, które dobrze go znały. Wiedza ta ułatwi nam łatwiej połączenie zachowania chorego z przeżywanymi emocjami i odnieść do najprawdopodobniej przeżywanych w danej chwili sytuacji, wspomnień. Przykładem może być tu zachowanie kobiety, która nieustanie przekłada rzeczy w swojej szafce, w naszej ocenie bez potrzeby. Gdy poznamy historię życia, okaże się, że zawsze kochała porządek i stale krzątała się po domu dbając by wszystko było na swoim miejscu.
  4. Świat osoby chorej szczególnie w końcowej drugiej fazie choroby i w trzeciej stworzony w jej głowie jest dobry dla tej osoby. Stąd każde wyciąganie z niego może być odbierane jako zagrażające. Ten świat nie ma realnego czasu i miejsca, nie ma realnych ludzi. Są w nim rodzice, którzy są blisko, jest rodzeństwo, jest dom z czasów, gdy chory był małym dzieckiem itp. Każde nasze pytanie o dzisiejszą datę czy nasze zdziwienia, że chory nas nie poznaje mogą być dyskomfortem dla niego. Skutecznym jest uszanowanie świata chorego i umiejętne poruszanie się w nim.

Spróbuj nie wygłaszać negatywnych opinii na temat stanu zdrowia podopiecznego w jego obecności. Zachęcaj, by zasady tej przestrzegali wszyscy odwiedzający chorego, również lekarze, pielęgniarki i opiekunowie. W zamian mów dobrze o chorym do innych w jego obecności, o jego pozytywnych cechach, poprawach, postępach. I obserwuj co się zmienia na lepsze.

Artykuł autorstwa mgr Ewy Czernik

Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki.

Polecane dla Ciebie
Pomocni lekarze