Brak wsparcia u chłopaka i płaczliwość

Czesc III Kasia Nigdy nie miałam w nim wsparcia, ciągle mi pokazuje, że życie to męka,udręka trzeba pracować i nic więcej, nie liczą się pasje, marzenia, tak właśnie się czuję. Każda taka rozmowa z nim kończy się u mnie strachem, płaczem i to jest mój drugi problem. Codziennie zdarza mi się płakać, bez powodu czasem, a czasem przypominam sobie coś i od razu płacze, czuję się beznadziejna, ciągle myśle jaki sens ma moje życie?

KOBIETA, 23 LAT ponad rok temu

Konflikty w związku Brak satysfakcji ze swojego związku Psychologia Płaczliwość

Czy warto do siebie wracać po rozstaniu?

Mgr Katarzyna Garbacz Psycholog

67 poziom zaufania

Witam serdecznie,
Wydaje mi się, że obniżenie nastroju, spadek samooceny oraz poczucie utraty sensu życia wynika z rozdźwięku między Twoimi marzeniami, planami oraz oczekiwaniami, a oczekiwaniami Twojego chłopaka. Ty chciałabyś spokojnie skończyć studia, zająć się pracą zawodową, natomiast Twój chłopak chce, abyś teraz zaczęła pracować, a potem zajęła się wychowaniem dzieci.
Nie wiesz jak to pogodzić, pojawia się lęk, czy dasz radę sprostać wymaganiom chłopaka. Moim zdaniem nie powinnaś kierować się oczekiwaniami innych osób - robiąc coś na siłę nie będziesz szczęśliwa.
Pozdrawiam

Mgr Magdalena Golicz Psycholog, Chorzów

84 poziom zaufania

Zdecydowanie polecam spotkanie z psychologiem, psychoterapeutą a dodatkowo także psychiatrą. Opisane przez Panią objawy sugerują nerwicę (kłucia za mostkiem, drżenie, obniżony nastrój) lub zaburzenia depresyjne (na co wskazywałby obniżony nastrój, płaczliwość, anhedonia, poczucie zmęczenia, tendencja do "chowania się w łóżku") ewentualnie zaburzenia osobowości (zależnie od przebiegu objawów, czasu trwania oraz obecności innych objawów tutaj nie wymienionych), jednak ze względu na złożoność diagnoz psychologicznych warto, by przyjrzał się temu specjalista i zaproponował odpowiednie leczenie. W tym przypadku psychoterapię. Zależnie też od Pani stanu i funkcjonowania psychiatra może zaproponować także farmakoterapię, jako wspierająca formę leczenia.
Kontynuując także warto przyjrzeć się swojej relacji z chłopakiem. Co się dzieje, ze zamiast się wspierać, być otwartym nawzajem na swoje potrzeby i oczekiwania, nie macie Państwo w sobie wsparcia? Co dobrego dzieje się w związku, skoro trwa pomimo trudności? A co jest trudnego? Czego by Pani oczekiwała od chłopaka? Czy tak trudno jest tylko w relacji z chłopakiem, czy jeszcze z kimś? Czy ma Pani inne satysfakcjonujące bliskie relacje, wsparcie?itp
Sądzę jednak, że wszystko są to tematy i pytania nad którymi warto pracować w terapii indywidualnej. Pomoże to Pani odzyskać poczucie własnej wartości i bezpieczeństwa, podnieść samoocenę, pomoże znaleźć swoje priorytety, cele, a także patrzeć w przyszłość w sposób konkretny i bez lęku.
Zachęcam, by zacząć pracować nad sobą dla siebie i by samemu nadać sens swojemu życiu.