Grypa u niemowlaka

Gorączka, ból głowy, mięśni, katar – każdy to zna i pewnie nie raz w życiu tego doświadczył. Nie jest to tylko choroba dorosłych i starszych dzieci, ale dotyczy każdego, także zupełnie najmłodszych. Grypa u niemowląt może być groźną chorobą, jeśli dojdzie u nich do powikłań, np. zapalenia płuc. Kiedy można podejrzewać, że dziecko ma grypę? Jak uchronić je przed zakażeniem?

1. Wirus grypy

Wirus grypy dostaje się do powietrza od osób chorych, gdy kichają, kaszlą, a nawet podczas rozmowy. Innym źródłem wirusa są zużyte chusteczki higieniczne pozostawione przez chorego, a następnie dotknięte przez osobę zdrową. A zatem niemowlęta także są narażone na zakażenie wirusem grypy. Do ok. 6. m.ż. dziecko chronione jest przez przeciwciała od matki. Przechodzą one przez łożysko w trakcie ciąży, a także znajdują się w jej mleku. Stąd też wynika odporność noworodka w pierwszych miesiącach życia na wiele chorób, na które odporna jest jego matka. Ilość przeciwciał matczynych stopniowo maleje u dziecka, a jednocześnie stale rośnie zdolność organizmu niemowlaka do tworzenia własnych przeciwciał. Jednak początkowo słabo spełniają one swoją funkcję i uczą się reagowania na zagrożenie.

• wysoką gorączką (> 38 stopni Celsjusza) – inaczej niż przy innych typowych chorobach wirusowych, charakteryzujących się gorączką mniejszą niż 38 stopni Celsjusza,
• kaszlem,
• katarem, zatkanym nosem,
• większą sennością, apatią,
• niechęcią do jedzenia,
• biegunką,
• wymiotami.

Zobacz film: "#dziejesienazywo: Dlaczego warto robić screening?"

Grypa niesie ryzyko różnych powikłań: zapalenia płuc i oskrzeli, wtórnego bakteryjnego zapalenia płuc i oskrzelików, zakażenia meningokokowego, zapalenia ucha środkowego, dysfunkcji receptora słuchowego, zaburzeń żołądkowo-jelitowych i innych. Ryzyko hospitalizacji z powodu grypy i jej powikłań jest większe u najmłodszych dzieci, do 2. r.ż., niż u zdrowych dzieci starszych.

2. Rola karmienia piersią

Zaleca się częste podawanie płynów dziecku, a jeśli jest karmione piersią, to częste karmienie (co 2–3 godziny). Należy starać się nawilżać powietrze w pokoju dziecka, wietrzyć pomieszczenia, stosować wszystkie podstawowe zasady higieny. Leczenie jest przede wszystkim objawowe. U małych dzieci przeciwzapalnie stosuje się leki z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych, np. ibuprofen, naproksen, które dopuszczone są do leczenia dzieci powyżej 6. m.ż. Stosować także można paracetamol, który poza działaniem przeciwgorączkowym ma działanie zwalczające ból.

O dawce leku decyduje przede wszystkim masa ciała dziecka, na co trzeba zwrócić uwagę i dokładnie się do tego zastosować. Mogą być one podane w czopku lub syropie. Wybór ten często zależy od wieku dziecka. Czopki stosuje się głównie u niemowląt, ale także np. u starszych dzieci na noc. Pod uwagę trzeba również wziąć występujące objawy, ponieważ np. biegunka uniemożliwia działanie czopka. W takiej sytuacji zaleca się zastosowanie leku w syropie. Odwrotnie wygląda to w przypadku wystąpienia wymiotów. Dawka leku zastosowanego doodbytniczo powinna być większa niż ta stosowana doustnie. I tak w przypadku paracetamolu dawka doodbytnicza wynosi 20–25 mg/kg m.c./dawkę, a w przypadku leczenia doustnego 10–15 mg/kg m.c./dawkę. Trzeba o tym pamiętać, ponieważ częste niepowodzenie w leczeniu dziecka wynika właśnie z podawania zbyt małej dawki leku w czopku.

Czasem dopuszcza się łączenie ibuprofenu z paracetamolem, jednak zadecydować i poinstruować o tym powinien dopiero lekarz.

3. Sezon grypowy

Gdy nadchodzi sezon zachorowań na grypę, nie należy zabierać dziecka w miejsce dużych skupisk ludzi i przede wszystkim trzeba przestrzegać podstawowych zasad higieny. U dorosłych chorych osób wydalanie wirusa, które wiąże się z zarażaniem innych osób, rozpoczyna się zwykle 1 dzień przed pojawieniem się pierwszych objawów i trwa 5 dni od ich wystąpienia. Natomiast małe dzieci mogą wydalać wirusa nawet na wiele dni przed pierwszymi objawami. Dlatego każdy zarazić się może grypą od osoby, która jeszcze nie ma objawów choroby. Członkowie rodziny, którzy zachorują, powinni myć ręce przed stycznością i po każdym kontakcie z dzieckiem lub starać się w miarę możliwości ograniczyć bliskie kontakty z niemowlakiem, nie kaszleć, nie kichać w jego pobliżu. Należy też często myć ręce samego dziecka, ponieważ łapiąc nimi wszystkie przedmioty w domu, następnie wkładając dłonie do buzi, łatwo może się zarazić.

W 2006 roku Amerykańska Akademia Pediatrii zaliczyła dzieci w wieku od 6. m.ż. do 6. r.ż. do grupy podwyższonego ryzyka, która powinna być szczepiona przeciwko grypie. Do tej pory nie zarejestrowano szczepionki, którą można by stosować u dzieci poniżej 6. m.ż., czyli w grupie o największym ryzyku powikłań. Dlatego zaleca się szczepienie osób, które kontaktują się z nimi w domu lub opiekują się nimi poza domem. Może to zmniejszyć ryzyko zachorowania na grypę w tej grupie dzieci.

Jeśli dziecko (w wieku od 6. m.ż. do 9. r.ż.) jest szczepione po raz pierwszy, to podaje mu się dwie dawki szczepionki w odstępie 4 tygodni. Pojedynczą dawkę podaje się, gdy dziecko było już wcześniej kiedykolwiek szczepione przeciwko grypie.

Warto wspólnie z lekarzem rodzinnym zadecydować, czy warto zaszczepić dziecko.

Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza.