Jak leczyć histerię w 4. miesiącu ciąży?

Witam. Jestem w 4 miesiacu ciazy i juz nie daje rady. Od kad pamietam zawsze chcialam byc mama, ale jak juz zaszlam w ciaze to nie nie chce tego... moj partner potrafi tylko mnie potepiac. nie mam wsparcia z nikad... ciagle wszystko widze w czarnych barwach, przestalam o siebie dbac, nie chce mi sie zyc. Wczoraj wpadlam w histerie, zaczelam wszystkim co pod reka rzucac i blagalam zeby to wszystko ode mnie zabrali i ze nie chce tego dziecka. Co sie ze mna dzieje ??
KOBIETA, 23 LAT ponad rok temu

Trójwymiarowe USG

Witam Panią
Ciąża, nawet ta oczekiwana, zawsze jest dla kobiety
okresem trudnym psychicznie i emocjonalnie.
Zwłaszcza trudne jest to dla tych przyszłych mam,
które nie mogą liczyć na pomoc i wsparcie osób
bliskich i otoczenia..
W czasie ciąży z powodu zmian hormonalnych zachodzących
w Pani organizmie, może Pani odczuwać obniżone samopoczucie,
skrajne emocje, w tym smutek i lęk oraz zmęczenie.
Niebezpieczeństwo stanowi jednak fakt, że ciąża może
też sprzyjać rozwojowi nerwicy czy depresji.
W ciąży może Pani dużo intensywniej odczuwać takie
objawy jak: natrętne negatywne myśli, poczucie
ciągłego zagrożenia, poczucie silnego niepokoju,
napięcia, stresu, lęków, ataków paniki itp.
To wszystko może mieć niekorzystny wpływ
na Pani zdrowie i samopoczucie, a także ma zdrowie
płodu.
Może też przyczynić się do przedwczesnego porodu.
Jeżeli Pani złe samopoczucie nie mija, a nawet się pogłębia,
jeżeli ocenia Pani siebie i rzeczywistość bardzo krytycznie,
depresyjnie, ma Pani obniżoną samoocenę,
towarzyszy Pani poczucie winy lub bezwartościowości,
jeżeli nic Pani nie cieszy, nie ma Pani ochoty żyć,
to znaczy że potrzebuje Pani natychmiastowej
pomocy psychologa.
Dla dobra Pani i dziecka konieczne jest
niezwłoczne podjęcie psychoterapii.
Zachęcam Panią do podjęcia psychoterapii,
podczas psychoterapii leczy się nie tylko objawy
choroby ale również dociera się do przyczyny
problemu i znajduje się sposób jego rozwiązania.
Gdyby chciała Pani porozmawiać ze mną o problemie,
to zapraszam do kontaktu.
Istnieje możliwość konsultacji online,
np. za pośrednictwem komunikatora Skype.
Pozdrawiam serdecznie

0

Widzę, że w tej sytuacji może być Pani ciężko. Aby jednak Pani skutecznie pomóc trzeba najpierw dokładniej rozeznać sytuację. Czy mówiła Pani partnerowi o swoich uczuciach i potrzebach? Jeśli zrobiła to Pani, a jego reakcja nie spełniła Pani oczekiwań, to być może pomóc mogłaby wspólna konsultacja u psychologa. Jeśli Pani partner nie wyrazi na nią zgody, to być może mogłaby pomóc konsultacja indywidualna. To co Pani pisze o braku chęci do życia i osamotnienia jest dla mnie bardzo niepokojące. Stoi Pani przed sporym wyzwaniem i łatwiej by było Pani sobie z nim poradzić, gdyby udało się najpierw zadbać o własny spokój i bezpieczeństwo. Być może doświadczenia, które Pani opisuje są tylko wynikiem kryzysowej sytuacji w której Pani się znalazła, a być może są one fragmentem większego problemu. W każdym z tych wypadków zachęcałbym do podjęcia bardziej osobistego kontaktu z psychologiem - samodzielnie lub wspólnie z partnerem.

http://www.gabinetzmian.pl

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty