Witam bardzo serdecznie! Mam wielką prośbę o odpowiedź na moje pytanie. Od kilku lat ciepię na cukrzycę typu 1 i na powikłanie jej w formie nadciśnienia tętniczego, od pewnego czasu uaktywniło się u mnie reumatoidalne zapalenie stawów (pojawiły się guzki reumatoidalne na dłoniach z towarzyszącym silnym bólem). Czy przy takich schorzeniach mam szansę na rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy? Mam 27 lat i te choroby sprawiają mi wiele cierpienia.

Mam 40 lat i jak wcześniej wspomniałam, od 1991 r. choruję na cukrzycę typu 1 (2-3 wstrzyknięcia w ciągu doby w zależności od poziomu cukru). W tym roku mija 20 lat mojego stażu pracy. Do tego jestem alergiczką (uczulenie na roztocza), leczę się również na tarczycę, w ubiegłym roku wykryto w przełyku torbiel, leczę się na depresję od 2 lat. Ostatnio mam problemy ze zmuszeniem się do aktywności poza pracą. Ciągle chce mi się spać i jestem zmęczona (cukry w granicach normy 100-170 mg/dL). Ostatnio doszłam do wniosku, że jeżeli nie zajmę się bardziej swoim zdrowiem będzie źle, a nie chciałabym siedzieć na utrzymaniu męża, dlatego pomyślałam o rencie, czy mam na nią szanse? Z góry dziękuję za odpowiedź.

Choruję od wielu lat na cukrzycę typu 2, dłuższy czas brałam tylko tabletki, w związku ze śmiercią mamy stan zdrowia mi się pogorszył... Zaczęłam brać insulinę, tę zagraniczną, bo miałam bardzo wysokie cukry, których dłuższy czas nie można było uregulować. Nasiliły się inne objawy sercowe, oczu, nogi strasznie parzą. Kardiolog stwierdził u mnie niewydolność lewokomorową serca z lekką zastawką mitralną i trójdzielną, nadciśnienie tętnicze i nadciśnienie w oczach, tak że mi grozi jaskra. Po za tym jestem po zawale płuca, odmie opłucnowej i po zabiegu guza mózgu. Przez neurologa mam stwierdzoną niewydolność mózgowo-krążeniową, niedowład połowiczy lewostronny z dyskopatią wielopoziomową kręgów szyjnych i 3 kręgów lędźwiowych.

Byłam na komisji, ale dostałam odmowę, napisano mi, że z moimi rozpoznaniami mogę pracować w moim zawodzie i jestem za młoda na rentę. Zaznaczam, że jestem pielęgniarką, pracowałam w domu opieki społecznej przy ciężko chorych. Ja zagrażam życiu pacjentom, gdyż mam silne zawroty głowy, zataczam się i przewracam, nawet na prostej drodze, w lewej ręce nie mogę utrzymać szklanki z herbatą. Mam silne depresje i mam myśli samobójcze, nie mam rodziny, nie mogę pracować, jestem bez środków do życia. Mam też zaniki pamięci, tak że nie wiem kiedy mnie napadnie i odbiorę sobie życie, nie pamiętam co wczoraj robiłam i nie wiem, czy jutro będę wiedziała, że tutaj pisałam..

Czy ja jestem zdolna do pracy? Nie mogę szybko mówić, kawałek się przejść, żeby chleb kupić, męczy mnie, dostaję duszności. Muszę zawsze mieć przy sobie n*** s*** . Na samo serce mam 5 leków, także rano co najmniej 10 tabletek, wieczorem to samo, do tego 3 razy dziennie insulinę muszę dodatkowo wziąć.. Pozdrawiam, Danuta

Mam 43 lata. Wykrytą /zbyt późno/ cukrzycę typu 2. Jestem po operacji zaćmy lewego i prawego oka. Niestety, widzenie, mimo okularów korekcyjnych, jest bardzo słabe. Po zmierzchu i nocą przezierność soczewek jest fatalna. Przez to, z racji wykonywanego zawodu, straciłem pracę. Ponadto mam nadciśnienie tętnicze. W ostatnim czasie na całym ciele pojawiły się plamy i wypryski, o głowie nie wspominając. Oprócz tego czasem odczuwam bóle w stawach i uczucie kłucia i pieczenia w nogach /palce, łydki/. Czekam na wizytę u diabetologa. Szanowny Panie doktorze, czy mam szansę, przy udokumentowaniu tych dolegliwości, na otrzymanie renty lub innego świadczenia pieniężnego?

Dzień dobry, często na forum eksperci udzielają rady, że 'w takim przypadku należy udać się do lekarza'. No właśnie -   o jakiego konkretnie lekarza chodzi? Z moich badań w internecie wynika, że możliwy jest albo kontakt z lekarzem medycyny, który posiada rownież specjalizację z seksuologii (5 lat stażu/edukacji) lub z psychologiem, który ukończył również studia podyplomowe związane z seksuologią. I teraz w większosci opinii w internecie lepszym kontaktem (bardziej fachowym) jest kontakt z lekarzem medycyny, posiadajacym specjalizację z seksulogii, natomiast od razu dodawany jest również komentarz, że lekarzy o takiej specjalizacji jest w Polsce bardzo mało. Kogo wobec tego oznacza termin 'seksuolog', tzn. kto może się takim tytułem legitymować? Lekarz medycyny, czy psycholog? Jaka jest różnica w poziomie wiedzy (możliwości rzetelnej pomocy) pomiedzy tymi dwiema scieżkami edukacji? Serdecznie dziękuję za odpowiedź.

Witam, od wielu lat, dokładnie ponad 20 walczę z ginekomastią. Nie mogłem znaleźć pomocy u lekarzy (lekarki), raczej zbywały, nawet endokrynolog. Teraz mam pierwszy raz internistę mężczyznę, przełamałem się i powiedziałem, co mnie gryzie, zrozumiał, kazał zasięgnąć konsultacji u onkologa. Badania w laboratorium i USG klatki piersiowej. Wszystko jest ok, to znaczy nie ma na szczęście nic więcej oprócz ginekomastii. Lekarz onkolog jednak stwierdził steatomastię (przewaga utkania tłuszczowego) i oczywiście zalecił leczenie operacyjne. Jestem szczęśliwy, mając 40 lat przestanę być osobą do kpin, od szkoły po dzisiejsze czasy. Bardzo mi trudno, gdy trzeba zakładać ubranie służbowe. Praktycznie ukryłem się w sobie, nauczyłem się ubierać, aby to tuszować, w całym życiu byłem dwa razy nad morzem, nigdy na kąpielisku. Latem bardzo mi gorąco, bo noszę obciskający podkoszulek, a na to koszulę.

Nie wiem dlaczego to piszę, bo mam już konkretne pytanie, ale to nerwy i lata poniżań. Lekarz internista nie umie mi poradzić, jaki mam wybrać szpital i chirurga ogólnego czy też chirurga plastycznego. Jeśli chodzi o chirurga plastycznego, akurat jest jeden taki szpital we Wrocławiu na NFZ, ale zapewne są tam duże kolejki i może inne problemy, nie wiem. Natomiast chirurg ogólny jest dostępny wszędzie, nawet byłem na konsultacji i zostałem zapisany na konkretny termin, oczywiście mogę zrezygnować lub przesunąć, bo mam termin blisko, w marcu. Byłem bardziej odważny, ponieważ wcześniej byłem w tym szpitalu operowany na tarczycę. Chirurg ogólna opisała szybko jak będzie wyglądała operacja. Dokona cięcia pod piersiami (te cięcie opisała jako rogale), dokona usunięcia tkanki oraz, ponieważ będzie za dużo skóry po tym zabiegu, dokona usunięcia części skóry też tam od dołu piersi, co spowoduje, że sutki trochę obniżą się w dół z tego powodu. Nie wiem, czy wszystko dobrze zrozumiałem, byłem zdenerwowany, mówiła jeszcze coś o powikłaniach, ale ja jestem tak zdeterminowany, że wszelkie powikłania i blizny są mi obojętne. Tylko mam małe wątpliwości oglądając w necie zdjęcia osób po operacji ginekomastii.

Widziałem blizny, dziurki po bokach piersi i ewentualnie szwy na sutkach. Chyba różnica między tymi chirurgami polega na sprzęcie i technice wykonania operacji. Chirurg plastyczny posiada sprzęt do usunięcia tłuszczu, stąd zapewne te małe blizny po bokach, a nadmiar skóry usuwa w okolicach sutków. Proszę mi napisać, jak wygląda operacja w przypadku wykonania przez chirurga ogólnego i chirurga plastycznego, oczywiście w skrócie, prostym językiem. Jakiego zatem powinienem wybrać chirurga, co Państwo radzą, czy to jest tak duża różnica w wykonaniu operacji? Czytałem w internecie, że chirurgia plastyczna na NFZ jest mało dostępna, mało szpitali, większość operacji takich wykonują chirurdzy ogólni. Nie pytałem się, czy moja chirurg wykonywała już taką operację. Proszę o poradę nad wyborem odpowiedniego chirurga. Z góry dziękuję.

Witam! Mam 38 lat, jestem kobietą. Mam cukrzycę typu 2, niewyrównaną z powikłaniami mikro- i makroangiopatycznymi, retinopatię nieproliferacyjną, hyperlipidemię mieszaną, nadciśnienie tętnicze oraz chorobę niedokrwienną serca. Na cukrzycę choruje od 10 lat. Od 6 lat jestem na insulinach krótko działających. Na śniadanie biorę 38 jednostek, na obiad 40 jednostek, na kolację 26 jednostek oraz do śniadania 26 jednostek o godzinie 22, 22 jednostki oraz metforminę 3 razy po 1 tabletce (850). Moje HbA1c wynosi 10,84. Cukry są w granicach od 270 do 480. W moczu mam białko 75 mg/dl, cukier 1000 mg/dl. Pozdrawiam

Wczoraj rano uderzyłam się w pierś. Dzisiaj, teraz wieczorem, czuję, że mam takiego jakby guza, nie siniaka, tylko małego guza, (chyba, coś w tym stylu, gdy dotykam, to boli trochę). Nie jest ani zaczerwienione ani nic w tym rodzaju. Czy może mi coś po tym być? Ma to wielkośćok. 2-3 mm. Czy mam się skierować do lekarza? Proszę o radę. Z góry bardzo dziękuję. Jestem młodą nastolatką.

Mam 67 lat, od 3 choruję na cukrzycę. Rentę dostałem ze względu na poważną wadę wzroku. W tej chwili znajduję się na liście oczkujących na operację oczu. Mam zaćmę obu oczu. Insulinę przyjmuję 3 razy dziennie, do tego dochodzi garść tabletek. Mimo wszystko poziom cukru nie jest regularny, choć ściśle trzymam dietę. Czy mam szanse na dodatek do renty?