Mikrochirurgia laserowa w leczeniu chorób prostaty

W dzisiejszych czasach „złotym standardem” w leczeniu łagodnego rozrostu gruczołu krokowego jest przezcewkowa elektroresekcja TURP. Jest to jednak metoda obarczona znaczną liczbą powikłań, dużym odsetkiem krwawień śród- i pooperacyjnych, a jednocześnie kosztowna. Dlatego też ciągle poszukuje się nowych, doskonalszych metod leczenia zabiegowego, a jedną z nich jest mikrochirurgia laserowa wykorzystywana w leczeniu prostaty. Zalety laseru powodują, że może on być lepszy od dotychczas stosowanych metod.

1. Mikrochirurgia laserowa w leczeniu łagodnego przerostu prostaty

Urologia, podobnie jak inne gałęzie medycyny, zwróciła swoją uwagę na laser. Jego właściwości fizyczne, takie jak przewidywalny zakres urazu termicznego, możliwość stosowania go w środowisku wodnym, użycie giętkich włókien podających energię na drodze endoskopowej i znaczne ograniczenie typowych dla TURP powikłań. Pierwszy raz mikrochirurgię laserową w leczeniu łagodnego rozrostu prostaty zastosowano pod koniec lat 80. XX wieku. Od tego czasu próbowano stosować różne typy laserów, aplikatory energii na wprost oraz załamujących promień pod kątem prostym, przy kontakcie włókna z tkanką stercza i bez, a także po dosterczowym wprowadzaniu światłowodu. Doświadczenia zdobyte na przestrzeni lat pozwoliły wyłonić kilka wiodących technik laserowych. Cieszą się one skutecznością porównywalną do elektroresekcji, jednak powodują istotnie mniej powikłań.

2. Techniki mikrochirurgii laserowej

• laserowa ablacja stercza pod kontrolą wzroku VLAP - w tej metodzie stosowane jest włókno załamujące promień lasera bez dotyku operowanej tkanki. W związku z ograniczonymi właściwościami fali lasera jagowego (znaczne rozrzedzenie się energii i powolne jej nagrzewanie tkanki) dochodzi głównie do powstania martwicy niż do zniszczenia tkanki przez jej odparowanie. Wiąże się to z obrzękiem tkanki gruczołu krokowego oraz długotrwałymi trudnościami w oddawaniu moczu i koniecznością cewnikowania operowanego. Obecnie metoda ma ograniczone zastosowanie z powodu małej skuteczności i dużych dolegliwości mikcyjnych po zabiegu,
• śródtkankowa koagulacja stercza laserem ILCP - włókno laserowe umieszcza się w tkance części podcewkowej gruczołu krokowego poprzez nakłucie odbytu lub skóry krocza. Sonda rozpraszająca energię lasera, znajdująca się na zakończeniu włókna, poprzez efekt termiczny doprowadza do martwicy i zniszczenia tkanki gruczołu. Jest to zabieg mało inwazyjny, bezpieczny, ale znacznie mniej skuteczny niż TURP,
• przezcewkowa ablacja stercza laserem pod kontrolą TRUS - TULAP - metoda ta opiera się na wprowadzeniu do cewki moczowej sondy (łączącej w głowicę USG i włókno laserowe), umożliwiającej zagięcie włókna pod kątem 90. stopni i naświetlaniu tkanki prostaty ruchem przesuwania w osi długiej cewki. Z powodu skomplikowanej aparatury i przebiegu zabiegu praktycznie się go nie wykonuje,
• laser holmowy (HoleP, HoLaP) - istnieją dwie metody zastosowania tego lasera: resekcja gruczolaka stercza, zakresem naśladująca TURP oraz enukleacja, skutkiem przypominająca klasyczne operacje otwarte. W pierwszej metodzie strumień baniek pary znajdujący się na końcu włókna lasera wycina tkankę gruczolaka i koaguluje lożę po nim. Efekt jest zbliżony do elektroresekcji. Enukleacja polega na wycięciu wstecznym stercza aż do torebki anatomicznej, podobnie jak przy tradycyjnej adenomektomii. Zabieg jest praktycznie bezkrwawy, gdyż istnieje możliwość koagulacji większych naczyń. Przemieszczone do pęcherza moczowego fragmenty gruczołu mieli się i usuwa. Wyniki stosowania laseru holmowego są porównywalne z TURP w każdej wielkości gruczolaka.

3. Fotowybiórcza waporyzacja stercza (PVP)

Zobacz film: "Dlaczego warto wykonywać badania profilaktyczne?"

Stosowany jest w tym celu laser Neodymowo - Yagowy, którego wiązka przepuszczana jest przez kryształ KTP (zbudowany z potasu, tytanu i fosforu). Emituje on zielone światło, które jest wychwytywane przez stercz bardzo powierzchownie (do 0,8 mm), co powoduje bardzo precyzyjne i natychmiastowe odparowanie tkanki gruczolaka. W ten sposób usuwa się kolejne warstwy tkanki i modeluje gruczoł. Dzięki właściwościom koagulacyjnym lasera oraz wąskiemu endoskopowi ryzyko powikłań znacząco się zmniejsza. Całość zabiegu trwa ok. 30 minut i można go wykonać w warunkach ambulatoryjnych.

Podstawową wadą mikrochirurgii laserowej w leczeniu prostaty jest niemożność pobrania materiału do badania histopatologicznego (poza zmielinami powstałymi w trakcie enukleacji laserem holmowym). Obecnie jednak wszystko wskazuje na to, że w przyszłości to techniki z użyciem lasera staną się „nowym złotym standardem” w leczeniu BPH.

Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza.