Dzień Dobry Pani,
Zacznę od podziękowania, że zechciała się Pani podzielić częścią swojej historii i jest to informacja dla Pani, że jest dla siebie samej ważna.
Gratuluję Pani wglądu w siebie!
Sama Pani poczuła (i słusznie!) że relacja z Pani Chłopakiem, praca, nauka i siłownia nie daje Pani poczucia spełnienia.
Taka jakość codzienności już Pani nie służy i tego przyczyną jest brak pogłębionych relacji międzyludzkich oraz "wspólnych mianowników" w relacjach ze Znajomymi.
Z Pani prezentacji wnioskuję, że jakaś część Pani pragnie aprobaty/akceptacji, co jest rzeczą ludzką...
Gdy szuka się aprobaty, to poszukiwanie staje się potrzebą i wówczas możliwość bycia uczciwą wobec siebie i Innych znika.
Jeśli jest potrzeba bycia akceptowaną, to daje się (pośrednio!) to Innym do zrozumienia i wtedy druga strona nie jest szczera.
Tak jest, że jakoś łatwiej jest przyjąć postawę ugodową, gwarantującą akceptację, niż znosić zarzuty, jednak wtedy gubi się samą siebie- tak jak Pani tego doświadczyła..
Jest to taka droga tzw. "rzadziej wędrowana"...
Tak więc zachęcam Panią do rozważenia pracy rozwojowej, pod okiem psychologa, jak również uczestnictwo w grupowych/aktywnych treningach poczucia własnej wartości.
Zadbanie o siebie i swoje relacje z ludźmi (ważnymi dla Pani) może stać się dla Pani wspaniałym wyzwaniem twórczym!
Z przesłaniem dla Pani Tego, Co jest Pani potrzebne,
irena.mielnik.madej@gmail.com
Wspieram Panią mentalnie, życząc tylko twórczych relacji,
irena.mielnik.madej@gmail.com
