Irracjonalne lęki w nocy i natrętne myśli - jak z tym walczyć?
Chciałbym poprosić o wstępną "diagnozę" - wiadomo że w tym celu udam się osobiście do specjalisty, natomiast chciałbym mniej więcej wiedzieć co mi dolega.
Od pewnego czasu mam irracjonalne lęki w nocy (niewynikające z niczego konkretnego).
Budzę się po kilka razy cały spocony lub budzę się i odczuwam niepokój i mam przyśpieszone bicie serca.
Oprócz tego na co dzień lękam się tego, że zostawi lub zdradzi mnie żona (z którą jestem już od 9 lat) chociaż nigdy nie dała mi powodów, abym tak mógł myśleć, a między nami jest generalnie bardzo dobrze.
Chociaż nie zawsze tak było, a w ostatnim czasie bardzo się do siebie zbliżyliśmy (tak, jakbyśmy zakochali i poznali się na nowo).
Przez to ciężko mi się skoncentrować np. na pracy bo często zastanawiam się np. co moja żona aktualnie robi i mam mocną potrzebę bliskości, która czasami może aż przytłaczać.
Chciałbym się cały czas przytulać, okazywać i otrzymywać czułość, rozmawiać itp - pamiętam, że moje poprzednie związki wyglądały podobnie ale na pewnym etapie "zabiłem" to w sobie, ale teraz wróciło.
Okazywanie czułości uspokaja mnie i na chwilę "zapewnia", że wszystko jest w porządku.
Od prawie zawsze trzęsą mi się dłonie, a w ostatnim czasie dużo bardziej.
Oprócz tego wiele rzeczy przestało mnie cieszyć, straciłem swoje wcześniejsze zainteresowania, ambicje i zapał i ogólnie cieszy mnie tylko spędzanie czasu z moją rodziną.
Sam ze sobą się nudzę, nie mogę znaleźć niczego dla siebie, niczego co sprawiałoby mi przyjemność, nie mam celów, których realizacja codziennie by mnie napędzała.
Wiele rzeczy robię tylko z wyuczenia lub instynktownie, a nie dlatego, że sprawiają mi radość.
Od dziecka mam chyba fobię społeczną bardzo się stresuje kiedy mam coś załatwić z obcą mi osobą twarzą w twarz, bardzo boję się rozmawiać przez telefon i nawiązywać kontakt werbalny z kimś obcym.
Lepiej mi odebrać telefon od obcej osoby niż samemu zadzwonić, jednakże obie sytuacje są dla mnie stresujące.
Komfortowo się czuję tylko w gronie rodziny lub bliższych kolegów z którymi mam codzienny kontakt.
Jeżeli mam pójść do np. lekarza, potrzebuję około tygodnia, aby się z tym oswoić i zawsze dokładnie wszystko planuję i jeżeli coś nie pójdzie zgodnie z planem to się za to obwiniam.
Mam problem np. z kupieniem wędliny w sklepie, bo to wymaga ode mnie kontaktu z ekspedientką do którego także muszę się przygotowywać.
Analizuje każde wypowiedziane lub napisane zdanie dogłębnie i szukam w nim drugiego dna, staram się wyczuwać emocje w każdym wyrazie przez co czasami absurdalnie zastanawiam się
czy dane stwierdzenie było na luzie, przypadkowe czy miało na celu np. zasugerowanie mi czegoś - jest to dla mnie bardzo męczące.
