Jak pogodzić się ze swoją wagą i przestać obsesyjnie myśleć o schudnięciu?

Dzień dobry. Skończyłam 23 lata, a na zaburzenia odżywiania choruję od kiedy miałam 12,5 roku, a więc sprawa ciągnie się od ponad dziesięciu lat! Moje życie zostało jednak przez nie sparaliżowane 8 lat temu, kiedy to byłam hospitalizowana - po wyjściu ze szpitala zaczęłam się obsesyjnie zastanawiać, czy nie wrócić do najniższej wagi - 41,9 kg przy 165 cm wzrostu, a jeśli nie do tak niskiej, to do jakiej. Rok temu wyznaczyłam sobie minimalną wagę 45 kg (wzrost się nie zmienił, nadal jest 165 cm), jednak kiedy osiągnęłam tę wagę (na co dzień staram się utrzymywać 50 kg, tyle ważę obecnie), słyszałam komentarze, że jestem już za szczupła, były nawet pytania, czy na ,,coś" nie choruję (wiadomo czym jest to ,,coś'').

Chcę się podobać, a nie być chuda dla samej chudości - jak to było kiedyś. Jednak choroba nawet przy 45 kg każe mi chudnąć dalej. Nie robię tego, ale czuję przymus, że powinnam osiągnąć wagę np. 42 kg lub 40 kg. Dopiero przy 47 kg - najniższa waga dla mojego wzrostu z przedziału 'lekka niedowaga', BMI 17,3, wyglądam bardzo szczupło, ale jeszcze nie chudo. Uważam, że to odpowiednia waga dla mnie (okres nigdy mi nie zanikł, nawet przy 41,9 kg). Nie chcę ważyć poniżej 47 kg i klasyfikować się wtedy ze swoją wagą do przedziału ,,umiarkowana niedowaga''. Chciałabym utrzymywać BMI 17,3, ale nie potrafię zaakceptować takiego wysokiego, bo chudość zaczyna się przecież przy BMI ok.16.

Ważenie mniej nie dodaje mi atrakcyjności, jednak wciąż czuję w sobie ten głos, który mówi, że mam ważyć najwięcej 45 kg. Jak mam się pogodzić z jeszcze normalną wagą - 47 kg i normalnym wyglądem? Dodam, że jestem pod opieką lekarza psychiatry.

KOBIETA ponad rok temu

Anemia

Anemia nie powinna być kojarzona z bladym i chudym człowiekiem. Anemia to niedokrwistość, a cierpią na nią głównie kobiety! Sprawdź jakie są tego przyczyny.

Witam serdecznie,

Aktualna waga nie jest dla Ciebie właściwa, lecz zbyt niska, oznacza ona dużą niedowagę, która spełnia kryterium rozpoznawania anoreksji. Anoreksję rozpoznaje się od wartości BMI poniżej 17.5 kg/m2.
Celem Twojego leczenia powinna być co najmniej akceptacja wagi powyżej 17.5 kg/m2.
Twoja wypowiedź wskazuje na utrzymywanie się objawów anoreksji. Stały lęk przed przytyciem, wyznaczanie nieprzekraczalnych granic swojej wagi, koncentracja na wyglądzie i sylwetce - to typowe objawy tego groźnego zaburzenia.
Nie zawsze występują objawy zaburzeń cyklu miesiączkowego - w tym celu stworzono kategorię ,,anoreksji atypowej".

Leczenie anoreksji to przede wszystkim systematyczna psychoterapia.
Jeśli psychiatra nie jest psychoterapeutą, radziłabym Ci poszukanie i nawiązanie kontaktu z taką osobą.
Akceptacja swojej wagi musi wiązać się ze zmianą sposobu myślenia na swój temat. Jest to proces, który dokonuje się w trakcie psychoterapii. Przyczyny niskiej samooceny i problemów z jedzeniem są tak różne, jak różni są ludzie i ich doświadczenia.

Serdecznie pozdrawiam

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty