Wpływ wydarzeń z dzieciństwa na rozwój nerwicy
Dzieciństwo jest bardzo ważnym etapem życia człowieka. W trakcie dorastania młody człowiek uczy się życia w społeczeństwie, poznaje zasady rządzące światem, kształtuje swoje cechy i zdobywa coraz to nowsze umiejętności. W trakcie wczesnej młodości dojrzewa również osobowość. Prawidłowy przebieg procesów rozwojowych ma bardzo istotne znaczenie w dalszym życiu jednostki. Problemy i zaburzenia z tego okresu mogą rzutować na późniejsze samopoczucie i funkcjonowanie człowieka. Dlatego też tak ważny jest wpływ wydarzeń z dzieciństwa na dorosłe życie. Trudności i braki rozwojowe powstałe w tym okresie mogą w dalszym życiu prowadzić do rozwoju poważnych zaburzeń, m.in. do nerwicy.
1. Wpływ przeżyć z dzieciństwa na kształtowanie się postaw i wzorców zachowań człowieka
Nerwice są zaburzeniami, które powstają w wyniku działania czynników osobowościowych i społecznych. Ich wystąpienie u konkretnego człowieka związane jest z szeregiem doświadczeń życiowych oraz sposobem radzenia sobie z trudnościami. Olbrzymi wpływ na kształtowanie się psychiki człowieka i jego umiejętności radzenia sobie w stresujących sytuacjach ma dzieciństwo.
Od najmłodszych lat dziecko poznaje świat i uczy się, jak przetrwać i radzić sobie z napotykanymi trudnościami. Ludzkie potomstwo nie jest biologicznie przystosowane do samodzielnego funkcjonowania od momentu narodzin. Wymaga dużego nakładu energii i uwagi ze strony rodziców, by móc prawidłowo się rozwijać. Dzieci potrzebują zaspokojenia swoich potrzeb, w równym stopniu biologicznych, jak i psychicznych. Dlatego tak istotne są działania i postawy rodziców w okresie dzieciństwa i dojrzewania.
Powstawanie nerwic w okresie dorosłości może być bezpośrednio związane z przeżyciami z dzieciństwa. Wpływ rodziców oraz własne doświadczenia mogą prowadzić do nieefektywnego radzenia sobie w dorosłym życiu i rozwoju zaburzeń lękowych. Wyniesione z dzieciństwa postawy i wyuczone mechanizmy obronne mogą być podwaliną powstawania wewnętrznych konfliktów i emocjonalnych trudności. Deficyt opieki rodzicielskiej w dzieciństwie może być ważnym czynnikiem powstawania nerwic w dorosłym życiu.
2. Czynniki sprzyjające rozwojowi nerwic
Czynnikami, które mogą wywoływać u dorosłego człowieka nerwicę są: niewłaściwa opieka ze strony rodziców lub jej brak, niekonsekwentne postępowanie rodziców względem dziecka, uczenie dziecka reagowania lękiem lub unikania i utrwalanie takich zachowań, rodzina patologiczna oraz trauma przeżyta w dzieciństwie. Występowanie w dzieciństwie podobnych problemów może być w dorosłości przyczyną powstawania zaburzeń lękowych.
Rodzice stanowią wzór postępowania dla dziecka i są wyznacznikiem norm oraz zasad panujących w społeczeństwie. Wpajanie dziecku wzorców zachowań lękowych, unikania może powodować lęk przed innymi ludźmi i prowadzić do rozwoju silnych zaburzeń, jakim jest fobia społeczna. Dziecko ufa rodzicom bezgranicznie i przyjmuje ich zachowanie, jako prawidłowe. Jednak rodzice mogą również nadużywać swojej władzy nad dzieckiem (np. molestowanie seksualne, nadmierne karanie, psychiczne dręczenie) i wywoływać u niego silny stres. Przeżycie traumy w dzieciństwie i nierozwiązanie problemów z tym związanych jest częstą przyczyną powstawania w dorosłości zaburzeń lękowych.
3. Patologia w rodzinie a rozwój dziecka
Rozwód rodziców jest także sytuacją, która może w przyszłości przyczynić się do powstawania zaburzeń u młodego człowieka. W psychice dziecka powstaje konflikt, który bardzo trudno jest rozwiązać. Dodatkowo agresywne zachowanie rodziców względem siebie i ignorowanie dziecka w trakcie rozstania może pogłębiać problemy związane z samym faktem rozpadu małżeństwa rodziców. Dziecko traci stabilizację i poczucie bezpieczeństwa. Czuje się osamotnione i porzucone, przez co jego prawidłowy rozwój psychiczny może ulec zaburzeniu. Kryzys w rodzinie powoduje obniżenie się samooceny dziecka i niskie poczucie własnej wartości. Brak wsparcia staje się przyczyną wycofywania z aktywnego życia społecznego i reakcji lękowych wywoływanych stresem. W efekcie takie zachowania są utrwalane i mogą w przyszłości powodować pogłębianie się problemów młodego człowieka. W połączeniu z niesprzyjającymi warunkami społecznymi mogą być przyczyną rozwoju nerwicy.
Podobna sytuacja może występować w rodzinach patologicznych, gdzie dzieci są świadkami lub ofiarami przemocy. Także wtedy ich rozwój psychiczny może zostać silnie zaburzony, a zachowanie rodziców wymusza na nich przystosowanie się do tej niezdrowej sytuacji. Uczą się przede wszystkim unikania konfliktowych sytuacji i wycofują z życia społecznego, głównie z powodu wstydu i niezrozumienia przez otoczenie. Wykształcają w sobie również silne poczucie winy i biorą na siebie odpowiedzialność za to, co dzieje się w ich rodzinie. Niewydolność wychowawcza w takich rodzinach oraz brak wsparcia i podstawowych uczuć dla tych dzieci staje się przyczyną poważnych konsekwencji psychicznych. W przyszłości dzieci z takich rodzin przejawiają schematyczne zachowania wyuczone w domu rodzinnym, m.in. nieumiejętne radzenie sobie ze stresem, brak poczucia własnej wartości oraz reakcje lękowe. Może to wywoływać w dorosłości poważne problemy, a narastające z czasem trudności psychiczne mogą być przyczyną rozwoju nerwicy.
Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza.