Czy coś jest źle ze mną, że chcę patrzeć na moją żonę kochającą się z innym?
Dawno temu, przed naszym ślubem, moja obecna żona miała wielu partnerów seksualnych. Trochę mnie to "bolało", byłem zazdrosny (to mnie i jej mocno przeszkadzało w życiu rodzinnym). Nasze życie układało się poprawnie, do momentu porodu. Po prodzie odechciało się jej, i tak do dzisiaj (prawie 14 lat). Obecnie seks uprawiamy czasem raz na 2 miesiące, a czasem raz na kwartał, i tak rok w rok. Mam większe potrzeby niż ona w tym zakresie, ale zgodziłem się żeby to ona wyznaczała kiedy chce. Od tej pory to ona proponuje spotkanie, a ja mam być natychmiast gotowy. Wszystko prawie bez wstępnej gry, nie lubi dotykania i pieszczot, bo ją to łaskocze. Żadnych zabaw oralnych. Sama pieszczot nie odwzajemnia. Ma być szybko i sprawnie. Jakiekolwiek rozmowy niczego nie wnoszą. Żona nie widzi potrzeby naprawiania czegokolwiek, bo podobno wszystko jest w porządku, i że nie ma problemu, a ja za dużo od niej wymagam. Z czasem zapomniałem o zazdrości, a że kiedyś przed ślubem zaproponowała trójkąt lub czworokąt (na co ja się nie zgodziłem), to obecnie chętnie myślałem i o takim seksie byleby coś się w naszych relacjach poprawiło. Przez ostanie kilka lat takie fantazje (z braku seksu w naszym małżeństwie) przerodziły się w sny na jawie. Zaczęły z czasem sprawiać przyjemność. Niedługo żona zacznie przekwitać, ja ze względu na wiek jestem mniej sprawny niż kiedyś. Czas ucieka. Czy stałem się "psychopatą", który wymaga leczenia? Mam problem z brakiem seksu w małżeństwie i drugi problem z własnymi, męczącymi fantazjami o żonie uprawiającej seks z innymi i co najgorsze sprawia mi to przyjemność. Kościół i Wiara wymaga wstrzemięźliwości, takie fantazje są grzechem, itd. Żony nie opuszczę dla innej! To właściwie co mi pozostaje?
