Wpływ witaminy D na ryzyko rozwoju stwardnienia rozsianego

Amerykańscy i australijscy naukowcy dowodzą na łamach pisma „ Neurology”, iż wyższy poziom witaminy D w organizmie i częste przebywanie na słońcu zmniejsza ryzyko zachorowania na stwardnienie rozsiane.

1. Badanie zależności między witaminą D i promieniowaniem słonecznym a stwardnieniem rozsianym

Naukowcy z Australian National University przeprowadzili badanie, w którym udział wzięło 216 osób w wieku 18-59 lat, u których zaobserwowano pierwsze epizody objawów wskazujących na stwardnienie rozsiane. Ich wyniki zestawiono z grupą kontrolną 395 osób zdrowych w podobnym wieku, tej samej płci i pochodzących z tych samych obszarów Australii. W trakcie badań sprawdzano u uczestników takie czynniki, jak czas spędzany na słońcu w poszczególnych etapach życia, uszkodzenie skóry w wyniku ekspozycji na działanie promieni słonecznych, zawartość melaniny w skórze oraz poziom witaminy D we krwi.

2. Wyniki badania

Z badań wynika, iż każdy wzrost ekspozycji na promieniowanie o wartości 1,000 kilodżuli zmniejsza ryzyko wystąpienia objawów stwardnienia rozsianego o 30%. Co więcej u ludzi, których skóra była najbardziej zniszczona przez słońce ryzyko rozwoju objawów tej choroby było aż o 60% mniejsze niż u osób z niewielkim uszkodzeniem skóry. Zaobserwowano ponadto, że na wystąpienie objawów stwardnienia bardziej narażone były osoby z niskim poziomem witaminy D. Wyniki badań australijskich naukowców potwierdzają wcześniejsze badania wskazujące, iż ryzyko zachorowania na SM (stwardnienie rozsiane) rośnie wraz z odległością miejsca zamieszkania od równika. Jednocześnie uczeni przypominają, iż nadmierna ekspozycja na promieniowanie słoneczne grozi rozwojem raka skóry. Z kolei opalanie na solarium w żaden sposób nie zmniejsza ryzyka SM.

Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki.