Boję się, że stracę kontrolę nad swoją wagą. Co robić?

Boję się jeść "normalnie". Jestem wegetarianką od 6 lat i wtedy właśnie też to wszystko miało swój początek. Na początku schudłam 10 kilo, ważyłam 39 kg przy wzroście 158 cm, później jednak przytyłam do 50 kg. Dwa dni nic nie jadłam, potem zjadałam pół lodówki. Poszłam w czerwcu do dietetyka i jest znacznie lepiej, chociaż nie do końca. Chciałam schudnąć do 45 kg, tak też się stało, ale teraz chcę więcej, chociaż wiem, że moje BMI już jest za niskie dla zdrowia. Odkąd jestem na tej diecie nie dotykam słodyczy, ale przecież wiem, że przyjdzie taki moment, kiedy coś zjem i boję się, że wtedy nie będzie końca i że skończy się to wymiotami. Nie wiem co robić. Strasznie się boję stracić kontrolę.

KOBIETA ponad rok temu

Czym jest żywność ekologiczna?

Jeżeli zależy nam na tym, by zdrowo się odżywiać, warto włączyć do diety żywność ekologiczną. Obejrzyj filmik i dowiedz się, jakie kryteria powinny spełniać produkty spożywcze, by zyskać miano ekologicznych.

Witam serdecznie,

Twój opis problemu może wskazywać na bulimiczny typ anoreksji - jej szczególnie groźną postać. W tym typie anoreksji dochodzi do powikłań związanych nie tylko z samym głodzeniem (osteoporoza, zahamowanie wzrostu, zaburzenia pracy serca, zaburzenia odporności, powikłania skórne i ze strony przewodu pokarmowego) ale i prowokowaniem wymiotów. Częste wymioty powodują utratę potasu - elektrolitu niezbędnego dla prawidłowej pracy serca, zaś okresowe epizody objadania się mogą powodować nadmierne rozciągnięcie ścian przewodu pokarmowego i jego pęknięcie, owrzodzenie, zapalenie trzustki.
Anoreksja może zaczynać się od diety z pobudek zdrowotnych: makrobiotycznej, wegetariańskiej itd.

W tej sytuacji polecam Ci jak najszybszą wizytę u psychoterapeuty specjalizującego się w leczeniu zaburzeń odżywiania.
Jeśli terapeuta nie jest lekarzem, konieczne są również kontrolne wizyty u lekarza rodzinnego lub internisty.

Kluczową rolę w leczeniu zaburzeń odżywiania się ma psychoterapia.
Konsultacja u dietetyka jest wskazana, jednak nie jest to leczenie przyczyn problemu.
Jednym z nich może być wspomniana przez Ciebie potrzeba sprawowania kontroli nad swoim ciałem.
Kolejnym mogą być Twoje oczekiwania wobec efektów diety: np. przekonanie, że kilka kilogramów mniej oznacza sukces zawodowy, towarzyski, poprawę relacji z partnerem lub osobami bliskimi.
Dość częsty jest również sposób myślenia typu ,,wszystko albo nic"- ,,Jeśli przekroczę dietę o kilka kalorii, to będzie całkowita katastrofa" , ,,Jeśli coś zjem, zupełnie stracę kontrolę, nie będę w stanie się powstrzymać". Tego typu myślenie może ujawniać się również w innych sferach życia, nie tylko dotyczyć sposobu jedzenia.
Napady objadania się są bezpośrednim skutkiem głodzenia, które rozregulowuje ośrodki głodu i sytości. Pierwszym etapem terapii jest więc wprowadzenie stabilnego sposobu odżywiania się: regularnych posiłków o odpowiedniej wartości kalorycznej.

Zastanów się nad powikłaniami anoreksji - wiele z nich rozwija się powoli, podstępnie. Załamanie organizmu może pojawić się nagle, np. na skutek banalnej infekcji.
Dlatego nie warto zwlekać - im szybciej rozpoczniesz terapię, tym większa szansa na całkowite wyleczenie.
Nieleczona anoreksja może przejść w postać przewlekłą, o wieloletnim przebiegu.

Serdecznie pozdrawiam

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty