Grzybica pachwin
Grzybica pachwin (łac. Tinea inguinalis) jest dolegliwością pojawiającą się przede wszystkim u mężczyzn. Za rozwój choroby odpowiadają wilgotność i wysoka temperatura w fałdach pachwinowych. Grzybica pachwin najczęściej atakuje latem. Narażeni są na nią mężczyźni, który noszą obcisłą i nieprzewiewną bieliznę. Nieleczona grzybica pachwin może doprowadzić do grzybiczego zakażenia penisa, a także dodatkowego zakażenia drożdżami lub bakteriami. Często na rozwój grzybicy pachwin wpływają otyłość i cukrzyca.
1. Przyczyny grzybicy pachwin
Choroba częściej pojawia się u młodych mężczyzn w wieku 18-30 lat. Grzybicy pachwin sprzyjają: wzmożona potliwość, częste noszenie obcisłej bielizny, uprawianie sportów kontaktowych oraz duża wilgotność powietrza. Grzybica w pachwinach pojawia się na skutek przeniesienia zmian grzybiczych z innych miejsc, np. ze stóp i szerzy się przez bezpośredni kontakt z zakażonymi przedmiotami, np. ręcznikami, gąbkami, bielizną lub też w wyniku kontaktu z zakażoną osobą. Najczęściej wywołują ją grzyby Epidermophyton floccosum oraz Trichophyton rubrum.
2. Objawy grzybicy pachwin
Do typowych objawów tej choroby zaliczamy:
- plamy rumieniowe ze stanem zapalnym,
- zmiany skórne z widocznymi grudkami i pęcherzykami,
- ogniska chorobowe umiejscowione w okolicy pachwin (zwłaszcza w miejscu przylegania moszny do ud),
- uczucie świądu,
- zmiana barwy skóry na kolory od czerwonego do brązowego,
- łuszczenie się zmian.
Czasami może pojawić się rozległe ognisko rumieniowo-zapalne. Grzybica pachwin może rozszerzać się na skórę podbrzusza, pośladków i okolicę krzyżowo-lędźwiową. Może dojść też do zakażenia drożdżakowego prowadzącego do zmian wysiękowych w pachwinach. Przebieg choroby jest przewlekły.
3. Diagnozowanie grzybicy pachwin
Chorobę diagnozuje się na podstawie mikroskopowego badania łusek pobranych ze zmian skórnych. Badaniu poddaje się mokry preparat z wodorotlenkiem potasu. Obecność grzybów można także potwierdzić poprzez hodowlę na pożywkach i zadziałanie odpowiednim barwnikiem np. czerwienią fenolową w przypadku dermatofitów.
Grzybica pachwin może być pomylona z wyprzeniem bakteryjnym (nasilony stan zapalny w głębi fałdu skórnego), z wyprzeniem drożdżakowym (większy stan zapalny i zmiany wysiękowe w głębi fałdu) lub z łupieżem rumieniowym (stan zapalny jest mniejszy, nie pojawiają się grudki ani pęcherzyki) czy z łuszczycą (na chorej skórze nie ma pęcherzyków).
4. Leczenie grzybicy pachwin
W leczeniu grzybicy pachwin stosuje się przede wszystkim maści, kremy i aerozole z lekami przeciwgrzybiczymi (np. klotrimazol, mikonazol, terbinafinę, cyklopiroks, tolnaftat, itrakonazol, chlormidazol w postaci maści, ekonazol w postaci kremu, naftyfinę, butenafinę lub oksykonazol). Należy je aplikować na zmienione chorobowo miejsce oraz skórę otaczającą. Można także zastosować preparat nanosrebra w sprayu.
Czasem istnieje konieczność zażywania doustnych środków przeciwgrzybiczych. Nie należy stosować leków przeciwgrzybiczych łącznie z kortykosteroidami, ze względu na możliwość pojawienia się ogólnych i miejscowych działań niepożądanych. Chory powinien szczególnie dbać o higienę osobistą, nosić luźną, czystą i bawełnianą bieliznę, aby zmniejszać otarcia skóry. Można stosować pudry, które zapobiegają nadmiernej wilgoci. Zaleca się także przecieranie chorych miejsc spirytusem salicylowym. Niestety, grzybica pachwin jest chorobą, która często powraca.
Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki.