Up-rocking
Up-rock, kiedyś też znany jako rocking to taniec zaliczający się do tej samej kategorii co hip-hop, charakteryzujący się dużą ilością emocji i rywalizacji między tancerzami. Taniec up-rocking wykonywany jest do muzyki soul, rock lub funk zazwyczaj przez dwóch mężczyzn zwróconych do siebie twarzą, których zadaniem jest za pomocą ruchów i gestów podważyć autorytet swojego rywala. Zwycięzcą „pojedynku” zostaje ten, który lepiej wykona choreografię w rytm muzyki.
1. Historia tańca up-rocking
Prekursorami tego rodzaju tańca byli członkowie gangu zamieszkujący Nowy Jork w latach 60. Do połowy lat 70. taniec uliczny rozwijał się i zdobywał swoich fanów. Z czasem powstały specyficzne ruchy ciała zwane „jerks” i gestykulacja określana jako „burns”. Tancerze w Nowym Yorku dodawali także inne ruchy, tworząc bardzo charakterystyczny taniec. Wielu gangom nowojorskim przypadł on do gustu. Z czasem powszechny stał się widok zbierających się członków grup przestępczych tańczących naprzeciwko siebie up-rock.
Taniec up-rocking zapoczątkował Rubber Band, który to ruchy właściwe temu tańcu wykorzystywał podczas walk ulicznych gangów. Figury tego tańca czerpano z różnorodnych stylów tanecznych, największą inspiracją dla up-rockingu była salsa, ale korzystano także z motywów charakterystycznych dla mambo, house czy hustle. W omawianym tańcu ulicznym niebywale ważna jest praca nóg, a także wprowadzanie ciała w stan drżenia. Wszelkie figury powinny być wykonywane w rytm muzyki, aby taniec był spójny i harmonijny. Publiczność najchętniej obserwuje up-rocking wykonywany przez tancerzy, którzy czują muzykę i bawią się nią, nie zaś nastawionych typowo na walkę.
Na początku lat 70. up-rocking przestał być uważany za taniec jedynie członków gangu. Taniec uliczny ewoluował i stał się tańcem lokalnym wykonywanym przez młodych chłopaków na terenie całego Nowego Jorku. Najlepsi tancerze „walczyli” najczęściej w klubach na Manhattanie, gdzie wielu młodych ludzi mogło podziwiać ciekawe kroki i gesty, by potem wykorzystywać je w swoich układach.
Taka forma tańca stawała się coraz bardziej powszechna nie tylko na ulicach miasta, lecz także na zabawach tanecznych, a w szczególności w Ośrodku Rekreacyjnym St. Mary w południowej części dzielnicy Bronx, gdzie tancerze z całego miasta mogli się spotykać w każdy wtorek i czwartek.
2. New style w tańcu hip-hop
Większość tanecznych „pojedynków” kończyła się pokojowo, jednak często zdarzało się, że agresja i rywalizacja tak narastały, że taniec przeradzał się w prawdziwą bójkę. Dlatego w dzielnicy Bronx tradycja tańca znikła, zmieniając styl na disco. Up-rocking przetrwał głównie w nowojorskiej dzielnicy Brooklyn. W latach 80. i 90. up-rocking przestał się cieszyć tak dużą popularnością. Spowodowane było to między innymi wzrostem zainteresowania innymi formami tańca (breaking lub hip-hop).
Up-rock to taniec oryginalny, mający specyficzne korzenie. Dlatego mimo iż lata wielkiej popularności minęły, obecnie wiele osób nadal fascynuje się taką formą wyrażania silnych emocji.