Dlaczego dziecko płacze, kiedy nie widzi matki?

Witam, bunt przeciwko rozstaniu z rodzicem, to lęk separacyjny. Emocje związane z momentem rozstania są trudne, bunt jest rzeczą naturalną. Mogą się wiązać z napadami złości, gniewu. To jest jedyne narzędzie sprzeciwu jakim dysponuje dziecko. Dziecko stopniowo trzeba oswajać z myślą o Pani powrocie o pracy. Nie należy opuszczać go ukradkiem, zapewnić o swoim powrocie. Zacząć od wychodzenia na krótkie okresy, np. wyjście do sklepu. Warto powiedzieć dziecku gdzie się wychodzi, jak długo to będzie trwać, konkretnie np. po bajce, w porze kolacji itp. aby czuło się bezpiecznie. Rozstań nie należy przeciągać, krótko pożegnać się z dzieckiem. Po powrocie poświęcić mu czas, porozmawiać z dzieckiem o jego emocjach, zauważyć jego uczucia, nazwać je. Można wykorzystać zabawę w chowanego, tłumaczyć na tej zasadzie. Bawić się z dzieckiem w pracę, co mama tam będzie robić. Może podeprzeć się literaturą, np.: "Mama Tupcia Chrupcia idzie do pracy'. Pod czyją opieką będzie dziecko podczas Pani nieobecności? Przesyłam link do artykułu: https://portal.abczdrowie.pl/lek-separacyjny.
Pozdrawiam serdecznie

Dziecko prawdopodobnie odczuwa lęk.Spowodowany rozstaniem z rodzicem. A najczęściej oczywiście dotyczy to rozstania Matką. Jest to okres w którym dziecko zaczyna rozumieć, że nie stanowi jedności z matką co oznacza dla niego, że mama może gdzieś pójść i nie wrócić…Jest to naturalne zjawisko w tym okresie życia dziecka,szczególnie takiego którego mama była z nim do tej pory.Ważne aby nie uciekać dziecku, wychodzić na chwilę, potem dłużej, pamiętając że czas ten liczymy w minutach na początku.Dziecko musi wiedzieć że mama wróci, należy pokazywać mu to zachowaniem a nie zbyt długo tłumaczyć.Dobrze będzie dziecko informować, gdzie idziemy oraz kiedy wrócimy. Wykonać rytualne pożegnanie, w postaci buziaka, uścisku i/lub „papa” – i mieć nadzieję, że szybko zrozumie, że mama zawsze wraca. Dużo mniej lek separacyjny odczuwają dzieci, które od niemowlęctwa miały kontakt z innymi osobami i którym rodzice pomagali nawiązywać kontakt z otoczeniem (spotkania z innymi dziećmi i dorosłymi, zostawanie z innymi dorosłymi od niemowlaka).
Etap ten jest czasem trudniejszy dla nas niż dla samych dzieci, gdyż jest to część ważnego procesu indywidualizacji naszego malucha, który prowadzi do tego, że nasze dziecko, zaczyna postrzegać siebie jako odrębną osobę, a więc staje się bardziej niezależne i samodzielne. Niestety trzeba cierpliwości i stanowczości.Pozdrawiam serdecznie życząc wytrwałości.