Witam serdecznie. Przy tej chorobie nie są potrzebne specjalistyczne urządzenia. Diagnoza ustalana jest w oparciu o wywiad (objawy powyżej), wyniki badania przedmiotowego oraz badania laboratoryjne.
Wśród objawów przedmiotowych obserwuje się:
gorączkę (u ok. 70—80% chorych)
przyspieszoną powyżej 100 skurczów na minutę (częstoskurcz) czynność serca (u ok. 60—70% chorych)
napięte i bolesne podczas uciskania powłoki brzucha
ściszenie lub brak szmerów wywołanych perystaltyką przewodu pokarmowego (spowodowane porażeniem perystaltyki żołądka i jelit). Leczenie łagodnej postaci ostrego zapalenia trzustki jest stosunkowo proste i polega na krótkotrwałej głodówce (3-4 dni), której towarzyszy dożylne nawadnianie chorego i podawanie leków przeciwbólowych.
Odżywianie doustne zaleca się w momencie ustąpienia nudności i bólu brzucha. Jeżeli badania obrazowe wskazują na obecność kamicy żółciowej jako przyczyny OZT, w czasie tej samej hospitalizacji powinna być wykonana cholecystektomia (usunięcie pęcherzyka żółciowego) lub endoskopowa sfinkterotomia (przecięcie) zwieracza bańki wątrobowo-trzustkowej. Konieczne jest właściwie prowadzone żywienie. W przebiegu ciężkiej postaci ostrego zapalenia trzustki należy jak najwcześniej (w 2—3 dobie) zalecić choremu odpowiednie żywienie – najlepiej dojelitowe, lub - w przypadku przeciwwskazań bądź złej tolerancji - łączone żywienie dojelitowe i pozajelitowe. W przypadku stwierdzenia obecności infekcji niezbędna jest antybiotykoterapia. U chorego z ciężką postacią ostrego zapalenia trzustki, oprócz monitorowania podstawowych funkcji życiowych, przez cały czas trwania choroby (dni, tygodnie, miesiące) uwaga lekarza musi być skupiona na obserwacji pod kątem rozwijających się powikłań, takich jak: zakażenie, torbiele rzekome, ropień, krwawienie wewnątrz jamy brzusznej, przedziurawienie jelita grubego, tworzenie się przetok, niewydolność wielonarządowa. W celu zabezpieczenia optymalnej opieki medycznej, w wielu przypadkach niezbędna jest współpraca gastroenterologa z chirurgiem i anestezjologiem. Leczenie chorych z zakażoną martwicą trzustki pozostaje domeną chirurgii, chociaż coraz częściej sięga się po metody małoinwazyjne lub wręcz zachowawcze.
