Trwa ładowanie...
Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Mgr Kamila Drozd

Wsparcie w depresji

Wsparcie w depresji
Wsparcie w depresji (Shutterstock)

Rodzina i przyjaciele osób chorych na depresję często nie wiedzą, jak zachowywać się w ich towarzystwie, co robić, co mówić, czego unikać. Nie wiedzą, jak dana osoba zareaguje i czy nie zrobią jej krzywdy. Depresja bowiem to nie tylko obniżony nastrój, pesymizm, spadek zainteresowania życiem społecznym, niepokój i utrata chęci do działania, ale również dysforia, drażliwość, zaburzony rytm snu i czuwania, który przekłada się z kolei na apatię i brak jakiejkolwiek motywacji czy inicjatywy. Jak wspierać osoby chore na depresję?

1. Pomoc choremu na depresję

Oto kilka wskazówek, które mogą ułatwić trudną relację z chorym, pozwolą zrozumieć go i nawiązać komunikację.

Pomoc medycyny paliatywnej
Pomoc medycyny paliatywnej

Medycyna paliatywna to dziedzina lekarska, która obejmuje opiekę nad osobami nieuleczalnie chorymi.

zobacz galerię
  • Nie przekonuj, że depresja to nic wielkiego – chory nie potrafi przestać się przejmować swoim stanem, szczególnie, gdy inni wokół niego prowadzą zwyczajne życie i wykonują swoje obowiązki. Sugerowanie, aby tego nie robił, nie przyniesie skutku, a może wręcz zaszkodzić choremu – pogłębić smutek i utwierdzić go, że jest niezrozumiany.
  • Zwracaj uwagę na słowa i ton głosu – osoba z depresją jest przeczulona i wyłapie każdą zmianę w formie wypowiedzi. Należy unikać stwierdzeń o negatywnym wydźwięku, np. „Jak mi się dziś nie chce iść do pracy”, ponieważ chory może je interpretować przeciwko sobie.
  • Nie można porównywać depresji chorego z czyimiś problemami, mówiąc na przykład: „Ty to jeszcze nie masz najgorzej…” albo „Inni mają dużo gorzej, a się nie załamują”. Niemożność przezwyciężenia własnej choroby może przyczynić się do pogłębienia złego samopoczucia.
  • Aktywność na siłę nic nie da – przy depresji powinno się postępować tak, jak w innych chorobach somatycznych. Jeśli chory chce leżeć, niech leży. Czuje się on osłabiony i każda aktywność to dla niego ogromny wysiłek. Można zachęcać do małych czynności, a z czasem pacjent sam będzie bardziej ruchliwy.
  • Empatia to podstawa – warto chociaż spróbować postawić się w sytuacji chorego i wyobrazić sobie, jak może się czuć, a podczas rozmowy słuchać uważnie tego, co mówi. Pozwoli to zareagować w odpowiednim momencie, przekonać chorego do wykonania jakichś czynności, jeśli będzie się wahał. Słowa „trzeba”, „powinno się” warto zamienić na „czy masz ochotę na...?”.
  • Podkreślaj, że depresja to stan przejściowy – warto utwierdzać chorego w tym przekonaniu, ponieważ ułatwia mu to akceptację choroby i przejście przez nią, poza tym wskazuje na życzliwość mówiącej to osoby.
  • Nie wymagaj od chorego podejmowania decyzji.
  • Traktuj poważnie wszelkie informacje o samobójstwie – niekiedy osobom postronnym wydaje się, że jeśli chory mówił o tym tyle razy i nie próbował odebrać sobie życia, to każde następne wspomnienie o tym będzie tylko rzucaniem słów na wiatr. Nie można jednak lekceważyć żadnych tego typu wypowiedzi. I należy pamiętać, że nawet jeśli osoba z depresją o tym nie mówi, może myśleć o samobójstwie.
  • Pamiętaj także o swoich potrzebach – opieka nad osobą z depresją wyczerpuje siły, wprowadza ciągłe napięcie w życie, może wywoływać w danej osobie złość, żal, poczucie winy. Dlatego też nie można zapominać, aby poświęcić trochę czasu na własne zregenerowanie sił – wyjechać na kilka dni lub odpocząć w jakiś inny sposób.

Nie tylko cierpi osoba chora na depresję. Z doświadczeniem choroby depresyjnej muszą radzić sobie wszyscy członkowie rodziny – dla nich jest to również ciężka próba życiowa.

Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza.

Polecane dla Ciebie
Pomocni lekarze