Jak nauczyć się okazywania uczuć i emocji?

Witam, Mam 17 lat i mam problemy z okazywaniem uczuć i emocji. W niektórych sytuacjach nie potrafię okazać emocji jakie są we mnie tylko mowie „yhy, ok, spoko, aha”, a później jestem wkurzona na siebie i na wszystkich, ogólnie czuję gniew. Od kiedy pamiętam w domu nie okazywano mi uczuć, tzn. rodzice mnie nie przytulali, nie mówili, że mnie kochają, zbytnio z nimi nie rozmawiałam. Raz usłyszałam od mojego ojca, że mnie kocha, a ja odpowiedziałam „aha, yhm”. Tak samo jest z tym, że wstydzę się przytulić kogoś, nie wiem dlaczego. Nigdy chyba nie usłyszałam później od kogoś, że mnie kocha. Tak samo było z chłopakiem, w którym chyba się zakochałam - kilka razy się spotkaliśmy i często na wakacjach przebywaliśmy w swoim towarzystwie, tzn. jeszcze ze znajomymi, ale ja bałam/ wstydziłam się mu okazać uczucia i to co czuję. Później nie potrafiłam mu wyznać co czuję jak mnie zranił tym, że się do mnie nie odzywa po tym, jak straciłam z nim dziewictwo. Zarazem go nienawidzę i kocham (tak przynajmniej mi się wydaje). Proszę o pomoc - co mam zrobić, aby okazywać swoje emocje i uczucia?

KOBIETA, 17 LAT ponad rok temu

Psychologia Problemy psychologiczne Emocje

Miłość od pierwszego wejrzenia częściej przytrafia się mężczyznom

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

84 poziom zaufania

Witam!
Osobami, które mają bardzo duży wpływ na naszą sferę emocjonalną są rodzice i metody wychowawcze, jakie stosują. Twoi rodzice nie okazywali sobie wzajemnie czułości i nie dawali Ci tym samym przykładu, jak zachowywać się w kontakcie z bliską Ci osobą. Sama także nie doświadczyłaś z ich strony uczuć i ich fizycznych przejawów. Stąd mogą brać się Twoje trudności z wyrażaniem i okazywaniem uczuć. Jednak można nad tym problemem pracować.
Zachęcam Cię do uczestnictwa w warsztatach i treningach, m.in komunikacji interpersonalnej lub pracy grupowej. W grupie będziesz uczyła się, jak nazywać swoje stany emocjonalne i jak okazywać je innym osobom. Będzie to również lekcja odbierania i interpretowania uczuć innych osób.
Warto, żebyś sama starała się wsłuchiwać w to, co dzieje się w Twoim wnętrzu. Na wszystkie trudności reagujesz złością i gniewem. Są to bezpieczne emocje, którymi możesz maskować to, co naprawdę czujesz, np. smutek, osamotnienie, bezradność. Staraj się rozpoznawać prawdziwe emocje i nazywać je. Mówiąc, nawet sama do siebie, co czujesz, uzyskujesz kontrolę nad tym, co przeżywasz i masz możliwość zmniejszenia napięcia emocjonalnego. Warto także stosować formę wypowiedzi, która mówi o tym, co przeżywasz, ale w sposób nieoceniający innych ludzi, np. ja czuję się źle, bo powiedziałeś..., zrobiło mi się przykro z powodu..., jestem szczęśliwa, bo..., czuję się bezpieczna w Waszym towarzystwie, itp.
Możesz najpierw trenować takie wyrażanie emocji w bezpiecznym środowisku - domu, przy najbliższych przyjaciołach, ale także w samotności. Pracując nad wyrażaniem emocji sama, jak i podczas treningów możesz zrobić duże postępy i nauczyć się, jak okazywać innym to, co do nich czujesz.

Pozdrawiam