Ból pooperacyjny

Ból pooperacyjny jest uzależniony od rodzaju operacji, czasu jej trwania, a także stopnia traumatyzacji tkanek. Czynnikami, które mogą wzmagać jego natężenie są zdrowie pacjenta i jego stan emocjonalny, poprzednie doświadczenia bólowe, ale również poziom lęku związany z proponowanym postępowaniem operacyjnym.

Najsilniej odczuwany ból występuje zwykle w pierwszych dniach po operacji. To powoduje spory dyskomfort, więc zalecane jest zastosowanie środków, które złagodzą skutki uboczne zabiegu. Ból ten jest zwany receptywnymm (nocyceptywny) i powstaje na skutek aktywacji receptorów bólowych w odpowiedzi na działanie bodźców uszkadzających (np. uraz, choroba czy stan zapalny). Aby go uśmierzyć należy zastosować leczenie przeciwbólowe. Zależy ono jednak od rodzaju i zakresu zabiegu operacyjnego. Powinien on zostać przyporządkowany do jednej z czterech kategorii:

• zabiegi operacyjne połączone z niewielkim urazem tkanek (do których zalicza się zabiegi na powłokach, a także niewielkie zabiegi ginekologiczne),
• zabiegi operacyjne połączone z miernym urazem tkanek (takie jak np. usunięcie nerki, nadnercza czy pęcherzyka żółciowego),
• zabiegi operacyjne połączone ze znacznym urazem tkanek (zalicza się do nich zabiegi w obrębie jamy brzusznej, klatki piersiowej, kręgosłupa),
• zabiegi operacyjne połączone z rozległym urazem tkanek.

Więcej na temat tego zagadnienia powie profesor Jerzy Wodliczek, anestezjolog.