Trwa ładowanie...

Łysienie a kiła

Avatar placeholder
25.02.2020 00:04
Łysienie a kiła
Łysienie a kiła

Diagnoza choroby wenerycznej zawsze bywa zaskoczeniem, jeszcze większym zdziwieniem jest łysienie, które może być pierwszym objawem kiły (łac. lues, gr. syphilis, czyli "brudny"). Choroba ta jest przenoszona drogą płciową, a wypadanie włosów jej towarzyszące może doprowadzić do obniżenia jakości życia, zaburzeń w kontaktach międzyludzkich i gorszej samooceny. Leczenie choroby podstawowej, czyli kiły, to równocześnie leczenie łysienia kiłowego.

spis treści

1. Podział kiły

Kiła, zwana również „wielkim naśladowcą”, jest chorobą ogólnoustrojową wywoływana przez krętka bladego (Treponema pallidum), przenoszonego najczęściej na drodze kontaktów płciowych. Możemy ją podzielić na następujące etapy:

  • Kiła wczesna - trwa 2 lata
Zobacz film: "Polacy żyją aż 7 lat krócej niż Szwedzi"

I. Okres inkubacji trwa 2-90 dni (średnio 21)
II. Kiła objawowa wczesna
1. Kiła I okresu (lues prymaria) czas trwania- od 3-9 tygodnia
1.1 kiła surowiczo ujemna (lues seronegativa)- 3-6 tygodnia
1.2 kiła surowiczo dodatnia (lues seropositiva) 6-9 tygodnia
2. Kiła II okresu (lues secundaria) trwa od 9 tygodnia- 2 lat po zakażeniu
2.1 kiła wczesna (lues secundaria recens) 9-16 tydzień choroby
2.2 kiła wczesna nawrotowa (lues secundaria recidivans) od 16 tygodnia - 2 lat
3. Kiła wczesna utajona

  • Kiła późna (lues tarda)
  1. Kiła utajona późna (lues lates tarda) > 2 lat
  2. Kiła objawowa późna, kiła III okresu (lues tertiaria) >5 lat

2. Objawy kiły

Pierwszym objawem kiły jest tzw. objaw pierwotny pojawiający się około 3-4 tygodnia od momentu zakażenia. Ma on postać twardego nacieku, który następnie przekształca się w owrzodzenie. Zmiana ta jest zwykle pojedyncza, płaska, twarda, owalna lub okrągła, o średnicy kilku milimetrów, równych brzegach, lekko zagłębiona i o lśniącym dnie, występuje na narządach płciowych i w ich okolicy.

Owrzodzenie zwykle ustępuje samo bez pozostawienia blizny po ok. 2-4 tygodniach. Zwykle dochodzi również do powiększenia regionalnych węzłów chłonnych. W tym okresie osoba chora jest bardzo zakaźna.

Zdarza się, że chory nie zauważy objawu pierwotnego, głównie gdy będzie on nietypowy (mniejszy, opryszczkopodobny) lub w innej lokalizacji (jama ustna, pochwa, okolica odbytu). W kile II okresu wczesnej dochodzi do powstania osutki plamistej (rzadziej grudkowej). Objaw ten występuje symetrycznie, głównie na bocznych powierzchniach ciała i na kończynach górnych w okolicy zginaczy, plamki są jednopostaciowe.

Zmiana ta jest jasna lub cielistoróżowa dlatego zdarza się niezauważenie kolejnego objawu choroby. W kile nawrotowej osutka jest bardziej nasilona i przybiera charakter wielopostaciowych zmian, głównie grudkowych, mających tendencję do zlewania się. Występuje ona na całym ciele, także na dłoniach i stopach. W tym okresie pojawia się również wypadanie włosów. W kile późnej dochodzi do zmian narządowych, w układzie sercowo-naczyniowym oraz w układzie nerwowym.

3. Łysienie kiłowe

Łysienie kiłowe (alopecia syphilitica) występuje u 3-7 proc. chorych, czasami jest to pierwszy zauważany objaw zakażenia, ale nie jedyny. Badania donoszą, że wypadanie włosów w przebiegu kiły najczęściej dotyczy heteroseksualnych mężczyzn - ok. 7 proc., kobiety stanowią 5 proc., zaś homoseksualiści 4 proc. Łysienie kiłowe występuje w kile drugorzędowej (po około 8-12 tygodniach od wystąpienia osutki, około 6 miesięcy po zakażeniu), może się również pojawić w przebiegu kiły utajonej.

Często współistnieje z osutką oraz bielactwem. Wypadanie włosów może występować w dwóch odmianach: ogniskowej i rozlanej, zdarza się także typ mieszany. Niektórzy za typowy przebieg łysienia dla kiły uznają typ ogniskowy - wygląd futra wygryzionego przez mole.

W tym przypadku największy ubytek włosów dotyczy okolicy skroniowej i potylicznej. Przerzedzenie włosów dotyczy także innych okolic ciała: rzęs, brwi, dołów pachowych, okolicy narządów płciowych, brody u mężczyzn, zdarza się również wypadanie włosów z nietypowych miejsc, np. kończyn. Często łysienie kiłowe występuje jednocześnie z zajęciem układu nerwowego przez krętki.

3.1. Typ łysienia w przebiegu kiły

Łysienie kiłowe powoduje głównie wypadanie włosów w fazie telogenu. W tym typie nie dochodzi do bliznowacenia cebulek włosowych, jest więc możliwość samoistnego odrostu włosów, po około 6-12 miesiącach. Włosy zaczynają wypadać dość nagle.

U każdej osoby w fazie telogenu (odpoczynku) znajduje się równocześnie 5-15 proc. włosów. Od zadziałania czynnika uszkadzającego (w przypadku kiły - dostanie się krętków do mieszka) do momentu łysienia, musi minąć okres około 1-6 miesięcy.

Włosy telogenowe zostają osłabione i dopiero nowe włosy anangenowe, podczas wzrostu wypychają je z cebulek. Ostatnie doniesienia medyczne przedstawiają jednak, że mechanizm łysienia telogenowego jest procesem aktywnym, który może występować niezależnie od wzrostu nowych włosów.

W badaniach histologicznych występują nacieki złożone z plazmocytów i limfocytów w okolicy opuszki włosa i naczyń. Często spotyka się również krętki w mieszku włosowym lub jego bezpośredniej okolicy (nie wykrywa się patogenów w skórze niezmienionej).

3.2. Leczenie łysienia kiłowego

W przypadku łysienia kiłowego najważniejsze jest wyleczenie choroby podstawowej - eliminacja krętków z organizmu. Leczeniem z wyboru jest penicylina w dużych dawkach przez okres 15-40 dni, alternatywą (tylko przy uczuleniu na penicylinę) mogą być tetracykliny lub makrolity.

Najważniejsze jest jak najszybsze rozpoczęcie terapii, ponieważ odwlekanie leczenia, może doprowadzić do całkowitego zniszczenia mieszków włosowych przez drobnoustroje i nieodwracalnego wyłysienia. Powyższa sytuacja nie występuje jednak u wszystkich pacjentów, zdarzają się również przypadki odrostu włosów w nieleczonej kile.

Podczas farmakoterapii należy również pamiętać o dostarczeniu niezbędnych produktów do budowy włosa. Dieta przy leczeniu łysienia kiłowego powinna być zrównoważona, zawierająca wszystkie niezbędne składniki pokarmowe w prawidłowych ilościach. Warto przyjmować suplementy witamin (poza witaminą A, której nadmiar przyczynia się do wypadania włosów) i soli mineralnych.

Przy niskim poziomie żelaza, można zwiększyć w diecie ilość pokarmów zawierających ten pierwiastek lub skorzystać z suplementów. Przeszczep włosów nie jest metodą leczenia w łysieniu telogenowym.

Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza.

Polecane dla Ciebie
Pomocni lekarze