Diagnostyka zawału serca
Główne badania, które należy zrobić u osoby z podejrzeniem zawału, to badania laboratoryjne, EKG, zdjęcie rentgenowskie (RTG), echokardiografię (ECHO serca) oraz koronarografię. Wśród badań krwi, które pomogą w rozpoznaniu wymienić należą markery (czyli znaczniki) martwicy mięśnia sercowego. **
**
- troponina sercowa T (cTnT)
- troponina sercowa I (cTnI)
Wzrost ich stężenia stwierdza się po upływie 4-8 godzin od dokonania się zawału. Wysokie stężenie tych substancji utrzymuje się zwykle przez 10 dni po zawale (gdy objęta jest duża część mięśnia sercowego może to być nawet 21 dni).
Pojawia się najwcześniej, ale jest najmniej swoista, gdyż jej wzrost może też być spowodowany np. urazem, wysiłkiem fizycznym, drgawkami, zapaleniem mięśni, zatorowością płucną, niektórymi lekami (statyny, fibraty, neuroleptyki). Wzrost CK-MB utrzymuje się krótko.
Wynik EKG może być prawidłowy w ciągu pierwszych 24 godzin po zawale serca, dlatego można go wykluczyć dopiero po wykonaniu dwóch zapisów EKG wykonanych w odstępie 24 godzin. Najlepiej porównać wynik badania z EKG, które pacjent miał wykonane wcześniej, np. podczas wcześniejszych pobytów w szpitalu.
Przy stwierdzeniu wzrostu stężenia cTnT lub cTnI i jednoczesnym uniesieniu odcinka ST w zapisie EKG rozpoznaje się STEMI, czyli zawał z uniesieniem odcinka ST.
Przy stwierdzeniu wzrostu stężenia cTnT lub cTnI i bez uniesienia odcinka ST w zapisie EKG rozpoznaje się NSTEMI, czyli zawał bez uniesienia odcinka ST.
RTG klatki piersiowej może ujawnić inne niż zawał przyczyny bólu lub niewydolność serca związaną z niedokrwieniem lub istniejącą już wcześniej.
ECHO serca ujawni zaburzenia pracy serca związane z niedokrwieniem. Zmniejszona kurczliwość mięśnia sercowego świadczy o uszkodzeniu tkanki, a nawet jej obumarciu.
Koronarografia to badanie, które pozwala uwidocznić zmiany w tętnicach wieńcowych, będące powodem niedokrwienia serca oraz podjąć decyzję, co do dalszego leczenia inwazyjnego.
Bibliografia
Dembińska-Kieć A., Naskalski J.W., Diagnostyka laboratoryjna z elementami biochemii klinicznej, Urban & Partner, Wrocław 2009, ISBN 978-83-7609-137-2
Tomaszewski J., Diagnostyka laboratoryjna, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2001, ISBN 83-200-3591-0
Szczeklik A. (red.), Choroby wewnętrzne, Medycyna Praktyczna, Kraków 2011, ISBN 978-83-7430-289-0
Kokot F. (red.), Choroby wewnętrzne, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2006, ISBN 83-200-3368-3
Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki.