Dlaczego boję się ludzi i tłumów?

Witam serdecznie. Mam taki problem... boję się ludzi, unikam dużych skupisk, boję się tłumu, przerażają mnie kolejki w sklepie czy u lekarza. Zdarza mi się wpaść w panikę, mam w tedy silne duszności i czasem niekontrolowany płacz. Dziwne, bo nie zdarza mi się to wszędzie, a jedynie w niektórych sklepach, czy poradniach.... i czasem mam po prostu gorszy dzień, wtedy jest trudniej. Boję się podróżować sama autobusem, a o samotnej dalszej podróży nawet nie ma mowy. Mąż namawia mnie na wizytę u psychologa, ale przyznaję że się wstydzę....nie znajduję zrozumienia u bliskich i znajomych. Mąż jedynie bardzo mnie wspiera i rozumie. Najbezpieczniej czuję się w domu, ale to nie tak że nie wychodzę. Chodzę na osiedlowy targ i do sklepów, ale nie wypuszczam się nigdzie dalej bez meża, bo z nim czuję się bezpieczna. Może wystarczy praca nad sobą.... sama już nie wiem czy to natura taka, czy pomoc mi faktycznie potrzebna? Będę wdzięczna za podpowiedź co robić.... pozdrawiam, Celina
KOBIETA, 54 LAT ponad rok temu

ADHD

ADHD to zespół nadpobudliwości psychoruchowej. Dotyka kilka procent dzieci w młodszym wieku szkolnym, ale może też dotyczyć osób dorosłych. Obejrzyj film i dowiedz się więcej o ADHD.

Pani Celinko być może podłożem Pani problemów jest fobia społeczna- jej objawem jest lęk dotyczący wszystkich sytuacji społecznych, związanych z podejmowaniem aktywności (poznawaniem nowych ludzi, inicjowaniem rozmowy), wystąpieniami publicznymi. Ponieważ często ten rodzaj lęku mylony jest z tremą, nieśmiałością, podstawowym kryterium diagnostycznym w tym przypadku jest odczuwanie silnego lęku, który paraliżuje możliwość podjęcia aktywności w relacjach i sytuacjach społecznych. Dodatkowo podczas doświadczania lęku pojawiają się inne objawy świadczące o tym, iż konkretna sytuacja jest dla danej osoby czynnikiem lękotwórczym.

Fobia Społeczna Objawy

Somatyczne:
bóle i zawroty głowy,
bóle żołądka,
bóle i kołatanie serca,
bóle kręgosłupa,
drżenie kończyn,
nagłe uderzenia gorąca,
zaburzenia równowagi,
bezsenność,
wymioty,
Poznawcze, Głównie Dotyczące Myśli:
przekonanie o własnej nieatrakcyjności,
brak tematu do rozmowy, pomimo szerokich zainteresowań,
Behawioralne:
unikanie wystąpień publicznych,
unikanie jedzenia i picia w miejscach publicznych,
wycofanie w rozmowach z innymi osobami,
unikanie rozmów, zwłaszcza z osobami ważnymi, autorytetami,
trudności w wykonywaniu czynności codziennych lub zawodowych w sytuacji, gdy ktoś patrzy,
prowadzenie samotniczego trybu życia.
Emocjonalne:
lęk, głownie w sytuacji związanej z oceną ze strony innych ludzi,
niepokój psychoruchowy,
napady paniki,
ogólne przygnębienie,
apatia,
brak motywacji,
utrata możliwości odczuwania przyjemności,
poirytowanie,
labilność emocjonalna.
Dodatkowo mogą Współwystępować:
uzależnienie od alkoholu, substancji psychoaktywnych, internetu,
zaburzenia jedzenia,
zaburzenia osobowości,
dystymia (depresja nerwicowa),
zaburzenia obsesyjno-kompulsywne (nerwica natręctw).

Według Klasyfikacji DSM-IV Fobię Społeczną diagnozuje się gdy:

występują obawy, że słowa lub działania mogą spowodować upokorzenie bądź zawstydzenie,
narażenie się na ekspozycję społeczną lub nawet samo myślenie o niej powoduje wystąpienie lęku oraz objawów somatycznych,
obawy przed upokorzeniem bądź zawstydzeniem są nieuzasadnione lub nadmierne,
występuje unikanie sytuacji wywołujących lęk oraz odczuwanie silnego stresu podczas narażenia na ekspozycję społeczną,
odczuwalne jest cierpienie spowodowane unikaniem sytuacji społecznych,
występują problemy społeczne i zawodowe.
Fobia społeczna działa na zasadzie „błędnego koła” objawów - sytuacji społecznej nagle pojawia się lęk, który z czasem może manifestować się szeregiem objawów somatycznych lub emocjonalnych.
Dlatego bardzo Panią zachęcam do wizyty u psychologa, ale również lekarza psychiatry, który być może dobierze odpowiednie leki na wymienione przez Panią symptomy, postawi rzetelną diagnozę - to jest idealny sposób na pomoc samej sobie - pozdrawiam.
www.sferaterapii.pl

0

Dzień Dobry Pani Celino,

Zacznę od tego, że tak nie musi być!

Proszę już nie zwlekać i skorzystać z potrzebnej Pani pomocy specjalistycznej w Poradni Zdrowia Psychicznego, celem podjęcia terapii, najlepiej poznawczo-behawioralnej, która polegałaby na zmianie myśli i przekonań, co wpłynęłoby na znaczna poprawę zachowania, i w efekcie na poprawie codziennego funkcjonowania, do czego Panią mocno zachęcam.

Proszę potraktować terapię jako tylko rozwojową...

irena.mielnik.madej@gmail.com

0

Proponuję udać się na konsultację do psychiatry, ne do psychologa. Specjalista-lekarz po dokładnym przeprowadzeniu wywiadu lekarskiego będzie mógł postawić diagnozę i dobrać odpowiednie postępowanie. Oceni też nasilenie objawów i zdecyduje, jeśli będzie taka potrzeba, o zastosowaniu farmakoterapii, psychoterapii lub obu metod łącznie.

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty