Trwa ładowanie...

Dehydrogenaza mleczanowa - normy, podwyższony poziom

Dehydrogenaza mleczanowa (LDH, LD) to enzym znajdujący się we wszystkich komórkach organizmu
Dehydrogenaza mleczanowa (LDH, LD) to enzym znajdujący się we wszystkich komórkach organizmu (AdobeStock)

Dehydrogenaza mleczanowa (LDH, LD) to enzym znajdujący się we wszystkich komórkach organizmu. Jest obecna w surowicy, gdy pojawia się martwica tkanek lub zwiększona przepuszczalność naczyń związana z występowaniem rożnych stanów patologicznych. Aktywność dehydrogenazy mleczanowej może być nieprawidłowa, np. gdy występują takie choroby, jak wirusowe zapalenie wątroby, anemia hemolityczna lub megaloblastyczna, uszkodzenie mięśni czy zawał mięśnia sercowego. Dehydrogenaza mleczanowa występuje w kilku izoenzymach, w zależności od jej lokalizacji.

spis treści

1. Podtypy dehydrogenazy mleczanowej

Wyróżniamy kilka podtypów dehydrogenazy mleczanowej, w zależności od jej miejsca występowania. Są to:

  • LDH1 i 2 – w sercu;
  • LDH3 – w płucach;
  • LDH4 – w nerkach, trzustce, łożysku;
  • LDH5 – w mięśniach szkieletowych i wątrobie.
Zobacz film: "#dziejesienazywo: Badania diagnostyczne zatok"

Wartość referencyjna LDH mieści się w granicach 120 - 230 U/l przy zastosowaniu metody nieoptymalizowanej, natomiast 230 - 480 U/l przy metodzie optymalizowanej. Dehydrogenaza mleczanowa LDH przedostaje się do surowicy krwi w przypadku obumarcia komórek, w momencie stanów zwiększonej przepuszczalności błon komórkowych (zwiększona przepuszczalność jest spowodowana niedokrwieniem, zaburzeniem równowagi jonowej krwi lub toksynami). Aktywność izoenzymów LDH1 i LDH2 stanowi 50%, LDH4 - 15%, a LDH5 - 35% całkowitej aktywności dehydrogenazy mleczanowej. Za pomocą elektroforezy można oznaczyć aktywność wybranego izoenzymu. Obecnie rzadziej stosuje się ocenę całkowitej aktywności LDH.

2. Podwyższony poziom dehydrogenazy mleczanowej

Wzrost poziomu dehydrogenazy mleczanowej oscylujący między 400 - 2300 U/l jest zauważalny u osób po zawale. Nadmierna aktywność dehydrogenazy mleczanowej pojawia się 12 godzin po zawale i utrzymuje się nawet do 10 dni. Wyniki odbiegające od normy mogą być spowodowane wirusowym zapaleniem wątroby, nowotworem wątroby, uszkodzeniem mięśni, anemią hemolityczną, atrofią mięśni, zapaleniem płuc, ostrym zapaleniem trzustki, chorobą nerek, anemią megaloblastyczną. Hemoliza krwi powoduje duże zawyżenie wyniku, ponieważ aktywność dehydrogenazy mleczanowej w erytrocytach jest ponad 100 razy większa niż w innych tkankach.

Przy chorobach płuc i nowotworach zwiększa się głównie aktywność podtypu LDH3. Miopatie wrodzone lub nabyte powodują zaś głównie wzrost LDH4 i LDH5. Poziom tych izoenzymów związany jest także chorobami wątroby (np. jej uszkodzeniem). Zwiększona aktywność LDH5 odnotowana jest również w niewydolności prawokomorowej serca, ale choroby serca przyczyniają się głównie do wzrostu aktywności izoenzymu LDH1 i LDH2. Te dwa ostatnie podtypy wskazują także na choroby krwi, np. niedokrwistość hemolityczna czy ostre lub przewlekłe białaczki.

Aktywność dehydrogenazy mleczanowej badana jest u osób z HIV i traktowana jest wówczas jako niespecyficzny marker zapalenia płuc wywołanego przez Pneumocystis jiroveci (PCP). Wysoki poziom tego enzymu u osób z HIV może wskazywać także na histoplazmozę, chorobę grzybiczą wywołaną przez grzyb Histoplasma capsulatum.

Musisz to wiedzieć

Podwyższona aktywność dehydrogenazy mleczanowej pojawia się także u kobiet w ciąży, noworodków i po bardzo intensywnym wysiłku. LDH u dzieci do 2 - 3 lat ma większą aktywność, niż w późniejszym wieku. Normy referencyjne są podawane w celach informacyjnych. Laboratoria mogą ustalić inne normy.

Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza.

Następny artykuł: Bilirubina
Polecane dla Ciebie
Pomocni lekarze