Czy przedstawione objawy mogą wskazywać na autyzm?

Dzień dobry, piszę do Państwa, ponieważ z mężem nie wiemy, gdzie się zgłosić z naszymi podejrzeniami. Siostrzenica męża - Hania, w listopadzie skończy 4 latka, około pół roku temu zaczęło mnie niepokoić zachowanie Hani. Od urodzenia miała problemy, urodziła się w zamartwicy, później była rehabilitowana około roku z powodu nieprawidłowego napięcia mięśniowego, rozwijała się prawidłowo, obecnie rehabilitowana jest z powodu chodzenia na paluszkach. Jednak mnie niepokoją inne dziwne zachowania dziecka. Hania ciągle się rozbiera do naga w domu i na zewnątrz. Jest ciągle w ruchu, kręci się, biega, wymachując rękami. Nie ma kontaktu z rówieśnikami pomimo przebywania na placach zabaw, moje dziecko bawi się ze starszymi dziećmi sąsiadów, np. w „jedzie pociąg”, Hania stoi z boku, pomimo zachęcania i obecności mamy. Nie odpowiada na pytania, np. „Co miałaś na obiad?”. Na zawołania rodziców też nie odpowiada. Nie wyraża swoich uczuć (nasz syn 2-letni chce ją przytulić, przywitać się, Hania ucieka, odwraca głowę). Nie cieszy się na widok babci, cioci, a nawet rodziców. Nie lubi zabaw typu noszenie na barana, przytulania, łaskotania, podrzucania. Uwielbia się huśtać. Hania siedzi nago pod kocykiem i patrzy na bajki. W supermarketach jest wrzask, kładzenie się na podłogę, nie jest to w stylu: „mamo kup mi...” tylko ot tak sobie.

Jest mnóstwo rzeczy, których Hania nie lubi, widzimy to, gdyż mieszkamy naprzeciw siebie, często chodzę do Hani z moim dwulatkiem, a Hania z mamą do nas przychodzi. Nie daje mi to spokoju, nie wiem, jak się zachować, czy powiedzieć rodzicom Hani, że coś jest nie tak (za miesiąc Hania będzie miała braciszka, stan psychiczny mamy nie jest najlepszy, jest po dwóch poronieniach, obawia się stale o zdrowie Hani po tych problemach poporodowych). Na koniec wspomnę, że Hania dużo mówi, lecz niewyraźnie, my jej nie rozumiemy, a jak zrozumiemy, to nie jest to rozmowa z nami tylko recytowanie bajek, reklam, często powtarza te same zdania, np. „co robi Alek (mój syn)”, choć zna czynności, które robi, np. bawi się. Czy to może być autyzm? Od września pójdzie do przedszkola. Prosimy o pomoc. Pozdrawiam i dziękuję.

MĘŻCZYZNA ponad rok temu

Agresja u dzieci autystycznych

Autyzm to dziecięce zaburzenie rozwojowe. Częściej występuje u chłopców niż u dziewczynek. Sprawdź, co jeszcze warto wiedzieć na temat autyzmu. Obejrzyj film i dowiedz się więcej o agresji u dzieci autystycznych.

Witam serdecznie!

Rzeczywiście, objawy, które zaobserwowała Pani u czterolatki, są mocno niepokojące i bardzo przypominające symptomy zaburzeń ze spektrum autyzmu. Niestety, tylko na bazie relacji słownej nie jestem w stanie rozstrzygnąć kategorycznie, czy to jest autyzm, czy nie. Rzetelna diagnoza wymaga bezpośredniego kontaktu z dzieckiem i obserwacji jego zachowania podczas spontanicznej aktywności. Objawy autyzmu manifestują się zazwyczaj około 3. roku życia, chociaż pierwsze sygnały nieprawidłowości rozwoju można zauważyć nawet już w pierwszych miesiącach życia dziecka.

Bardzo prawdopodobne, że do zaburzeń u Hani przyczyniły się problemy okołoporodowe. Do dzisiaj nie wiadomo precyzyjnie, co przyczynia się do powstania choroby, ale specjaliści najczęściej podkreślają wpływ czynników neurobiologicznych. Do charakterystycznych objawów autyzmu zalicza się m.in.:

- dziwaczne, rytualne zachowania, np. kiwanie się, kręcenie się bezustannie wokół własnej osi,
- unikanie kontaktów społecznych, preferowanie samotności,
- brak kontaktu z rówieśnikami, nieumiejętność zabawy z nimi,
- znaczne zaburzenia mowy albo całkowite zniesienie zdolności porozumiewania się za pomocą języka, echolalia,
- chodzenie na palcach, drobnym krokiem, ograniczenie psychoruchowe, stereotypie,
- brak reakcji na własne imię i polecenia,
- niezdolność posługiwania się gestami,
- zachowania agresywne i autoagresywne,
- unikanie kontaktu wzrokowego,
- nielubienie przytulania się, czułości, pieszczot, bliskości,
- przedkładanie kontaktu z rzeczami nad kontakt z ludźmi,
- unikanie uśmiechu,
- preferowanie niezmienności otoczenia.

Oczywiście nie wszystkie symptomy występują u każdego dziecka z autyzmem i nie w takim samym nasileniu. Czasami objawy słabo się manifestują i trudno je wychwycić. Osobiście, sugerowałabym delikatną rozmowę z rodzicami Hani na temat zachowań ich córeczki.
Proszę pokazać siostrze męża strony naszego serwisu i zachęcić do konsultacji u psychologa dziecięcego, który na bazie obserwacji dziecka będzie w stanie postawić diagnozę autyzmu albo rozpoznać inne zaburzenia, np. opóźnienia rozwojowe. Często jednak obok autyzmu mogą występować wady towarzyszące, np. wady słuchu. Więcej na temat zaburzeń autystycznych może Pani przeczytać pod poniższymi linkami:

http://portal.abczdrowie.pl/objawy-autyzmu-u-dzieci
http://portal.abczdrowie.pl/przyczyny-autyzmu
http://portal.abczdrowie.pl/diagnostyka-autyzmu

Polecam także stronę Fundacji SYNAPSIS, która niesie profesjonalną pomoc dzieciom i dorosłym osobom z autyzmem oraz ich rodzinom:

http://www.synapsis.waw.pl/

Znajdzie tutaj Pani wykaz placówek i ośrodków świadczących pomoc dzieciom autystycznym.

Pozdrawiam i życzę powodzenia  
 

0

Witam. W tym, co Pan opisuje jest wiele niepokojących symptomów. Na pewno dziewczynkę trzeba zdiagnozować pod kątem zaburzeń przetwarzania sensorycznego (SI). O zaburzeniach SI mogą świadczyć takie rzeczy jak to, że dziewczynka nie lubi być ubrana, nie lubi się przytulać, być dotykana, dziecko jest w ciągłym ruchu, uwielbia się kręcić, huśtać, poszukuje bodźców, zaś supermarkety (prawdopodobnie szum, hałas i tłum w nich przebywający) źle wpływa na dziecko i dziecko krzyczy (jest to reakcja obronna). Recytowanie bajek, reklam może świadczyć o echolaliach. I warto także pomyśleć o diagnozie pod kątem spektrum autyzmu. Z wyrazami szacunku. Anna Tońska-Szyfelbein

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty