Huśtawki nastrojów a zaburzenia depresyjne

Witam. Ja mam problem z panowaniem nad swoimi emocjami i uczuciami. Bywa tak, że cały dzień jestem wesoła, szczęśliwa, przychodzę do domu i tata zwróci mi o coś uwagę i wybucham płaczem. Nie potrafię się powstrzymać i opanować. Jestem po 2 próbach samobójczych - jednej poważnej, gdzie prawie mi się udało. Po wypisie ze szpitala miałam zapisane zaburzenia depresyjne. Byłam również tydzień w szpitalu psychiatrycznym, lecz to nic nie pomogło. Jestem dosyć zamkniętą w sobie osobą, nie lubię opowiadać o swoich uczuciach i problemach. Mam 15 lat. To, że mam takie wahania nastrojów trwa już jakieś 2 lata, od czasu pierwszej próby samobójczej. Moje objawy przypominają mi w pewnych momentach osobowość chwiejną emocjonalnie typu borderline. Nie wiem jak mam się z tego leczyć, bo tym, że jestem taka rozdrażniona tracę i przyjaciół, i dobre kontakty z rodziną. Proszę o pomoc. Jak najszybciej.

KOBIETA, 15 LAT ponad rok temu

Neurologia Choroba afektywna dwubiegunowa

Agresja u dzieci autystycznych

Autyzm to dziecięce zaburzenie rozwojowe. Częściej występuje u chłopców niż u dziewczynek. Sprawdź, co jeszcze warto wiedzieć na temat autyzmu. Obejrzyj film i dowiedz się więcej o agresji u dzieci autystycznych.

Mgr Kamila Drozd Psycholog

80 poziom zaufania

Witam serdecznie!

Huśtawki nastrojów mogą sugerować cyklotymię albo, jeżeli występują naprzemiennie epizody depresji i manii, czyli podwyższonego i obniżonego nastroju, chorobę afektywną dwubiegunową (CHAD). Irytacja, rozdrażnienie, brak kontroli nad swoimi uczuciami nie wyklucza jednak rozpoznania zaburzeń depresyjnych, które u Ciebie zdiagnozowano, tym bardziej, że masz za sobą dwie próby samobójcze.

Zaburzenia osobowości w postaci borderline odznaczają się przeżywaniem ciągłych kryzysów emocjonalnych. Osoba z borderline gubi się w zakresie swojej tożsamości, preferencji, wyborów. Przeżywa permanentną pustkę wewnętrzną. Więcej o osobowości chwiejnej emocjonalnie możesz przeczytać pod poniższym linkiem:

http://portal.abczdrowie.pl/osobowosc-chwiejna-emocjonalnie

Myślę jednak, że pobyt w szpitalu psychiatrycznym i możliwość obserwacji Twoich zachowań pozwolił postawić trafną diagnozę lekarzom. Jak leczyć depresję? Dużą rolę w procesie leczenia powinni odegrać rodzice, najbliższa rodzina. Z racji tego, że jesteś niepełnoletnia powinni udać się z Tobą do lekarza psychiatry, który będzie monitorował kondycję Twojego zdrowia psychicznego. Leczenie depresji opiera się zazwyczaj na farmakoterapii – podawaniu leków przeciwdepresyjnych – i psychoterapii. Więcej na temat leczenia depresji możesz przeczytać tutaj:

http://portal.abczdrowie.pl/leczenie-depresji-u-dzieci
http://portal.abczdrowie.pl/objawy-i-leczenie-depresji
http://portal.abczdrowie.pl/depresja-dzieci
http://portal.abczdrowie.pl/jak-leczyc-depresje

Depresja to poważne zaburzenie nastroju, które niesie cierpienie. Następuje stopniowa alienacja, unikanie kontaktów społecznych, izolowanie się, możliwość popadnięcia w nałogi, wagarowanie, utrata zainteresowań, pojawiają się gorsze wyniki w nauce, problemy z koncentracją itp. Radziłabym udać się z rodzicem (mamą lub tatą) do najbliższej poradni zdrowia psychicznego. Możesz również porozmawiać o swoich problemach z psychologiem lub pedagogiem szkolnym. Jeżeli trudno ci się przełamać, by mówić o swoich emocjach i uczuciach wprost, możesz skorzystać z telefonów zaufania, np. Telefonu Zaufania dla Dzieci i Młodzieży – tel. 116 111. Pozwól sobie pomóc, by depresja nie „zasmuciła” Ci życia i byś mogła czerpać radość z każdego dnia.

Pozdrawiam i życzę powodzenia