Wybuchy płaczu po wyprowadzce dzieci z domu

kilka miesięcy temu moja córka wyprowadziła się z domu i całkiem niedawno syn zaczął studia i również nie mieszka już z nami. Coraz częściej zdarza mi się płakać na samą myśl o tym, że dzieci nie ma już zemną w domu. Ostatnio żegnaliśmy w grupie hobbystycznej ludzi których ledwo znałam. Podczas pożegnania niespodziewanie wybuchłam płaczem. Ostatnio bardzo często mi się to zdarza. A jestem osobą pogodną i optymistycznie podchodząca do życia. Co mi jest?

KOBIETA ponad rok temu

Psychologia

Wybór odpowiedniego przedszkola

Autyzm to dziecięce zaburzenie rozwojowe. Częściej występuje u chłopców niż u dziewczynek. Co jeszcze warto wiedzieć na temat autyzmu? Obejrzyj film i dowiedz się więcej o wyborze przedszkola dla dzieci autystycznych.

Mgr Kamila Drozd Psycholog

80 poziom zaufania

Witam serdecznie!
Być może to, czego Pani aktualnie doświadcza, to syndrom opuszczonego gniazda. Córka wyprowadziła się z domu, syn rozpoczął studia i też rzadziej zagląda do domu. Syndrom pustego gniazda to szereg negatywnych emocji, jakie towarzyszą rodzicom, szczególnie matkom, kiedy dorosłe dzieci opuszczają dom rodzinny i chcą się usamodzielnić. Pojawia się wówczas samotność, tęsknota, a nawet może rozwinąć się depresja. Drogą wirtualną nie jestem w stanie postawić diagnozy, to są tylko moje przypuszczenia, dlatego zachęcam Panią do konsultacji ze specjalistą. Proszę pamiętać, że życie bez dzieci w domu może być radosne. To nowy etap w Pani życiu, niosący ze sobą zmiany, ale te zmiany nie muszą być zmianami na gorsze. Może mieć Pani więcej czasu dla siebie, dla małżonka, więcej czasu na rozwój swoich pasji. Odsyłam do artykułów: Syndrom opuszczonego gniazda, Syndrom pustego gniazda.
Pozdrawiam!

Mgr Beata Szymik Psycholog, Zabrze

40 poziom zaufania

Niesposób stwierdzić z opisu kilku tylko faktów co się z Panią dzieje, skąd te wybuch płaczu. Pani wiąże to z wyprowadzką dzieci z domu czyli z poczuciem opuszczenia. Coś takiego nazywane jest syndromem pustego gniazda. W takich sytuacjach życie wymaga ponownego przewartościowania, znalezienia nowego sensu, sposobów radzenia sobie, sposobów spędzania czasu i odczuwania radości etc. Z Pani wpisu można wywnioskować, że nie zamyka się Pani w domu, a raczej aktywnie spędza czas w gronie innych ludzi. To z pewnością może pomóc nie czuć się tak samotnie. Jednak mocno przeżywa Pani poczucie opuszczenia i zostawienia. Tutaj warto głębiej w sobie poszukać dlaczego. Może Pani skorzystać z pomocy. Coś takiego nie jest do ustalenia na podstawie pisanych pytań.
Beata Szymik