Depresja czy coś więcej?

Kobieta, 23 lata. Od kilku lat przeżywam stany depresyjne , diagnozę postawił lekarz psychiatra. Po stosowaniu leków, skończyły się. Depresja powtarza się od tamtej pory co rok, jest coraz gorzej. Co roku lekarz rodzinny zapisuje mi leki przeciw depresji. Będąc dzieckiem odczuwałam biedę, samotność wśród rówieśników, przy tym dobrze się uczyłam. Mama spotykała się z alkoholikiem.  Odczuwam zmiany nastrojów, euforia po upadek, gdzie wszystko się psuje. Kilka razy próbowałam ukończyć liceum dla dorosłych, rzucam wszystko. Cierpię na zaburzenia pamięci, jąkam się. Przy płaczącym dziecku czuje, że mogłabym go zabić, a potem odczuć ulgę. Jestem nianią do dzieci. Potrafię panować nad sobą, dzieciaki mnie kochają, rodzice lubią. W pracy płaczę w środku, uśmiechając  się do dziecka. Chcę piąć się po drabinie kariery, tak jak moje rodzeństwo. Wiem jednak, że do innego zawodu się nie nadaję. Nie mam własnej opinii. Od czterech lat jestem z partnerem, raz go kocham, innym razem uważam że jest okropny. Przy wspólnych zajęciach często mnie irytuje. Wtedy mu dokuczam i robię na złość. Nieustannie kłamię, wszyscy są zdania że u mnie wszystko w jak najlepszym porządku. Boję się nawet wyjścia do tablicy z powodu wyśmiania i mojej nieśmiałości. Przeżywam także etapy odchudzania  i zdrowego odżywiania i etap jedzenia śmieciowego i słodyczy. Często wyrzucam jedzenie do kosza, kupuję nowe, zdrowe jedzenie i od nowa. Mam niską samoocenę, myślę że jestem brzydka, jednak wiem też że jestem ładna. Jako dziecko więziłam koleżankę i sprawiało mi to przyjemność. Szukam sposobu, by w jakiś sposób sobie pomóc. Psycholog, psychiatra? Dziękuję




KOBIETA ponad rok temu

Rozwój intelektualny dziecka autystycznego

Autyzm to dziecięce zaburzenie rozwojowe. Częściej występuje u chłopców niż u dziewczynek. Sprawdź, co jeszcze warto wiedzieć na temat autyzmu. Obejrzyj film i dowiedz się więcej o rozwoju intelektualnym dziecka z autyzmem.

Witam serdecznie!

Dobrze, że zdaje sobie Pani sprawę z konieczności podjęcia leczenia specjalistycznego. To pierwszy i najważniejszy krok w walce z chorobą.

Przedstawione objawy nie są typowe dla depresji, choć ta może przebiegać w różnych formach. Spadki i skoki formy, zainteresowań, energii bardziej przemawiają za chorobą afektywną dwubiegunową. Do rozpoznania konieczna jest jednak dłuższa rozmowa, podczas której lekarz wypyta Panią o wszystkie niezbędne informacje.

Na podstawie Pani opisu można także podejrzewać osobowość dyssocjalną, charakteryzującą się  długotrwałymi zachowaniami antyspołecznymi (nawykowe kłamstwo, niski poziom empatii, chęć wyrządzenia krzywdy). Osoby mają problem z utrzymaniem pracy, z utrzymaniem związku. Pojawia się problem z nauką, przyswajaniem wiedzy. Psychopatia zaczyna się objawiać około 15 roku życia, czyli podobnie jak miało to miejsce u Pani.

Czynnikami sprzyjającymi osobowości nieprawidłowej są wczesne zachowania antyspołeczne (więzienie koleżanki, kłamstwa i zadowolenie z takiego zachowania), ubóstwo materialne rodziny, brak jednego rodzica w wyniku rozwodu, brak zainteresowania ze strony rodzica lub nadopiekuńczość.

Tak, jak słusznie Pani zauważyła, do ustalenia rozpoznania i włączenia odpowiedniego leczenia konieczna jest konsultacja psychiatryczna. W trakcie rozmowy lekarza zbada Panią, przyjrzy się Pani zachowaniom, a także zapyta o Panią, o niepokojące Panią kwestie oraz o interesujące go fakty.

Leczenie polega na systematycznej pracy z psychoterapeutą, w trakcie której przepracuje Pani wzorce niektórych zachowań i emocji.

Pozdrawiam

0

Witam,

poczucie własnej wartości czyli samoocenę trzeba odbudować, tak żeby była optymalna i stabilna. Wiele czynników składa się na poczucie własnej wartości, takich jak; postrzeganie samego siebie, wiara w siebie, własna skuteczność, samoakceptacja, poczucie własnej godności. Ogólnie mówiąc jest to opinia nas samych o sobie, inaczej mówiąc negatywne automatyczne myśli dotyczące siebie, wysoki krytycyzm w stosunku do siebie.
Zastanawiam się, czy chory wyrostek robaczkowy, też pozwoliłaby Pani leczyć lekarzowi rodzinnemu? Czy może jednak zgłosiłaby się Pani do chirurga?
Depresja jest chorobą, która wymaga specjalistycznego leczenia przez lekarza psychiatrę.
Dodatkowo przydałaby się Pani pomoc psychologa/psychoterapeuty, proces terapeutyczny umożliwi Panu zrozumieć swoje zachowanie w określonym kontekście (sytuacji) i umożliwi zmodyfikować wzory myślenia, to wpłynie na poprawę funkcjonowania społecznego.

Pozdrawiam serdecznie

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty