Wpływ trądziku na depresję
Zaburzenia psychiczne i somatyczne mogą się ze sobą wiązać i być objawami jednej choroby. Zarówno złe samopoczucie psychiczne może wpływać na stan ciała, jak i problemy zdrowotne mogą odbijać się na psychice. W grupie chorób psychosomatycznych wyodrębniono takie, które wiążą się z problemami skórnymi. Tę grupę chorób nazwano psychodermatologicznymi. Problemem zdrowotnym, który można zaliczyć do tego zbioru jest trądzik i jego konsekwencje. Zewnętrzne objawy mogą być przyczyną powstawania zaburzeń psychicznych, depresja, nerwica, natręctwa czy anoreksja.
1. Czym są choroby psychodermatologiczne?
Choroby psychodermatologiczne związane są z problemami skórnymi pacjentów. Pojawienie się zewnętrznych objawów powoduje również zaburzenia sfery psychicznej. Diagnoza takiej choroby polega na holistycznym (całościowym) ujęciu problemów pacjenta. Występujące objawy psychopatologiczne są związane z objawami dermatologicznymi. Oba problemy wpływają na siebie i powodują pogłębianie się dolegliwości. Dlatego też w przypadku takiego schorzenia leczeniem należy obejmować zarówno objawy zewnętrzne, jak i psychikę chorego.
Badania naukowców potwierdzają zależność pomiędzy psychiką a objawami skórnymi. W grupie pacjentów z problemem dermatologicznym (zarówno dzieci, jak i dorosłych), występują częściej zaburzenia psychiczne niż u osób zdrowych. Choroby skórne (szczególnie trądzik, atopowe zapalenie skóry) powodują nasilenie się problemów emocjonalnych i funkcjonalnych (zaburzenia odżywania, zaburzenia snu, obniżony nastrój, wycofanie, obsesje, itp.). Czynniki chorobowe wpływające na wygląd zewnętrzny człowieka mogą w wielu przypadkach prowadzić do powstawania myśli samobójczych, nerwic i depresji.
2. Wpływ trądziku na powstawanie depresji
Trądzik jest problemem, który zwykle kojarzony jest z wiekiem dojrzewania. Jest to jednak choroba, która może spotkać każdego niezależnie od wieku. Powstawanie zmian trądzikowych na skórze (zwykle twarzy, szyi, ramion i pleców) jest dla wielu osób wstydliwą dolegliwością. Pojawienie się trądziku dla wielu osób staje się przyczyną powstawania zaburzeń psychicznych, ponieważ zmienia się ich wygląd. Stres oraz wstyd powodują pogłębianie się problemów psychicznych. Natomiast one nasilają powstawanie zmian skórnych. Długotrwałe i trudne do leczenia problemy dermatologiczne są przyczyną obniżania się nastroju, zaniżenia samooceny oraz problemów z akceptacją swojego wyglądu.
Przeważającą grupą zaburzeń spowodowanych trądzikiem są zaburzenia nastroju, przede wszystkim depresja. Występuje ona w grupie pacjentów z trądzikiem ciężkim i średnio ciężkim. Powstające z tego powodu zaburzenia nastroju oraz duży stres związany z adaptacją do nowych trudnych warunków (przede wszystkim zaakceptowaniem swojego wyglądu) mogą być przyczyną depresji. Obniżanie nastroju oraz coraz niższa samoocena powodują izolowanie się od świata, niechęć do kontaktów z ludźmi oraz zamykanie się w sobie. Zmniejsza się również poczucie własnej wartości oraz pewność siebie.
Chory odczuwając dyskomfort psychiczny, stara się wpłynąć na swój wygląd. Mogą się wtedy pojawić zachowania, które nie pomagają w zatrzymaniu rozwoju choroby, a wręcz nasilają jej działanie. Do takich czynności należy m.in. rozdrapywanie krostek, wyciskanie ich, stosowanie diet oraz szkodliwych substancji mających zmniejszyć natężenie choroby. Powstające na skutek tego zachowania dodatkowe problemy wpływają także na samopoczucie pogłębiając problemy psychiczne. Myślenie takiej osoby zmienia się – przeważają myśli negatywne, poczucie niskiej atrakcyjności, bezradność i poczucie bezsensu. Dochodzą do tego zaburzenia adaptacyjne i funkcjonowania. Depresja związana z trądzikiem jest bardzo poważnym problemem. Leczenie tylko jednej dolegliwości (tylko stanu psychicznego lub wyłącznie zmian zewnętrznych) może być przyczyną pogarszania się stanu zdrowia pacjenta.
3. Trądzik jako przyczyna powstawania myśli samobójczych
Nasilenie się problemów oraz trudności w adaptacji do tej sytuacji mogą powodować nasilanie się negatywnych myśli i ocen. Powstawanie myśli samobójczych jest związane z nieakceptowaniem swojego nowego wyglądu i wycofaniem się z życia. Pogłębiające się zaburzenia depresyjne i silny stres prowadzą do poszukiwania wyjścia z sytuacji. Ponieważ myślenie jest nakierowane na wyszukiwanie problemów i pesymistyczne spojrzenie na świat, chory odczuwa bezsens sytuacji i potrzebę szybkiego rozwiązania swoich problemów. Myśli samobójcze mają są wynikiem trudności. Pozostawienie chorego samego z jego problemem i niezwracanie uwagi na jego potrzeby, może doprowadzić do wprowadzenia myśli w czyn. Plany samobójcze mają pomóc choremu w rozwiązaniu jego problemów oraz wydają się być „najrozsądniejszą” jego sytuacji opcją. Zbagatelizowanie przez otoczenie takich trudności może doprowadzić do tragedii.
4. Jak pomóc osobie z depresją?
Jak w większości zaburzeń psychicznych, także w tym wypadku bardzo istotne jest zainteresowanie się otoczenia problemem chorego. Pojawienie się zmian skórnych dla obserwatora może być błahym problemem. Jednak dla samego chorego może to być przeszkoda nie do pokonania. Rozwój depresji i brak pomocy ze strony otoczenia może być przyczyną nasilenia się objawów zewnętrznych i jeszcze większe wycofanie się chorego.
Bardzo istotne w takim przypadku jest wsparcie i pomoc w depresji. Złe samopoczucie i zmiany chorobowe mogą prowadzić do tragedii. Warto zatem zwracać uwagę na problemy chorego i starać się być dla niego oparciem. Zachęcanie chorego do leczenia oraz psychoterapii może być dla niego motywacją do pracy nad swoim samopoczuciem. Pomoc ze strony najbliższego otoczenia może pozwolić na szybki powrót do zdrowia.
Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza.