Cukrzyca typu I bez stwierdzonych powikłań: czy może być przyczyną do orzeczenia inwalidztwa?

Witam!

Termin "inwalidztwo" nie jest stosowany wobec "niemundurowych". W sytuacji statystycznego "Kowalskiego" mamy do czynienia z niepełnosprawnością.

O stopniu niepełnosprawności, jak i o jej wystąpieniu decydują w pierwszej instancji Powiatowe Zespoły do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności. One też wskazują ulgi i uprawnienia osób niepełnosprawnych oraz wskazują dalsze postępowanie mające w celu ułatwienie życia zarobkowego.

Niepowikłana cukrzyca nie jest wskazaniem do wystąpienia o orzeczenie o niepełnosprawności, gdyż nie powoduje "w sposób istotny obniżenia zdolności do wykonywania pracy w prównaniu ze zdolnościami, jakie wykazują osoby o podobnych kwalifikacjach zawodowych, z pełną sprawnością fizyczną i psychiczną...". Opisywane przez Pana symptomy choroby (bądź też innych schorzeń) nie są na tyle poważne, by mogły być podstawą do orzeczenia o niepełnosprawności.

Nie jestem jednak Pana lekarzem i nie znam w pełni przebiegu Pana schorzenia. Warto na ten temat porozmawiać z lekarzem rodzinnym, który w pierwszej kolejności opiniuje wniosek.

Pozdrawiam i życzę powodzenia.

Proszę też pamiętać
Jednym z powszechnych komplikacji zaburzeń gospodarki węglowodanowej jest polineuropatia cukrzycowa. Neuropatia może przebiegać skrycie lub ujawniać się w różnie długim okresie od momentu rozpoznania cukrzycy. Częstość występowania neuropatii cukrzycowej dotyczy do 90% wszystkich chorych na cukrzycę, a około 10% ma kliniczne objawy neuropatii jeszcze przed postawieniem rozpoznania cukrzycy.
Najczęściej pierwszym i głównym objawem jest ostry, piekący i przeszywający ból zlokalizowany jako „ skarpetki”.
Bólom towarzyszy mrowienie i drętwienie kończyn, uczucie ich oziębienia, często przeczulica skóry kiedy to lekki dotyk powoduje ból.
Po pewnym czasie pojawiają się zaburzenia czucia w kończynach.
Objawy nasilają się nocą.

Diagnostyką i leczeniem zajmują się niektórzy neurolodzy. Proszę pamiętać o kontroli.

Leczenie neuropatii jest trudne i złożone. W zasadzie nie istnieją leki zatrzymujące postęp choroby. Leczenie skupia się głownie na uśmierzaniu bólu. Skuteczność klasycznych leków przeciwbólowych jest niewielka. W przypadku polineuropatii cukrzycowej klasyczne NLPZ są wręcz przeciwwskazane ze względu na ryzyko działań niepożądanych w stosunku do nerek, które i tak są narażone na uszkodzenie w przebiegu cukrzycy ( nefropatia cukrzycowa).
Do leków mających działanie przeciwbólowe należą leki przeciwdepresyjne i przeciwdrgawkowe.
Stosuje się też leki poprawiające funkcjonowanie uszkodzonych nerwów: kwas α-liponowy (ALA) oraz witaminy z grupy B, generalnie są to leki zarejestrowane do leczenia polineuropatii cukrzycowej.