Wczesna menopauza - jak z tym żyć?

Witam, mam 36 lat i od ponad roku przechodzę wczesną menopauzę. Powodem jest leczenie, które przechodziłam w wieku 20 lat, kiedy rozpoznano u mnie ziarnicę złośliwą. Szczerze mówiąc, nie radzę sobie z samą sobą. Nie poznaję siebie, swoich reakcji, wybuchów agresji i nieprzewidywalnych stanów depresyjnych. Leczę się endokrynologicznie, przyjmuję hormony, które wywołują menstruację. Mam 8 lat młodszego partnera. Proszę mi wierzyć, że choć kocham Go nad życie, nie mam już siły żyć. Zawsze byłam energiczną, zaradną kobietą. A teraz bez pracy, której nie mogę znaleźć (jak nigdy), zamknięta w swoim świecie. Mam wybuchy agresji, zupełnie niekontrolowane. Wszystko mnie boli. Wystarczy, że On mnie przytuli, a ja już jęczę, że boli. Wykonanie telefonu sprawia mi trudność. Nic mi się nie chce. Nie mówiąc już o seksie... Zastanawiam się, jak On to długo wytrzyma. Moje życie jest w ruinie, niczego nie kontroluję. Gdzie podziała się tamta dziewczyna? Nienawidzę siebie za to, że sprawiam najbliższym tyle cierpienia. Mój lekarz jest zdania, że może uda się przywrócić jeszcze pracę jajników. Chciałabym urodzić jeszcze dziecko (mam 13-letniego syna). Jestem zakochana i choć powinnam skakać z radości do nieba i dostać skrzydeł - mogłabym tylko płakać i to bynajmniej nie ze szczęścia. Proszę o poradę, co dalej robić, gdzie się zgłosić i czy można jakoś farmakologicznie lub w każdy inny sposób przywrócić mi chęć do życia i moje dawne Ja. Pozdrawiam.

KOBIETA, 36 LAT ponad rok temu

Parenting.pl

Parenting.pl to nowoczesny portal przeznaczony przede wszystkich dla obecnych i przyszłych rodziców, ale również dla osób zainteresowanych tematyką związanych z rozwojem i zdrowiem dziecka. Serwis posiada bogatą bazę treści.

Witam!

Na podstawie Pani opisu można przypuszczać, że cierpi Pani na objawy zespołu depresyjnego.

Należą do nich: poczucie winy, niepokój, zamartwianie się o przyszłość, drażliwość, spadek libido. Część objawów somatycznych, jak niespecyficzne dolegliwości bólowe, może być również objawem depresji.

Zmagając się z istotnymi trudnościami: utratą pracy, chorobą, Pani rezerwy psychiczne i sposoby radzenia sobie ze stresem mogły się wyczerpać. W odbudowaniu tych rezerw pomogłaby z pewnością wizyta u psychoterapeuty, który w życzliwej atmosferze udzieli wsparcia i pomocy w rozwiązywaniu trudności.

Depresja często jest związana z zaburzeniami hormonalnymi. Wiele kobiet cierpi np. na zaburzenia nastroju w trakcie cyklu miesiączkowego. Polecam Pani gorąco wizytę u psychiatry. Większość z tych zaburzeń można skutecznie leczyć lekami przeciwdepresyjnymi. Obecnie dostępne leki mają mało działań ubocznych, poprawiają nastrój, zwiększają aktywność, działają uspokajająco.

Proszę nie upadać na duchu - otaczają Panią bliscy, kochający ludzie: jest nim z pewnością Pani Partner i syn.

Do dyspozycji ma Pani wiele skutecznych sposobów poprawy samopoczucia. Do psychiatry nie jest potrzebne skierowanie. Psychiatra może przyjmować w ramach Poradni Zdrowia Psychicznego lub gabinetu w wielospecjalistycznym ZOZ-ie. Proszę nie zwlekać z terminem wizyty - działanie leków przeciwdepresyjnych zaczyna się po ok. 3 tygodniach stosowania, warto więc pójść do lekarza jak najszybciej.

Pozdrawiam i życzę szybkiego powrotu do zdrowia.

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty