Miłość od pierwszego wejrzenia częściej przytrafia się mężczyznom
Dzień dobry,
Opisuje Pani sytuację konfliktu z matką trochę tak, jakby miała Pani nie 37 lat, jak wynika z Pani postu, ale lat kilkanaście, dlatego też sugerowałbym zastanowienie się nad relacją z rodzicami w kontekście Pani autonomii jako dorosłej już osoby. Mówiąc inaczej - nie musi Pani uzyskiwać zgody rodziców na podejmowane przez Panią decyzje, jak również w przypadku ich sprzeciwu, nie musi Pani zabiegać o zrozumienie. Dorosłość bowiem polega między innymi na samodzielnym podejmowaniu różnych decyzji i osobistym ponoszeniu za nie odpowiedzialności.
Jeżeli nie znajduje Pani w sobie wystarczającej siły by uniezależnić się psychicznie od rodziców, sugerowałbym konsultację psychologiczną, podczas której mogłaby Pani odnaleźć potencjalne przyczyny ww. stanu oraz poszukać sposobów, by wziąć odpowiedzialność za siebie, swoje życie oraz za podejmowane przez siebie decyzje w swojej własnej sprawie. Wspomniana przez Panią niepełnosprawność zapewne nie ułatwia uniezależnienia się od innych, warto jednak mieć na uwadze, że ma Pani prawo do niezależności, nawet, jeśli Pani stan zdrowia wymaga wsparcia czy pomocy od innych osób.
Pozdrawiam i życzę powodzenia
Maciej Rutkowski www.abovo.bialystok.pl
Dzień Dobry Pani,
Dziękuję Pani za zaufanie :)
Z Pani relacji wnioskuję, że Pani Mama narusza Pani granice, z jednej
strony pomaga, a z drugiej oczekuje aprobaty z Pani strony, nie zauważając/nie respektując? Pani potrzeb.
Zachęcałabym Panią do szczerej, otwartej i nie oceniającej rozmowy z Mamą, komunikując Mamie, jak się Pani czuje w tej i z tą sytuacją.
Może Pani zakomunikować, że chętnie Pani wysłucha opinii, jeśli (tylko) Pani o nią Mamę poprosi.
Być może Pani Mama, nie jest świadoma, że w ten sposób rani Panią, nie pozwalając Pani na samodzielne podejmowanie decyzji, i tym
samym na ewentualne popełnianie błędów - co jest rzeczą ludzką...
Z jakiegoś powodu Pani Mama ma takie wyuczone (nawykowe) zachowania.
Z mojej strony zachęcałabym Panią, do podjęcia pracy terapeutycznej (rozwojowej) pod okiem Psychologa/Psychoterapeuty, nad wzmocnieniem samooceny oraz skutecznym wyrażaniem swoich potrzeb.
Wspieram Panią mentalnie, życząc Tego, Co jest Pani najbardziej teraz potrzebne,
irena.mielnik.madej@gmail.com
tel. 502 749 605
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
- Czy rodzice słusznie uważają, że nie potrzebuję więcej ćwiczeń? – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska
- Dlaczego rodzice nie pozwalają mi na samodzielność? – odpowiada Mgr Anna Ingarden
- Rodzice nie akceptują mojego partnera ponieważ jest on niewierzący - co robić? – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
- Jak radzić sobie z trudną relacją z rodzicem? – odpowiada Mgr Aniceta Kijewska
- Jak wyprowadzić się do narzeczonego, nie urażając rodziców? – odpowiada Mgr Anna Suligowska
- Jak radzić sobie z trudnymi rodzicami? – odpowiada Mgr Maciej Rutkowski
- Jak rozmawiać z rodzicami na trudne tematy? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
- Nieakceptowanie decyzji dotyczącej wspólnego mieszkania z chłopakiem – odpowiada Mgr Magdalena Brabec
- Brak akceptacji ze strony rodziców chłopaka – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
- Problematyczne relacje pomiędzy mamą a babcią – odpowiada Mgr Barbara Szalacha
artykuły
69-letnia Albina Baziak opiekuje się niepełnosprawnym prawnukiem. Brakuje pieniędzy na rehabilitacje, a to dla chłopca jedyna szansa
Michał nie chodzi i nie mówi. Od lat opiekuje się
Zamień łzę cierpienia na łezkę wspomnienia
Cześć, mam na imię Karolina, Od kiedy skończyła
Oddech dla Alanka
Kiedy matka pierwszy raz zobaczy swoje dziecko, ni