Łysienie a hiperplazja jajników

Łysienie a hiperplazja jajników - wtedy mówimy o łysieniu androgenowym u kobiet. Łysienie jest wstydliwą chorobą, która, szczególnie u kobiet, może doprowadzić do problemów w życiu osobistym i społecznym, w tym również do ciężkiej depresji. U kobiet podłoże tej choroby może być różne, różny też jest typ wypadania włosów. Czynnikami wywołującymi są: stres, ciąża, metale ciężkie, niedobory żywieniowe, anemia, czynniki genetyczne, nieprawidłowa pielęgnacja włosów. Czynnikiem owówionym w artykule jest hiperplazja jajników, która wywołuje łysienie u kobiet.

1. Hormony a wypadanie włosów

Hiperplazja (łac. hyperplasia, czyli rozrost) to namnożenie komórek nienowotworowych oraz powiększenie samego narządu, w wielu przypadkach może być wynikiem naturalnej reakcji organizmu na bodziec (np. powiększenie węzłów chłonnych szyi z powodu zakażenia bakteryjnego gardła). Zmiana ta nie daje przerzutów, nie nacieka sąsiednich narządów, jednakże może być przyczyną miejscowych zaburzeń.

Rozrost komórek w jajniku powoduje zwiększone uwalnianie hormonów płciowych oraz ich przemianę w androgeny. Podwyższone stężenie tych ostatnich przyczynia się do wypadania włosów.

2. Wpływ hiperplazji jajników na łysienie

Zobacz film: "Podstawowe badania, jakie powinna wykonać każda kobieta"

Łysienie androgenowe (AGA) jest najczęstszym typem łysienia (około 95% przypadków), występującym głównie u mężczyzn rasy białej. U kobiet występują dwa szczyty wypadania włosów na podłożu androgenowym - między 20-24. rokiem życia oraz w przedziale 35-39 lat.

Charakter androgenowego wypadania włosów jest przeważnie rozlany, z największym ubytkiem włosów na środku głowy i w okolicy skroni (inny obraz niż u mężczyzn,, u których nasilenie łysienia pojawia się w kątach czołowych). Poza hiperplazją jajników łysienie androgenowe mogą powodować:

• guzy hormonozależne,
• stosowanie tabletek antykoncepcyjnych z dużą zawartością androgenów,
• ciąża,
• menopauza,
• zaburzenia czynności tarczycy,
• znaczącą rolę ma także czynnik genetyczny - zwiększona wrażliwość mieszków włosowych na androgeny, przy ich prawidłowym stężeniu.

Wysoki poziom androgenów poza łysieniem, może wywoływać również: trądzik, łojotok, hirsutyzm.

3. Przyczyny łysienia androgenowego

Podłożem androgenowego wypadania włosów jest zaburzenie gospodarki hormonalnej (estrogeny-androgeny) w organizmie kobiety. Wzrost stężenia androgenów jest związany z nieprawidłową funkcją enzymu - aromatazy, odpowiadającej za przemianę androsteronu dehydroepiandrosteronu (DHEA) w estrogen. W wyniku nieprawidłowej pracy zachodzi reakcja przemiany DHEA w testosteron, a w tkankach docelowych w 5-α-dihydrotestosteron.

Dihydrotestosteron (DHT) wpływa niekorzystnie na mieszki włosowe, wiążąc się z receptorem powoduje zwężenie mieszka i blokuje dalszy porost włosa, co wywołuje jego osłabienie i w konsekwencji wypadnięcie. Włos staje się cienki, słaby, pozbawiony barwnika.

Nadmierny poziom testosteronu wpływa natomiast na wzmożony porost włosów w pozostałych miejscach na ciele (twarz, klatka piersiowa). Podwyższony poziom DHT przyczynia się również do nieprawidłowego odżywiania skóry, poprzez zwiększone wydzielanie łoju przez gruczoły łojowe. Czasem praca tych gruczołów jest zachwiana przez odkładanie w nich nieprzetworzonych tłuszczów z pożywienia.

4. Leczenie łysienia androgenowego

Badania naukowe przedstawiają, że łysienie androgenowe u kobiet leczy się gorzej niż u płci przeciwnej, skuteczność wynosi od 25-75% (zależy od wrażliwości osobniczej organizmu), a znacząca poprawa następuje dopiero po 12-24 miesiącach kuracji.

Najlepsze efekty przynosi terapia rozpoczęta w początkowym stadium łysienia (uniknięcie zniszczenia wszystkich mieszków). Opóźnienie podawania leków może zapobiec wypadaniu pozostałych włosów oraz pobudzić częściowy odrost. Przerwanie leczenia powoduje nawrót wcześniejszych objawów.

Podczas terapii należy stosować dietę zróżnicowaną, wzbogaconą w warzywa i owoce, zawierającą wszystkie niezbędne składniki pokarmowe w odpowiednich proporcjach, posiłki powinny być spożywane regularnie. Zachęca się również do przyjmowania preparatów wielowitaminowych oraz zawierających sole mineralne.

Najefektywniejsze leczenie łysienia powinno być złożone: pobudzać odrost włosa, zawierać inhibitory DHT oraz blokować receptory androgenowe, która wyeliminuje wiele czynników łysienia. Najważniejszym lekiem stosowanym miejscowo jest minoksydyl.

Jeżeli terapia tym preparatem nie przynosi rezultatów możemy zastosować preparaty zawierające estrogeny, o działaniu antyandrogenowym (spironolakton i octan cyproteronu w połączeniu z estrogenami). Niechętnie podaje się leki antyandrogenowe doustnie, ponieważ mogą one spowodować niebezpieczne dla organizmu obniżenie hormonów. Ich alternatywą są środki stosowane zewnętrznie - maści, odżywki, szampony.

Operacyjny przeszczep włosów, wykonywany w znieczuleniu miejscowym, jest leczeniem z wyboru po niepowodzeniu terapii środkami farmakologicznymi. Zabieg taki jest drogi i wiąże się z ryzykiem pozostawienia blizn. Istnieje możliwość przeszczepienia własnych mieszków włosowych z potylicy, która jest najmniej podatna na łysienie. W przypadku niechęci do operacji, a gdyby terapia nie przyniosła oczekiwanych rezultatów, można rozważyć zakup peruki.

4.1. Minoksydyl

Obecnie jest to preparat najchętniej stosowany w przypadku łysienia androgenowego. Stosowany miejscowo powoduje zwiększony przepływ krwi w naczyniach skórnych głowy. Lepsze ukrwienie mieszków włosowych przyczynia się do pobudzenia zachodzących w nich podziałów i wzrostu włosa. Po zastosowaniu miejscowym wchłania się on słabo, dlatego rzadko występują objawy ogólnoustrojowe (nie należy go stosować na uszkodzoną skórę).

Regularne stosowanie preparatu daje pierwsze efekty, w postaci włosów meszkowych, po około 2 miesiącach. Stosuje się go dwa razy dziennie, wcierając 1 ml preparatu w skórę głowy. Może on powodować miejscowe podrażnienie skóry, a przedawkowanie - tachykardię, nudności, wymioty, obrzęki. Leku nie podaje się w przypadku uczulenia na któryś ze składników preparatu oraz w okresie ciąży i karmienia.

4.2. Finasteryd

Ten lek, stosowany przy łysieniu androgenowym, blokuje przekształcanie testosteronu w DHT odbywające się w mieszkach włosowych. Efekt leczenia tym preparatem jest dobry - wynosi 65-90%. Pierwsze rezultaty są widoczne już po okresie około trzech miesięcy regularnego stosowania. Leczenie łysienia finasterydem jest jednak niedostępne dla kobiet w okresie rozrodczym ze względu na działanie niekorzystne na płód - uszkadza zewnętrzne narządy płciowe płodów męskich.

4.3. Mezoterapia

Mezoterapia jest zabiegiem dermatologicznym, polegającym na ostrzykiwaniu skóry głowy: witaminami, aminokwasami, solami mineralnymi, preparatami poprawiającymi mikrokrążenie, przeciwzapalnymi. Celem terapii jest zahamowanie androgenowego wypadania włosów i zwiększenie ich gęstości. Początkowe zabiegi wykonuje się co 2 tygodnie, następne co 4. Jeżeli zabieg będzie skuteczny pierwsze efekty wystąpią po około dwóch miesiącach.

Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza.