Choruję na zaburzenie schizoafektywne maniakalne. 3 m-ce temu odstawiony miałem lek normotymiczny z powodu niedoczynności tarczycy, biorę też inny lek normotymiczny i lek przeciwpsychotyczny w niedużych dawkach. Zauważyłem u siebie pewne objawy: mam zaburzenie snu (albo śpię większość dnia, czasami nawet po 15h albo problem z zaśnięciem i sen krótszy 4-6 h), mam natręctwo - dociekliwość myślową i zmniejszoną granice między snem a rzeczywistością (czyli po przebudzeniu tak z minutę odczuwam emocje lub budzę się z myślą, której nie mogę określić co ona znaczy, czego dotyczy, która pochodzi ze snu ), a ponieważ zacząłem szkołę trochę obawiam się, że lekarz będzie chciał wziąć na obserwacje lub przepisze coś mocniejszego, co mnie może zamulić. Proszę o radę, co zrobić?

Witam, Poznałam fajnego, miłego faceta. Jest grzeczny, uczynny,opiekuńczy, nigdy nie przeklina (mi się to czasem zdarza i wtedy on jest oburzony), ale, no właśnie… Od pewnego czasu zauważyłam w jego zachowaniu coś, co mnie przeraziło. Kiedy jest sam, tzn. jak idzie do łazienki wziąć prysznic, zaczyna głośno mówić. Na początku myślałam, że mówi do mnie i pytałam: „co mówiłeś?” - padała odpowiedz: „nic, nic nie mówiłem” potem już zaczęłam dosłownie podsłuchiwać i to, co słyszałam przeraziło mnie jeszcze bardziej. On strasznie przeklina, przytacza moje słowa, które wcześniej powiedziałam np. „jak jesteś u mnie to wszystko cię boli, a jak jesteś u siebie to nic cię nie boli”, mówi sam do siebie, np. „tak, ona nie jest kobietą dla ciebie”, często bierze prysznic, wychodząc z łazienki uśmiecha się słodko i mnie przytula i znów jest czuły. Ostatnio byliśmy na zakupach, powiedziałam, żeby wziął jabłka i poszłam 5 metro dalej po jajka i nagle słyszę jak on przeklina „w du*ę jeba*a” - nie wiem, czy to było do mnie, czy ot tak wypowiedziane przekleństwo, bo patrzył na lezące jabłka. Po chwili podszedł do mnie i był znów bardzo miły, zapytał „dlaczego tak na mnie patrzysz?”. Ma również problemy ze spaniem - często mówi, że zazdrości mi snu. Jeżeli jest w swoim mieszkaniu i nie spotykamy się to dzwoni do mnie późnym wieczorem i często słyszę, że jest pod wpływem alkoholu i często bywa, że mi ubliża albo mówi, że nie będziemy razem, mija kilka dni i przychodzi do mnie, ale jak go pytam o to co powiedział przez telefon on zaprzecza, przeprasza i mówi: "Jak ja moglem tak ci powiedzieć, to nie do wiary!". Ostatnio powiedziałam, żeby poszedł do lekarza, bo to mnie niepokoi mam wrażenie jak bym była z dwoma mężczyznami, czasami wyczuwam od niego jakaś złą energię, nie wiem co to jest. On twierdzi, że jestem jak generał - chcę rozkazywać, ciągle mnie obwinia o rzeczy czy słowa, które nie mają miejsca, on odbiera to jakoś negatywnie. Znajoma powiedziała, że on jest psychicznie chory, a ja nie wiem co mam zrobić - odejść, czy zmusić go do pójścia do lekarza. Nie jest agresywny w stosunku do mnie, wręcz przeciwnie - jest bardzo ciepły i opiekuńczy. Proszę o pomoc, o wyjaśnienie, kim on jest!

Witam. Choruję na zaburzenia schizoafektywne, ale nie zgadzam się z tą diagnozą, ponieważ kiedy były aktywne urojenia i omamy to nie było depresji ani manii a wyczytałem, że muszą współistnieć tym samym czasie objawy schizofrenii i afektywne.

Czy podczas leczenia neuroleptykiem nawet w maksymalnej dawce mają prawo pojawiać się urojenia?Tydzień temu byłem osobą, która mogła uratować świat przed zagładą. Posiadałem misję do utworzenia nowej, światowej religii, która miała uszczęśliwić ludzi - czy to można potraktować jako urojenie?

2. Czy da się samemu u siebie zauważyć rozpad osobowości i autyzm schizofreniczny? Jakie objawy są z tym związane?

3. Wciąż posiadam czasami omamy zapachowe. Trwają one sekundę lub krócej. Są to zapachy perfum, przypraw, tworzyw sztucznych itd. Jak ustalić czy te omamy pochodzą od psychozy czy od padaczki, którą posiadam? Zażywam lek przeciwpadaczkowy. Guz mózgu został wykluczony na tomografii.

4. Posiadam wady mózgu tj. poszerzenie komory III i IV oraz jamę przegrody przezroczystej. Wyczytałem, że te wady występują w schizofrenii lub mogą ją powodować. Czy mogę się spodziewać wybuchu schizofrenii?

Witam. Proszę mi napisać, czy F25 jest schizofrenią, bo nigdzie nie można znaleźć jednoznacznej odpowiedzi. Gdzieś pisze, że to jest schizofrenia paranoidalna + depresja, gdzie indziej - schizofrenia cykliczna, albo że to jest całkiem inne zaburzenie nie związane ze schizofrenią.

I czy rzeczywiście mogę mieć F25, typ depresyjny, skoro już od kilku miesięcy nie mam depresji (nie przyjmuję antydepresantów), a jest napisane, że w tym samym czasie występują objawy afektywne i schizofreniczne? Psychiatra dopiero mi wystawił tą diagnozę. Proszę mi jeszcze powiedzieć jak jest ze świadomością psychozy. Bo wszędzie jest napisane, że psychotyk nie jest świadomy swego stanu.

Ja od początku widziałem, że dzieje się ze mną coś nie tak. Po jakimś czasie sam uświadamiałem sobie, co było urojeniem. Nie czułem się ani nie czuję się chory nawet biorąc leki, czuję, że nic mi nie jest. Pozdrawiam.

Witam. Mam 18 lat, jestem kobietą. Niespełna półtora roku temu straciłam energię i chęci do życia, przestałam funkcjonować, nie wychodziłam z domu, nie miałam sił, by zjeść, umyć się. Lekarz zdiagnozował, że mam depresję. Leki (Lexapro, Afobam) mi nie pomagały, po targnięciu się na swoje życie trafiłam do szpitala. Po miesięcznym pobycie w klinice psychiatrii, stwierdzono, że prócz epizodu depresyjnego cierpię też na zaburzenia schizoafektywne. Ponownie trafiłam do szpitala na miesiąc, wydano mi identyczne rozpoznanie. W chwili obecnej nadal nie jestem w stanie funkcjonować. Rozważam powrót do szpitala albo samobójstwo.

Miewam huśtawki nastroju średnio co parę minut, w jednej chwili potrafię być dziwnie pobudzona, miewam dziwne pomysły, myśli samobójcze się nasilają, bo nabieram odwagi, staję się kapryśna i złośliwa, by po chwili nie móc wypowiedzieć słowa, bać się, płakać, dołować, obwiniać. Przyjmuję w chwili obecnej Seroquel i Hydroxyzinum doraźnie. Czytałam dużo na temat choroby afektywnej dwubiegunowej oraz schizofrenii, ale zastanawia mnie, czym są zaburzenia schizoafektywne i skąd się biorą. Chciałabym żyć normalnie jak każdy, chciałabym poznać swoją chorobę. Również nie rozumiem, co znaczą dwa wyrażenia zawarte w mej epikryzie: "w postawach ksobna", "afekt płytki, słabo moduluje". Z góry dziękuję za odpowiedź.

Mam 16 lat. Cały czas czuję się obserwowana. Trwa to od ok. 4 lat. Mam wrażenie, że cały czas ludzie na mnie patrzą, dosłownie bez przerwy. Wydaje mi się, że oglądają mnie jak w telewizorze. Później, jak idę do szkoły, to wszyscy się na mnie tak patrzą, jakby znali wszystkie moje myśli i tajemnice. Czasami jest to tak stresujące, że wydaje mi się, że założyli mi jakieś podsłuchy. Wielokrotnie przeszukiwałam torbę, w celu znalezienia ich. Poza tym nie czuję się sobą. Czasami wydaje mi się, że jestem kimś z moich znajomych. Czasami miewam takie "przebudzenia". Słyszę wtedy bardzo wyraźnie swoje myśli i słowa. Ostatnio pojawiły się częste przywidzenia, które jeszcze bardziej mnie zaniepokoiły. Dodam jeszcze, że ludzie cały czas knują przeciwko mnie. Mam wrażenie, że podsłuchują moje myśli i planują moje życie. Jest to bardzo męczące i denerwujące. Stałam się bardzo agresywna i nerwowa. Nie lubię również przebywać wśród ludzi. Prawie wcale nie wychodzę z domu. Nie czuję się normalna. Czy to może być jakaś poważna choroba, albo schizofrenia??? Bardzo proszę o jakąś konkretną odpowiedź. Wiem, że powinnam iść do psychiatry, więc nie trzeba mi już tego pisać. Chciałabym poznać taką minidiagnozę.

Moja córka ma 17 lat. Wspaniała, wesoła, miła dziewczyna, uczennica piątkowa aż do 18 stycznia tego roku. Telefon ze szkoły, że wyszła po prostu, nic nikomu nie mówiąc. Kiedy ją znalazłam, okazało się, że opowiada jakieś niestworzone rzeczy, tzn. że ma coś w oczach, że ktoś ma nad nią kontrolę i tym podobne. Najpierw myślałam, że ktoś jej dał jakieś narkotyki, ale kiedy zaczęła zgrzytać zębami i płakać, zawiozłam ją do najbliższego lekarza psychiatry. Pani doktor powiedziała, że to epizod psychotyczny i przepisała Olzapin 5 mg rano i 10 mg wieczorem. Przez miesiąc jej stan się prawie nie zmieniał, raz płakała, raz siedziała osowiała, czasem mówiła, że w kimś siedzi diabeł. Po miesiącu takiej huśtawki jakby się zbudziła ze snu, zaczęła się w miarę normalnie zachowywać. W międzyczasie lekarz zmienił dawkę na 2,5 mg Olzapin rano i 5 mg wieczorem. Próbowała wrócić do szkoły, jednak się nie udało, miała nieuzasadnione lęki przed szkołą, przed pytaniem. Przyznano jej indywidualne nauczanie, najpierw jeździła z ochotą, później ten sam lęk wrócił. Ale to był już prawie koniec roku, więc jakoś się udało.

Przez całe wakacje super się czuła, pomijając oczywiście senność i lenistwo, wychodziła z rodzeństwem i koleżankami. Nowy rok szkolny zaczęła normalnie bez indywidualnego nauczania i niestety nałapała jedynek i znowu ten sam lęk się pojawił przed pójściem do szkoły. Przestała chodzić na lekcje i teraz załatwiamy indywidualne nauczanie, ale w domu. Jeżeli nie powraca temat szkoły, córka funkcjonuje prawie normalnie, wychodzi, pisze przez Internet, umawia się z chłopcami. Chciałabym wiedzieć czy jest jakaś szansa, że to jednorazowy epizod? Jak długo córka będzie musiała przyjmować leki? Dodam, że w rodzinie nikt nigdy nie chorował na choroby psychiczne. Kiedy można wystawić diagnozę? Czy może to już schizofrenia?