Erekcja - czynniki naczyniowe, układ współczulny
Erekcja prącia - zwiększenie objętości, usztywnienie oraz uniesienie prącia - umożliwia odbycie normalnego stosunku płciowego. W mechanizmie erekcji prącia ważną rolę odgrywają następujące czynniki: naczyniowy, nerwowy, hormonalny. Jaką rolę odgrywają te czynniki w prawidłowej erekcji prącia i czy są ważne? Aby się dowiedzieć przeczytaj poniższy artykuł.
1. Erekcja - czynniki naczyniowe
W mechanizmie erekcji główną i najważniejszą rolę odgrywają ciała jamiste prącia, położone po jego grzbietowej stronie i zbudowane z licznych jamek (struktur naczyniowych).
Erekcja prącia (erectio penis) wywołana jest tym, że jamki silnie wypełniają się krwią, napinają błonę białawą, a zwiększając swoją objętość, doprowadzają do ucisku żył prącia, uniemożliwiając odpływ krwi. Dzięki temu w prąciu gromadzi się duża ilość krwi. Jamki otrzymują krew głównie z tętnicy głębokiej prącia oraz w mniejszym stopniu z tętnicy grzbietowej prącia, które rozgałęziają się w swym przebiegu.
W prąciu wiotkim jamki są prawie zupełnie opróżnione, a ich ściany zapadnięte. Naczynia bezpośrednio doprowadzające do nich krew są wężowato poskręcane (tętnice ślimakowe) oraz mają zwężone światło przepływu. Krew, można powiedzieć, płynie nieco inną drogą, omijając jamki, przez tzw. anastomozy tętniczo-żylne (połączenia tętniczo-żylne).
Gdy pod wpływem bodźca nerwowego rozpoczyna się erekcja, zamykają się anastomozy tętniczo-żylne, rozszerzają się tętnice głębokie prącia i ich odgałęzienia, a krew zaczyna napływać do jamek. Gdy dopływ krwi ustaje, krew zaczyna odpływać z jamek przez żyły o tej samej nazwie co tętnice: żyłę głęboką prącia oraz żyłę grzbietową prącia. Krew napływająca do jamek ciała jamistego spełnia jedynie funkcję hydrostatyczną.
Prącie jest bogato unerwione przez włókna czuciowe, współczulne i przywspółczulne.
Czuciowe zakończenia nerwowe znajdują się w nabłonku żołędzi, napletka i cewki moczowej. Odbierają one bodźce dotykowe oraz drażnienie mechaniczne. Impulsy przewodzone są dalej za pomocą nerwów sromowych do ośrodka erekcji znajdującego się w rdzeniu kręgowym na wysokości S2-S4. Z tego ośrodka wychodzi pobudzenie przekazywane za pomocą nerwów przywspółczulnych (nerwy miedniczne), powodujące erekcję prącia.
Pobudzenie włókien przywspółczulnych, które kontrolują erekcję, powoduje rozkurcz błony mięśniowej i rozszerzenie naczyń głębokich prącia (napływ krwi do jamek) oraz zwężenie naczyń żylnych odprowadzających. Mechanizm erekcji jest możliwy dzięki obecności specyficznych neurotransmiterów, tj. związków wydzielanych przez zakończenia nerwowe. Acetylocholina uwalniana przez włókna nerwowe wpływa na wzrost stężenia tlenku azotu, który rozluźnia mięśnie gładkie naczyń.
2. Erekcja - układ współczulny
Rola układu współczulnego w erekcji nie jest do końca wyjaśniona. Wiadomo natomiast, że ma istotne znaczenie w procesie ejakulacji (wytrysku), kurcząc mięśnie gładkie pęcherzyków nasiennych i nasieniowodów.
W stanie spoczynku prącia obserwuje się przewagę aktywności włókien współczulnych, które za pośrednictwem wydzielanej noradrenaliny kurczą mięśnie gładkie naczyń krwionośnych (uniemożliwiają napływ krwi do jamek) oraz beleczki ciał jamistych, zmniejszając ich objętość. Działanie to odbywa się poprzez pobudzanie receptorów alfa 1 adrenergicznych.
W spoczynku erekcja jest także hamowana nadmierną aktywnością neuronów serotoninergicznych (tj. zawierających serotoninę).
Podsumowując - można powiedzieć, że noradrenalina i serotonina hamują erekcję.
Czynniki hormonalne odgrywają bardzo istotną rolę w erekcji. Testosteron jest uważany za hormon ważny dla czynności seksualnych człowieka, jednakże do tej pory nie wyjaśniono dokładnie jego roli. Wiadomo jednak, że zaburzenia hormonalne dotyczące osi podwzgórze - przysadka - jądro prowadzą do impotencji. Choroby innych gruczołów dokrewnych mogą także mieć swój negatywny wpływ. Gdy prącie znajduje się już w fazie wzwodu i dalej jest stymulowane bodźcami z zewnątrz, dochodzi do tzw. emisji. Emisja jest pierwszą fazą ejakulacji (wytrysku), w czasie której pod wpływem działania współczulnego układu nerwowego obkurczają się mięśnie gładkie najądrza, nasieniowodów, pęcherzyków nasiennych i gruczołu krokowego. Dzięki temu składniki nasienia są przetransportowane do tylnej części cewki moczowej.
Ejakulacja poza fazą emisji obejmuje także wytrysk właściwy i zamknięcie szyi pęcherza moczowego. Rytmiczny wypływ nasienia jest uwarunkowany prawidłową stymulacją nerwową. To wspomniane już włókna współczulne odpowiadają za pobudzenie do skurczu mięśni wyprowadzających nasienie oraz powodują skurcz mięśni przepony moczowo-płciowej (m. kulszowo-jamisty, m. opuszkowo-gąbczasty), który ułatwia wytrysk podczas erekcji. Dodatkowo zamknięcie ujścia pęcherza moczowego zabezpiecza przed wstecznym przepływem nasienia do pęcherza moczowego. Dzięki sprawnemu działaniu układu nerwowego możliwa jest prawidłowa ejakulacja podczas erekcji.
Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza.