Dlaczego nie czuję się dobrze, pomimo leczenia psychiatrycznego?

Witam, leczyć zaczęłam się już w liceum, gdzieś od 17 roku życia, teraz mam 24, wtedy to pani doktor rozpoznała i zapisała mi leki na odrealnienie. Teraz mam rozpinanie schizofrenii z depresją. W ciągu tych siedmiu lat przerywałam leczenie, po 4 latach ciągłego brania rożnych leków odłożyłam je, dobrze się poczułam, miałam dużo energii i chęci do życia. Później, po 8 miesiącach niemiła przygoda sprawiła, że znowu zaczęło się coś dziać, pojawił mi się stan depresyjny, nie chciałam się podnieść z łóżka, nie umiałam reagować, nie odpowiadałam nic gdy mama mnie o coś pytała - trafiłam do szpitala. Teraz niby ten stan minął, ale w ogóle nie czuję się szczęśliwa, radosna, nie potrafię się niczym zająć, tylko wciąż się zamartwiam. Moje objawy to m.in odrealnienie, depresja, szumy w głowie, kiedyś miałam stwierdzony brak lordozy w odcinku szyjnym, czuję się otępiała emocjonalnie i umysłowo, czuję, że moja pamięć i koncentracja jest bardzo słaba, mam jakby przyćmienie umysłu, widzę jakby przez mglę, bolą mnie gałki oczne, drżą ręce. Miałam robione badania hormonalne, badaną prolaktynę, estrogeny i androgeny, badania na pasożyty, tk, badanie siodełka tureckiego oraz rtg jamy brzusznej - nic te badania nie wykazały, wszytko jest w porządku. Od ponad miesiąca biorę też przepisane przez lekarza leki - jak mówił to są leki odżywcze, lecz czuję, że one też słabo mi pomagają. Teraz zleca mi rezonans, nie wiem czy jest sens wydawania tylu pieniędzy, ale generalnie dla mnie zdrowie nie ma ceny, mogłabym wydać wszystkie oszczędności, obym tylko czuła się dobrze. Odrealnienie zaczęło mi się w liceum, wtedy to pomyliłam leki, zaczęłam mieć mroczki przed oczami, potrójne widzenie - przez 5 dni brałam ten lek, później aż takie problemy z widzeniem minęły, ale mam ciągle odrealnienie i szumy. Dodam, że już od dziecka czuję się inna, dziwna, otępiała. Bardzo proszę o poradę.

KOBIETA ponad rok temu

Pierwsze objawy autyzmu

Autyzm to dziecięce zaburzenie rozwojowe. Częściej występuje u chłopców niż u dziewczynek. Sprawdź, co jeszcze warto wiedzieć na temat autyzmu. Obejrzyj film i dowiedz się, jakie są jego pierwsze objawy.

Witam!
Myślę, że nie napiszę nic, czego by Pani nie wiedziała. Przede wszystkim musi Pani pozostać pod stałą opieką lekarza i systematycznie przyjmować leki. Warto pomyśleć również o psychoterapii, być może wzmocni ona Panią, zmotywuje do pracy nad sobą. Leczenie farmakologiczne pomaga jedynie łagodzić objawy choroby, natomiast psychoterapia stara się dotrzeć do źródła problemów.
Warto pomyśleć również o grupie wsparcia, gdzie mogłaby Pani wymieniać się doświadczeniem z innymi osobami, które również mają podobne objawy. Często na takich grupach wsparcia uzyskuje się wzmocnienie i siłę do walki z objawami, ale i przyczynami.
Pozdrawiam

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty