Co sie ze mną dzieje? Jestem przewrażliwiona

Mam 16 lat i 164 cm wzrostu. Jakieś 1,5 miesiąca temu zaczęłam się odchudzać. Postanowiłam, że chce ważyć 50 kg, i tak z 55 zeszłam do tych 50 kilogramów. Ale na tym się nie skończyło. Chociaż bardzo chce przestać się odchudzać, to nie potrafię, za bardzo boję się, że znów przytyję. Teraz ważę 48 kg, ale wiem, że na tym się nie skończy. Nie wiem jak mam zacząć znów jeść normalnie. Teraz jem góra 700 kcal, ale potem ćwiczę przynajmniej godzinę. I chociaż wiem, że nie powinnam tego robić, to i tak nie potrafię się opanować. Jak mam z powrotem zacząć jeść normalnie ? I jak przestać myśleć, że gdy zjem cukierka to przytyję do niewyobrażalnych rozmiarów? Zakłopotana

MĘŻCZYZNA, 16 LAT ponad rok temu

Anoreksja Zaburzenia odżywiania Dietetyka

Dieta w górach

Agnieszka Jamroży Psychiatria, Warszawa

94 poziom zaufania

Witam serdecznie,

Twoja aktualna masa ciała jest poniżej normy, nie powinnaś dalej się odchudzać.
Występujący obecnie lęk przed przytyciem, poświęcanie dużej ilości czasu na odchudzanie i spalanie kalorii mogą wskazywać na początek anoreksji.

Jeśli chcesz to zmienić, powinnaś zwiększyć swoją motywację do zmiany. Zastanów się np., jak będzie wyglądała Twoja sytuacja za 2- 3 lata- ile czasu będzie zajmować Ci odchudzanie, jakie mogą być jego skutki. Przeczytaj, jakie mogą być skutki anoreksji: http://portal.abczdrowie.pl/skutki-anoreksji. Pomyśl, co mogłabyś robić zamiast ćwiczeń i liczenia kalorii.

Zachowania związane z anoreksją mogą być również sposobem na odwrócenie uwagi od innych problemów: negatywnych, niechcianych emocji (frustracji, smutku, lęku), trudnościach w relacjach rodzinnych. Anoreksja i inne zaburzenia odżywiania ustępują wtedy, gdy zostanie usunięta przyczyna natury psychologicznej. Dlatego byłoby najlepiej, gdybyś zgłosiła się do psychoterapeuty. Osobom niepełnoletnim najczęściej zaleca się psychoterapię rodzinną.

Powrót do prawidłowej wagi powinien odbywać się stopniowo- powinnaś zjadać 5 lekkostrawnych posiłków dziennie. Porcje początkowo nie muszą być duże- wtedy łatwiej będzie Ci je zaakceptować, ale regularne i odżywcze. Zamiast ćwiczeń warto zaplanować inne przyjemne czynności, które nie będą pochłaniały tyle energii (np. telefon do przyjaciółki).

Pracuj nad swoją pozytywną samooceną, która nie powinna zależeć od wagi i sylwetki. Zastanów się nad tym, co w sobie lubisz, co cenią w tobie inni. Rozmawiaj o swoich uczuciach, pielęgnuj przyjaźnie.

Z pozdrowieniami