Terapia celowana w leczeniu raka (WIDEO)
Terapia celowana w leczeniu raka
Terapię celowaną można określić jako terapię molekularnie ukierunkowaną. Terapia celowana nie polega na niewybiórczym niszczeniu komórek (tak jak ma to miejsce w chemioterapii i radioterapii), a raczej "celowaniu" lekiem w procesy lub komórki, które zagrażają organizmowi.
Kiedy stosuje się terapię celowaną do leczenia nowotworu, stosuje się leki, których punktem uchwytu są konkretne białka. Są to białka odpowiedzialne za transdukcję, czyli innymi słowy przesyłanie sygnałów z i do wnętrza komórki. Mogą to być też białka odpowiedzialne za konkretne procesy życiowe komórki. Procesy te to na przykład:
- proces angiogenezy,
- proces apoptozy,
- proces różnicowania,
- proces dojrzewania.
W dużym uproszczeniu można powiedzieć, że w leczeniu nowotworów stosuje się dwie główne grupy leków. Są to:
- przeciwciała monoklonalne (np. tuzumab stosowany w przypadkach raka piersi),
- inhibitory kinaz tyrozynowych (np. imatinib stosowany w przypadkach przewlekłej białaczki szpikowej).
Przeciwciała monoklonalne w terapii nowotworów działają głównie w oparciu o mechanizm immunologiczny. Powodują one degradację białka, łącząc się z nim, czyli działają na podstawie mechanizmu cytotoksyczności komórkowej uzależnionej od przeciwciał z udziałem dopełniacza (w skrócie jest to nazywane ADCC). Leki z tej grupy podaje się dożylnie.
W przypadku drugiej grupy leków, inhibitorów kinaz, nie ma miejsca mechanizm immunologiczny. Te leki przeciwnowotworowe są podawane doustnie.
Szerzej na temat terapii celowanej i leków w niej wykorzystywanej wypowiada się dr n. med. Krzysztof Jeziorski, specjalista onkologii klinicznej.