Rozpoznanie choroby afektywnej dwubiegunowej
Witam,
opisuje Pani, jak się domyślam wiele lat kontaktów z synem i synową, które nie są dla Pani satysfakcjonujące. Trudno dokładnie wypowiedzieć się w takiej sytuacji. Może chciałaby się Pani udać do psychologa, z którym mogłaby Pani porozmawiać i spróbować sobie poradzić z tym problemem.
Pozdrawiam
Ewa Czernik
Dzień dobry.
Jak rozumiem, osobowość zależną u syna "zdiagnozowała" Pani w związku z jego zerwaniem kontaktu oraz uległością wobec partnerki. Nie da się oczywiście wykluczyć powyższego, jednak nie ulega wątpliwości, że gdyby taką posiadał, w przeszłości byłby zależny również od rodziców, w tym i od Pani. Może Pani w związku z tym drogą reminiscencji prześledzić dzieciństwo i młodość syna, co może być pomocne w doprecyzowaniu Pani przypuszczeń. Warto również dodać, że, niezależnie od "rodzaju" osobowości, kształtuje się ona przede wszystkim w relacji dziecko-rodzic, a nie mąż-żona.
Wydaje się też, że problemem głównym w opisanej sytuacji jest zarzucane przez syna wtrącanie się Pani w jego rodzinę. Warto wobec powyższego przeanalizować swoje dotychczasowe relacje z synem i jego aktualną rodziną. Możliwe jest, że, pomimo założenia nowej rodziny przez syna, jest Pani nadopiekuńcza wobec niego, co on z kolei traktuje jako "wtrącanie się" Pani w nie swoje sprawy.
Krótko mówiąc - Pani syn prawdopodobnie chce zaznaczyć granice swojej autonomii i w dosyć brutalny sposób usiłuje je Pani pokazać. Niezależnie jednak od tego, czy Pani się to podoba czy nie - jest, jak rozumiem, dorosłym człowiekiem i ma prawo do własnych wyborów i do ich konsekwencji, a Pani, jako rodzic powinna raczej się z nimi po prostu pogodzić.
Na koniec uwaga, że opisany przez Panią problem nierzadko pojawia się w relacji rodziców i ich dorosłych bądź dorastających dzieci, gdy rodzice nie potrafią "uznać", że dorosłe już dzieci mogą dokonywać wyborów na własną rękę. Rodzice w tej sytuacji mogą udzielać porad, dzielić się własnym doświadczeniem, ale ostateczny wybór powinien należeć do dzieci.
Pozdrawiam.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
- Osobowość chwiejna emocjonalnie – odpowiada Mgr Barbara Szalacha
- Jak leczyć zaburzenie osobowości zależnej? – odpowiada Mgr Teresa Ziętak-Kajka Ziętak-Kajka
- Jak rozmawiać z dorosłym dzieckiem? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
- Zerwanie kontaktu z dzieckiem – odpowiada Lek. Małgorzata Horbaczewska
- Co zrobić, jeśli rodzice nie lubią mojego męża? – odpowiada Mgr Jakub Bieniecki
- Jak pomóc synowi z osobowością nieprawidłową F60, który nie chce się leczyć? – odpowiada Dr Ewa Bujoczek
- Jak pomóc żonie, która ma osobowość zależną? – odpowiada mgr Edward Jakubowicz
- Brak szacunku syna wobec rodziców – odpowiada Mgr Anna Suligowska
- Jak sobie poradzić z trudną relacją z dorosłym synem? – odpowiada Lek. Tomasz Budlewski
- Ograniczony kontakt z synem, który był wychowywany w rodzinie zastępczej – odpowiada Mgr Magdalena Golicz