Genetyka w łysieniu plackowatym (WIDEO)

Czynniki genetyczne odgrywają ogromną rolę w życiu każdego człowieka. Wpływają na jego wygląd, a także na predyspozycje i podatność na różne choroby.

Geny wpływają także na to, czy u danej osoby pojawi się łysienie plackowate, czy nie. Łysienie plackowate jest drugim, po łysieniu androgenowym czyli męskim, najczęściej diagnozowanym rodzajem łysienia. Polega na pojawianiu się najpierw na głowie, a z czasem na innych częściach ciała, okrągłych plam pozbawionych owłosienia. Objawy łysienia plackowatego mogą się cofać i nawracać, a leczenie jest długotrwałe.

Istnieją przypadki występowania tego rodzaju łysienia w danej rodzinie – na przykład u sióstr czy u matki i dziecka. Powoli odkrywane są geny odpowiedzialne za podatność na tę chorobę.

Można także spojrzeć na to schorzenie inaczej. Nie jako na chorobę genetyczną, a pierwotnie hematologiczną. To defekt komórek odpornościowych – białych krwinek, a konkretnie limfocytów – może być odpowiedzialny za to, że organizm nieprawidłowo rozpoznaje komórki włosów jako zagrożenie i stara się je wyeliminować. Układ limfocytarny wykonuje więc swoje funkcje nieprawidłowo, ale całość układu odpornościowego stara się utrzymywać pewną równowagę i nadrabia braki wywołane "nadgorliwością" limfocytów. Dzięki temu u pacjentów z łysieniem plackowatym nie odnotowuje się raczej większych problemów z odpornością.

O roli genetyki w występowaniu choroby jaką jest łysienie plackowate, opowiada dr n. med. Tomasz Wasyłyszyn, specjalista wenerologii i dermatologii.