Adenowirus - charakterystyka i objawy zakażenia, rozpoznanie zakażenia
Adenowirus (ADV) to bezosłonkowy wirus DNA. Adenowirusy po raz pierwszy wyizolowano w 1953 roku z węzłów chłonnych i migdałków. Dotychczas poznano już ponad 40 serotypów adenowirusów różniących się od siebie. Ponad 20 z nich może zakażać człowieka, z czego najbardziej ciężki przebieg mają choroby wywołane przez serotypy 1, 2 i 5. Adenowirus jest wszechobecny, występuje na całym świecie i nietrudno się nim zarazić, gdyż bardzo szybko przenosi się z człowieka na człowieka.
1. Adenowirus - charakterystyka i objawy zakażenia
Do zakażenia adenowirusami dochodzi zazwyczaj w pierwszych latach życia. Dowiedzione jest, że każdy człowiek przed ukończeniem dziesiątego roku życia przebył zakażenie jakimś adenowirusem. Adenowirus przenosi się drogą kropelkową, czyli wraz z mikroskopijnymi kropelkami wydzieliny z nosa lub gardła „rozpylanymi” w czasie kaszlu lub kichania. Zakażeniu adenowirusem sprzyja więc przebywanie w dużych skupiskach ludzi (przedszkola, szkoły). Adenowirus atakuje głównie błonę śluzową górnych dróg oddechowych, spojówki, a nawet opony mózgowe, rzadziej pęcherz moczowy i dolne drogi oddechowe.
Zakażenie adenowirusem może przebiegać pod postacią:
- przeziębienia, które niczym nie różni się od przeziębień wywoływanych przez inne wirusy (ostre zapalenie górnych dróg oddechowych stanowi jedną z typowych postaci zakażenia adenowirusami);
- zapalenia spojówek (adenowirusy są najczęstszą przyczyną zapalenia spojówek, u starszych dzieci objawom ze strony spojówek (zaczerwienienie, łzawienie, światłowstręt) może towarzyszyć zapalenie gardła i gorączka);
- zakażenia dolnych dróg oddechowych (zapalenie skrzeli, zapalenie płuc) zwłaszcza u niemowląt oraz osób z zaburzeniami odporności.
Do rzadkich następstw zakażenia adenowirusem należą:
- krwotoczne zapalenie pęcherza moczowego ( głównie u dzieci);
- biegunka (głównie u dzieci);
- zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu (zwłaszcza u osób ze zmniejszona odpornością);
- wgłobienie jelita ( zwłaszcza u dzieci, w następstwie zakażenia i powiększenia węzłów chłonnych jamy brzusznej) mogące powodować ostrą niedrożność jelit;
- epidemiczne zapalenie spojówek i rogówek (niegroźna, ustępująca samoistnie choroba, na którą narażone są zwłaszcza osoby zawodowo narażone na urazy oczu, np. spawacze).
2. Adenowirus - rozpoznanie zakażenia
Rozpoznanie zakażenia adenowirusami zazwyczaj nie jest konieczne lub jest stawiane na podstawie objawów klinicznych. Badania potwierdzające adenowirusową etiologię danych schorzeń mogą być wskazane u osób z zaburzeniami odporności (np. osoby z AIDS, po chemioterapii, osoby poddawane immunosupresji z powodu transplantacji lub innych przyczyn, dzieci z wrodzonymi zaburzeniami odporności, np. z zespołem Di Gorga). Potwierdzenie rozpoznania zakażenia adenowirusami można uzyskać za pomocą hodowli i izolacji wirusa lub częściej za pomocą testów serologicznych (np. ELISA). Testy te polegają na poszukiwaniu we krwi chorego specyficznych przeciwciał przeciwko adenowirusom, wytwarzanych przez pobudzone komórki układu odpornościowego.
Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza.