Cięcie się żyletką i ataki złości

Witam,
To co robisz wskazuje na problemy natury psychicznej. Przede wszystkim powinnaś szczerze porozmawiać z rodzicami. Myślę że dobrym rozwiązaniem będzie również wizyta u szkolnego psychologa/psychoterapeuty.

Klaudia,
To o czym piszesz, to bardzo poważny problem, z którym trudno będzie Ci poradzić sobie samej. Piszesz o cięciach, myślach samobójczych i złości pojawiającej się w czasie kiedy nie możesz sobie zadać bólu.
Niewiele napisałaś, np. tego w jakich sytuacjach pojawiają się cięcia, jaką jesteś osobą, jakie masz relacje z rodziną i rówieśnikami. Jednak jak sądzę, to wszystko może być związane z nieumiejętnością przeżywania trudnych emocji i bólem psychicznym jaki przeżywasz. Opiszę Ci po krótce mechanizm, który jest odpowiedzialny za tego rodzaju destrukcyjne zachowania i w przebiegu jakich zaburzeń takie zachowania zazwyczaj występują (co oczywiście nie oznacza, że dotyczą one Ciebie)
A zatem….
myśli samobójcze, złość, negatywne emocje, łatwość ich wzbudzania i wysoka amplituda, impulsywne zachowania jak np. cięcia w reakcji na stres lub inne ryzykowne zachowania często są objawem chwiejności emocjonalnej lub zaburzeń typu berdeline. Może się zdarzyć, że paniczny, początkowo irracjonalny lęk przed porzuceniem, odrzuceniem (a związany często z niską samooceną) popycha takie osoby do patologicznych działań typu np. samookaleczenia, sprawiając, że lęk ten staje się niekiedy samospełniającą się przepowiednią i wchodzi w nałóg. Wiąże się również z nawykowym szukaniem nagrody, bo cięcia stają się wówczas wzmocnieniem negatywnym. Mechanizm ten powoduje, że sięgając po żyletkę przerywamy ból psychiczny (odcinamy się od cierpienia) zadając sobie ból fizyczny. Wydzielają się przy tym endorfiny (związki chemiczne) , które uśmierzają ból fizyczny wprowadzając nas w stan błogostanu. Te opiaty endogenne, sprawiają, że nie czujemy bólu tylko ekstazę (działają trochę jak narkotyk). Na jakiś czas przynosi ulgę ale im częściej sięgamy po żyletkę, tym bardziej wchodzi nam to w nawyk, a gdy mamy już taki nawyk, czyli nawyk odnajdywania nagrody w doznaniu ulgi, podświadomie możemy szukać cierpienia, by ulga miała pole do zaistnienia.
Proponuję Ci Klaudia komuś powiedzieć o Twoim problemie, by przerwać to błędne koło.
Pozdrawiam
Jolanta Komorowska

Witaj
trochę to takie błędne koło jak się złościsz to się tniesz a potem się złościsz na to że się pociełaś. Może warto poszukać profesjonalnej pomocy w miejscu twojego zamieszkania?. Pomogłoby spotkanie z psychoterapeutą żeby móc na żywo porozmawiać o tym co się dzeje. spróbuj zrobic drugi krok i powiedz o swojej sytuacji najbliższym, wychowawczyni, pedagogowi w szkole
pozdrawiam