2,5-latek ciągle macha rączkami

Mój synek 2.5 roku, bardzo często macha rączkami odkąd pamiętam. Poza tym dużo mówi praktycznie wszystko, nie sygnalizuje potrzeb fizjologicznych, mimo iż ok. 4 miesiące chodzi bez pampersa. Czasami zdarzają się dni, że woła siku np. jak chce nagrodę, to zawoła. Często mówi lubi się przytulać, ale tylko do mnie i męża, nie lubi do obcych, często chce, aby go brać na ręce. Jest też nerwowy, jak coś mu nie wychodzi np. jakieś zwierzątko nie chce stać na samochodzie, to płacze, rzuca zabawką. Często bawi się np. wożąc zwierzątka na samochodzie, daje im jeść, wymyśla, że gotuje obiad, ale są to zabawy raczej w miejscu, często też skacze, machając przy tym rekami. Czasami jak ma nową zabawkę jakąś kręcącą się, to już patrzy tylko w nią np. ok 15 min i przy tym energicznie macha rączkami, później mu się znudzi i już go tak nie absorbuje (był też taki czas, że kręcił kolami od wózka i samochodzików i też go to bardzo absorbowało, ale po ok. miesiącu przeszło).

Mam z nim dobry kontakt, prawie zawsze wykonuje polecenia, ale czasami wołam go kilka razy, a on nie słyszy, ale jak powiem, że mam czekoladkę, to od razu reaguje. Jeżeli chodzi o zabawę z dziećmi, to zabiera im zabawki i mówi, potrafi też bić dzieci i nawet ugryź, aby odzyskać zabawkę, jeżeli nie jest u siebie, na początku jest nieśmiały, ale później znowu zabiera zabawki. W domu ciągle woła mnie bawić się, ale raczej, żeby bawić się jak on chce. Ze mną się dzieli, jedzeniem też częstuje wszystkich, jest tylko samolubny jeżeli chodzi o zabawki. Potrafi zrobić histerię, jeżeli on sobie jakoś tam poustawiał, a ktoś mu to popsuje, ale nie jest to ten sam schemat ustawiania za każdym razem, jakoś inaczej. Lubi się bawić żołnierzykami, udaje, że jedzie pociągiem, na poduszce udaje, że kąpie się w basenie. Zdarzyło mu się też wymyślić kolegę pod łóżkiem, z którym rozmawiał.

Ostatnio często ma napady płaczu np, nie da się ubrać na spacer, bo mówi, że chce się bawić w domu. Na spacerze chce, abym jechała wózkiem tam, gdzie on chce, a jak nie, to też histeria. Ostatnio musiałam iść z nim do lekarza, też była histeria, bo on nie chce, w ogóle jest bardzo uparty, czasami moje nerwy są u kresu wytrzymałości. Aha jak się bawi to ciągle coś mówi, ale raczej z sensem po prostu udaje, że np. samochodzik to pociąg i jedzie po torach, itp. Najbardziej martwi mnie to machanie rączkami, bo nie widziałam jeszcze dziecka, aby tak robiło. Latem potrafił noga kopać w piasek i jak się kurzyło, to strasznie machał aż unosił się na palcach.

Dodam, że w wieku 19 miesięcy byłam z nim u psychologa i na 100% psycholog wykluczyła u niego autyzm, bo powiedziała, że mówi i to już dwuwyrazowymi zdaniami i bawi się z wyobraźnią, a z tego machania ma wyrosnąć, ale mnie to ciągle niepokoi, tym bardziej, że ostatnio te napady histerii i niechęć do obcych, ale nie wszystkich, no i ta niemożność nauczenia go sygnalizowania siku i kupy. Ostatnio ciągle zadaje pytania typu, mamusiu co robisz? a dlaczego? Wszystko rozumie, czasami aż mnie zaskakuje, zna zwierzęta, prawie wszystkie litery, postacie z bajek, rozmawia przez telefon z babcią, ale jak ktoś obcy go zapyta o coś, to nie chce nic mówić, chowa się za mną i woła mnie, abym też z nikim nie rozmawiała, tylko nim się zajmowała. Dodam, że nie pracuję i mały jest cały czas ze mną. Proszę o odpowiedź, bo martwi mnie zachowanie synka. Obawiam się, że to może być autyzm.

MĘŻCZYZNA ponad rok temu

Przyczyny autyzmu

Autyzm to dziecięce zaburzenie rozwojowe. Częściej występuje u chłopców niż u dziewczynek. Co jeszcze warto wiedzieć na temat autyzmu? Obejrzyj film i dowiedz się, jakie są jego przyczyny.

Witam serdecznie!

Pani synek jest teraz w wieku, który można określić jako moment krańcowej nierównowagi. Dzieci w tym wieku są mało elastyczne i bardzo uparte. Zawsze musi być tak, jak one tego chcą. Źle znoszą zmiany i dążą do zachowania "swojego porządku" np. zabawki muszą być ułożone w pewien konkretny sposób i nic nie może tego zmienić. Ponadto to okres gwałtownych  i skrajnych emocji. Dwuipółlatki mają także trudność z dokonywaniem wyborów i pytanie o najprostszą rzecz może zajmować bardzo dużo czasu i wywołać sporo emocji.
Podsumowując żartem: w takich sytuacjach rodzic powinien przeobrazić się w super-negocjatora, aby osiągnąć swój cel i nie tracić nerwów na dyskusje z dzieckiem. Niektóre zachowania zatem mogą przypominać zachowania dzieci z autyzmem: opór, upór, niechęć do zmian.

Ten czas jest niezwykle dokuczliwy dla najbliższych, ale też dla samego dziecka. Warto poradzić się psychologa, jak radzić sobie z takim maluchem. Dobrze przeprowadzić kontrolną konsultację, aby potwierdzić lub wykluczyć pewne prawidłowości wynikające z pewnej fazy rozwojowej.

Pozdrawiam

0
Mgr Agata Majda Pedagogika, Olkusz
73 poziom zaufania

Witam

Zachęcam do ponownej konsultacji u psychologa. Nie ma co wybiegać do przodu i myśleć od razu o autyźmie jednak jakiś emocjonalny problem może istnieć. Machanie rączkami może być próbą rozładowania napięcia,autostymulacją i wcalenie nie musi świadczyć o autyźmie. Trzeba też pewnych strategii na opanowanie histerycznych zachowań i tu sugestie psychologa dobrane indywidualnie do syna będą cenne.
Pozdrawiam AM

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty