Jak mam namówić do leczenia?

Witam! Mój brat od jakiegoś dłuższego czasu, około dwóch lat, zachowuję się inaczej, tzn. nie jest taki jak kiedyś. Wydaje nam się, że ma chyba depresję. Namawiamy go, żeby poszedł do jakiegoś specjalisty, ale on w ogóle nie chce słuchać, zaczyna nas traktować jak wrogów, twierdzi, że chcemy zrobić z niego wariata, nie wiemy, co mamy robić, jesteśmy kompletnie bezradni. Ostatnio zachowuje się dziwnie, tzn. odizolował się całkowicie od znajomych, z rodziną najchętniej to by w ogóle nie przebywał, śmieje się do siebie i przy tym czasami mówi do siebie. Jeśli chodzi o jedzenie, przez jakiś czas przestał jeść pewne produkty, które zawsze jadł, je całkowicie inne produkty, był czas, że w ogóle mało jadł, czytał składniki każdych produktów, jak pamiętam, nigdy tego nie robił. Mam wrażenie, że jak do niego mówię, to dociera do niego to po dłuższym czasie, tak, jakby się wyłączał z rzeczywistości. Pyta się czasami o takie oczywiste rzeczy, jak dziecko. Zawsze praca była dla niego ważna, a teraz zdarza mu się nie pójść do niej i tłumaczy się, że miał coś ważnego do załatwienia, a okazuje się, że to błahostka. Zawsze był radosny, żartował, a teraz w ogóle prawie się nie odzywa. Czy to może być depresja czy coś gorszego? Jak mogę mu pomóc? Pozdrawiam

ponad rok temu

Agresja u dzieci autystycznych

Autyzm to dziecięce zaburzenie rozwojowe. Częściej występuje u chłopców niż u dziewczynek. Sprawdź, co jeszcze warto wiedzieć na temat autyzmu. Obejrzyj film i dowiedz się więcej o agresji u dzieci autystycznych.

Witam serdecznie!

Przedstawione zachowania brata nie odpowiadają typowemu obrazowi depresji. Izolowanie się od otoczenia może być objawem wielu chorób i zaburzeń. Właściwe rozpoznanie może postawić jedynie lekarz psychiatra po przeprowadzeniu rozmowy z bratem.

Problem stanowić może jednak wizyta u specjalisty. W naszym społeczeństwie nadal pokutuje opinia, że do psychiatry chodzą wariaci, stąd wstyd i niechęć do konsultacji ze specjalistą. Jeżeli ma Pan dobre relacje z bratem, proszę z nim porozmawiać, przekonać go o konieczności rozmowy z lekarzem. Proszę jednak na niego nie naciskać, nie krzyczeć. Rozmowa powinna być spokojna i rzeczowa, tak, by dać bratu poczucie bezpieczeństwa.

Warto zaproponować bratu metodę małych kroczków. Na początku może to być jedna wizyta, w trakcie której będzie mógł wyjść, jeśli coś mu nie będzie odpowiadać. Jeżeli problem leży w towarzyszącym wstydzie, można zaproponować bratu wizytę domową.

Warto zastanowić się także, czy brat ma osoby bliskie poza rodziną. Jeżeli tak, dobrze by było, by także porozmawiały z bratem. Czasami osoby z zewnątrz bardziej nas motywują do działania niż najbliższa rodzina.

Jako że brat nie stanowi zagrożenia dla siebie ani dla otoczenia oraz jest w stanie samodzielnie funkcjonować nie ma wskazań do leczenia wbrew jego woli.

Pozdrawiam

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty