Naturalne płatki są wytwarzane z ziaren zbóż: owsa, pszenicy, jęczmienia, żyta, kukurydzy i ryżu i nic poza ziarnami nie powinno się w nich znajdować. Podczas produkcji ziarna pozbawia się łusek, a potem tylko poddaje się je sprasowaniu, dzięki czemu całe bogactwo składników pozostaje w środku. Zwykłe płatki przed jedzeniem trzeba ugotować albo moczyć 12 godzin. Tylko płatki błyskawiczne, poddane specjalnej obróbce hydrotermicznej, można jeść od razu, ale za to są one mniej wartościowe pod względem odżywczym. Głównym walorem płatków zbożowych jest błonnik. Ten nierozpuszczalny poprawia perystaltykę jelit, zapobiega zaparciom, chroniąc przed nowotworem jelita grubego. Błonnik rozpuszczalny usprawnia procesy metaboliczne, obniża stężenie glukozy i cholesterolu we krwi. Szybko daje uczucie sytości, zmniejsza głód, chroniąc przed tyciem i wspomagając odchudzanie. Jednak takie właściwości ma tylko błonnik w formie nieprzetworzonej, który występuje w naturalnych produktach.
Płatki kukurydziane są zdrowym produktem, który może gościć w zdrowej diecie. Zawierają one złożone węglowodany oraz witaminy: głównie witaminę C i z grupy B. Niestety, płatki kukurydziane posiadają dużą zawartość sodu (Na), który odpowiada za retencję wody w organizmie i sprzyja podniesieniu ciśnienia tętniczego. Ponadto płatki te zwierają stosunkowo niewiele wapnia, żelaza, fosforu czy innych mikroskładników.
Tak więc płatki kukurydziane mogą gościć w menu, lecz powinny być stosowane co jakiś czas, na zmianę z innymi płatkami.
