Wskazania do cesarskiego cięcia
Cesarskie cięcie polega na wykonaniu chirurgicznego nacięcia w podbrzuszu i macicy w celu wydostania dziecka, gdy z porodem naturalnym wiąże się ryzyko. Obecnie w Stanach Zjednoczonych ponad 30% urodzeń ma miejsce w wyniku cesarskiego cięcia. Również w Polsce tak zwana cesarka jest przeprowadzana stosunkowo często. Jakie są wskazania do cesarskiego cięcia?
1. Kiedy cesarskie cięcie to konieczność?
Wskazania do wykonania cesarki to między innymi: położenie podłużne miednicowe płodu, oznaki niedotlenienia płodu, zbyt duża szerokość główki dziecka w stosunku do szerokości miednicy matki, masa dziecka powyżej 4,5 kg, ciąża mnoga oraz powikłania u matki lub płodu. Niekiedy cesarskie cięcie jest uprzednio zaplanowane. Taki poród nazywany jest cięciem elektywnym, z wyboru. Do decyzji o cesarce przyczyniają się: poprzeczne, twarzyczkowe, nóżkowe lub podłużne miednicowe położenie dziecka, zatrucie ciążowe, wady macicy, wykonane przy wcześniejszych ciążach podłużne cesarskie cięcie, wady miednicy uniemożliwiające poród siłami natury, przegroda pochwy lub stan po operacji pochwy, poważna wada wzroku oraz wysokie ryzyko odklejenia się siatkówki oka, konflikt serologiczny (nie występuje podczas pierwszej ciąży), guzy mięśniowe w kanale rodnym kobiety, wywołujące rzucawkę porodową, łożysko przodujące, opryszczka narządów płciowych u matki, przebyte inwazyjne zabiegi na macicy, problemy zdrowotne dziecka, choroby matki, które utrudniają poród naturalny, na przykład choroba płuc lub choroba wieńcowa, a także nosicielstwo wirusa HIV przy wysokiej wiremii. Jeśli czeka cię cesarskie cięcie, porozmawiaj ze swoim lekarzem o korzyściach i ryzyku związanych z cesarką.
W niektórych przypadkach cesarskie cięcie jest nieplanowane. Podczas porodu naturalnego niekiedy może dojść do różnych powikłań, w przypadku których lekarz przyjmujący poród decyduje o wykonaniu cesarskiego cięcia. Jest to tzw. cięcie ze wskazań nagłych. Najczęściej takie rodzenie dziecka zastosowane jest, gdy pojawiają się zaburzenia tętna płodu podczas porodu. Wskazuje to na proces niedotlenienia dziecka i jest stanem zagrażającym zdrowiu i życiu dziecka. Wskazania do cesarki to wówczas: nieprawidłowe rozwieranie szyjki maiccy i słaba akcja skurczowa, która powoduje przedłużenie się czasu porodu (im dłuższy jest poród, tym większe prawdopodobieństwo niedotlenienia dziecka), nieudana indukcja porodu, trudny poród, oznaki niedotlenienia dziecka, gorączka lub inne dolegliwości u matki, wypadnięcie pępowiny, infekcja u matki lub dziecka, krwawienie z macicy lub łożyska podczas przedwczesnego oddzielenia się łożyska lub pęknięcia macicy, a także dysproporcja płodowo-miednicowa.
Chociaż istnieją typowe przeciwwskazania do cesarskiego cięcia, wiele kobiet decyduje się na taki poród, nawet jeżeli nie występują żadne przesłanki medyczne do jego wykonania. Chociaż jest to bardzo komfortowe dla kobiet, należy pamiętać, iż jest to zabieg operacyjny i wiąże się on z pewnymi powikłaniami cesarskiego cięcia. Głównie jest to stan zapalny pochwy, który może objąć także macicę. Należy również pamiętać, iż śmiertelność noworodków jest ok. 5 razy wyższa niż w przypadku porodu naturalnego.
2. Przebieg cesarskiego cięcia
Warto uświadomić sobie, że większość kobiet, które przeszły cesarskie cięcie może urodzić kolejne dziecko w tradycyjny sposób. Szanse na poród naturalny zależą jednak od wskazań do przeprowadzenia cesarki oraz rodzaju nacięcia na macicy.
Jak przebiega cesarskie cięcie? Kobieta zgłasza się do szpitala na zaplanowaną cesarkę lub zwykły poród. Tam wykonywane jest badanie krwi, które pozwala dobrać właściwe leki. Ciężarnej podaje się leki neutralizujące kwas w żołądku oraz infuzję dożylną. Ważnym elementem przygotowania do porodu jest golenie części włosów łonowych. Po podaniu znieczulenia następuje operacja wydobycia dziecka z macicy. Po cesarce kobieta potrzebuje więcej czasu na rekonwalescencję niż po porodzie naturalnym. Miejsce nacięcia jest tkliwe, a chodzenie sprawia bardzo dużo bólu. Aby uśmierzyć ból, świeżo upieczone matki przyjmują leki przeciwbólowe. Mimo iż ruch wiąże się z dyskomfortem, zaleca się, by kobiety chodziły, gdyż przyspiesza to proces gojenia. W ciągu pierwszych kilku tygodni po cesarskim cięciu należy się oszczędzać i nie nosić nic cięższego od dziecka. Po kilku dniach od cesarki ma miejsce usunięcie szwów.
Jeśli istnieje zagrożenie dla zdrowia matki i dziecka, cesarskie cięcie powinno mieć miejsce. Błędem jest jednak nadużywanie tej procedury, zwłaszcza gdy z porodem naturalnym nie wiąże się żadne ryzyko. Gdy matka i dziecko są w dobrym stanie zdrowia, warto zdać się na siły natury. Kobiety w ciąży powinny wcześniej porozmawiać ze swoim lekarzem na temat ewentualnego cesarskiego cięcia. Decyzja o cesarce powinna być uzasadniona względami medycznymi i świadoma.
Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza.