Mielodysplazja szpiku

Zabieg przeszczepienia szpiku określana jest również jako zespoły mielodysplastyczne. Są to jednostki chorobowe, które charakteryzują się zaburzeniem procesu tworzenia krwinek. Przyczyną tego stanu jest niezdolność niedojrzałych komórek do prawidłowego wzrostu i rozwoju. W zaawansowanych postaciach zespoły mielodysplastyczne mogą prowadzić do rozwoju ostrych białaczek. O schorzeniu chory zazwyczaj dowiaduje się przy okazji rutynowych badań, gdyż objawy towarzyszące tej chorobie są niespecyficzne.

1. Przyczyny mielodysplazji szpiku

Przyczyny rozwoju zespołów mielodysplastycznych nie są jeszcze poznane, jednak znane są pewne czynniki ryzyka, które zwiększają prawdopodobieństwo zapadnięcia na tę chorobę. Jednym z takich czynników jest wystawienie na działanie benzenu, który jest składnikiem dymu tytoniowego. Również kontakt z pestycydami, toluenem, nawozami sztucznymi, farbami do włosów oraz środkami ochrony roślin przyczynia się do zwiększenia ryzyka zachorowania. Niekiedy do mielodysplazji szpiku dochodzi w wyniku chemioterapii lub radioterapii stosowanej przy okazji terapii innego typu nowotworu. Na zespoły mielodysplastyczne częściej zapadają mężczyźni w wieku 60-75 lat. Na wystąpienie choroby mogą także wpłynąć czynniki genetyczne. Zespoły mielodysplastyczne są diagnozowane z większą częstotliwością u osób z zespołem Downa, z niedokrwistością Fanconiego lub z chorobą von Recklinghausena.

2. Przebieg zespołów mielodysplastycznych

Proces, który prowadzi do rozwoju zespołów mielodysplastycznych rozpoczyna się od komórek macierzystych w szpiku kostnym, które rozwijają się w krwinki (białe, czerwone i płytki krwi). W przypadku mielodysplazji dochodzi do zwiększonej produkcji krwinek w szpiku, które jednak obumierają zanim w pełni dojrzeją. W wyniku tego krwinki nie dostają się ze szpiku do krwiobiegu, więc ich poziom jest nieprawidłowo niski.

3. Objawy mielodysplazji szpiku

Zobacz film: "Polacy żyją aż 7 lat krócej niż Szwedzi"

Zazwyczaj mielodysplazja szpiku przebiega bezobjawowo, dlatego też często schorzenie to wykrywa się przy okazji rutynowych badań. Objawami, jakie mogą towarzyszyć zespołom mielodysplastycznym jest zmęczenie i płytkość oddechu podczas wysiłku fizycznego. Są one na tyle niespecyficzne, że mogą wskazywać na wiele innych, znacznie mniej poważnych schorzeń.

4. Diagnostyka mielodysplazji szpiku

Pierwszym krokiem w diagnostyce zespołów mielodysplastycznych jest morfologia krwi. Podczas badania laboratoryjnego sprawdza się poziom krwinek białych i czerwonych oraz płytek krwi. Jeśli erytrocytów jest zbyt mało, oznacza to, że pacjent cierpi na anemię. Następnym krokiem jest wyjaśnienie jej przyczyn. Jeśli mimo badań nie uda się ustalić, co doprowadziło do anemii, należy zbadać szpik kostny. W tym celu lekarz zleca aspirację lub biopsję szpiku kostnego.

5. Leczenie zespołów mielodysplastycznych

Zespoły mielodysplastyczne leczy się na różne sposoby. Lekarz może zalecić:

• monitorowanie stanu chorego,
• transfuzję krwi,
• leczenie farmakologiczne,
• chemioterapię,
• przeszczep komórek macierzystych.

Mielodysplazja szpiku jest poważną chorobą, która może przerodzić się w ostrą białaczkę szpikową. W przypadku rozpoznania tego schorzenia niezbędne jest jak najszybsze rozpoczęcie leczenia.

Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza.