Jak radzić sobie ze stresem?
Witam serdecznie!
Sposób, w jaki o sobie piszesz, wskazuje na subiektywnie zaniżone poczucie własnej wartości. Brakuje Ci samoakceptacji. Ciągle się krytykujesz, sądzisz, że inni się z Ciebie śmieją, nie lubisz siebie za to, jaka jesteś i jak wyglądasz. Zbyt mocno koncentrujesz się na swoich wadach i mankamentach, a nie dostrzegasz w ogóle mocnych stron, zalet, sukcesów. Twój pesymizm pogłębia się wskutek Twojego destrukcyjnego zachowania – unikasz towarzystwa, jesteś nieśmiała, nie chcesz wychodzić z domu. Dokonujesz niekorzystnych porównań społecznych, myśląc, że inne dziewczęta są ładniejsze, lepsze od Ciebie. Niewykluczone, że Twoja niska samoocena przyczyniła się do rozwoju depresji, stąd smutek, przygnębienie, myśli samobójcze, poczucie beznadziei i bezsensu. Pamiętaj, że nie ma ideałów. Każdy z nas ma jakieś słabości i wady, ale też każdy z nas ma zalety, mocne strony. Ty również masz wiele zalet, tylko ich nie zauważasz, nie chcesz zauważyć. Może nie jesteś super szczupła, ale masz piękne oczy? Może nie grasz na gitarze, ale piszesz piękne wiersze? Każdy z nas ma coś, czego mu zazdroszczą inni. Ty też jesteś oryginalna, jedyna w swoim rodzaju! Postaraj się spisać na kartce cechy, zalety, z których jesteś zadowolona. Niech to nie będą tylko cechy wyglądu zewnętrznego, ale także cechy charakteru (np. mam smukłe palce, jestem punktualna, ambitna, dyskretna, umiem dochować tajemnicy, mam ładne włosy, mam dobre wyczucie rytmu itd.). Zapytaj też najbliższych, co w Tobie lubią, co im się w Tobie podoba, za co Cię cenią. Jestem pewna, że nawet wielu swoich mocnych stron nie jesteś świadoma. Jeżeli kiepskie samopoczucie sprawia, że czujesz się sama ze sobą subiektywnie źle, postaraj się o tym porozmawiać z kimś bliskim, np. z mamą, z przyjaciółką. Wsparcia możesz również szukać u psychologa szkolnego lub w najbliższej poradni psychologiczno-pedagogicznej. Wsparcie emocjonalne oferują też telefony zaufania, np. http://www.116111.pl/.
Pozdrawiam i życzę powodzenia!
Dzień Dobry,
Faktycznie stan, w którym jesteś, budzi niepokój i bardzo dobrze, że pisząc o swoich objawach, szukasz pomocy, bo ta pomoc jest Ci potrzebna.
Potrzebujesz pomocy specjalistycznej psychologicznej, bądź psychoterapeutycznej, celem zdiagnozowania Twoich symptomów, by była możliwość skutecznie Ci pomóc.
Proszę nie zwlekaj i zrob ten pierwszy krok, poproś swoja Mamę o pomoc i wsparcie, czego Ci serdecznie życzę,
irena.mielnik.madej@gmail.com
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
- Analiza własnego życia i brak celu – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
- Jak zlikwidować kompleksy i przestać bać się żyć? – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
- Myśli samobójcze i brak wsparcia u rodziców – odpowiada Mgr Kamila Drozd
- Brak chęci do życia i myśli samobójcze – odpowiada Mgr Magdalena Brudzyńska
- Brak siły do życia - co robić? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
- Jak żyć, skoro mojemu życiu brak sensu? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
- Brak sensu życia - moja psychika jest wyniszczona... – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
- Brak wiary we własne możliwości – odpowiada Mgr Katarzyna Garbacz
- Mam dosyć siebie i swojego życia – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak
- Czy warto żyć na tym świecie? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
artykuły
Sekret dziecka
Życzyłabym sobie, by te moje jakże mocne słowa był
23 sposoby na to, jak być szczęśliwym
Każdy człowiek ma tendencję do wyolbrzymiania swoi
Choroba afektywna dwubiegunowa. Agnieszka opowiada, jak wygląda życie z chorobą bipolarną (ChAD)
Nawet lekarzom zdarza się mylić jej objawy z depre